Ακατανόητη για γιατρούς και γονείς η βιασύνη του υπουργείου Υγείας που ξηλώνει κρίσιμα κομμάτια του ΕΣΥ
Αποκαλούν «παιδιά μας» τους ογκολογικούς ασθενείς τους και αναρωτιούνται γιατί μια κυβέρνηση να δίνει το καλύτερο τμήμα ενός νοσοκομείου σε ιδιώτες. Είναι οι γιατροί των παιδιατρικών νοσοκομείων, οι οποίοι περιγράφουν με περηφάνια τη μεγάλη κινητοποίηση που προκαλεί κάθε φορά σε όλες τις εμπλεκόμενες ειδικότητες η υποψία ενός παιδικού καρκίνου αλλά και την ταχύτητα με την οποία τελικά πραγματοποιείται η διάγνωση. Εύλογα λοιπόν ζητούν τώρα να γίνει ξεσηκωμός για να μην ιδιωτικοποιηθεί η θεραπεία του παιδικού καρκίνου στη χώρα μας, αποδομώντας παράλληλα τα επιχειρήματα της κυβέρνησης.
«Τι θα γίνει, για παράδειγμα, αν ένας ογκολογικός ασθενής χρειαστεί νοσηλεία στη μονάδα παίδων; Τι εξυπηρετεί συνεπώς η μετατροπή σε ΝΠΙΔ; Μήπως εξυπηρετεί εντέλει την οικονομική αυτοτέλεια, οπότε απευθείας κέρδη και διαχείριση από τους νέους ιδιοκτήτες και λοιπούς εμπλεκόμενους;» διερωτώνται οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου «Η Αγία Σοφία» και ξεκαθαρίζουν ότι τα νοσοκομεία ανήκουν στο δημόσιο σύστημα υγείας και τα ογκολογικά τμήματά τους λειτουργούν άριστα χρόνια τώρα με τη συμβολή των εργαζομένων που υπερβαίνουν τον εαυτό τους ημέρα και νύχτα.
«Τα παιδιά του ογκολογικού είναι η πρώτη μας σκέψη»
«Ζούμε και αναπνέουμε γι’ αυτά τα παιδιά, για μας είναι τα παιδιά μας και οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας χρειαστεί είμαστε δίπλα τους» διατρανώνουν προς πάσα κατεύθυνση οι γιατροί.
Η Αγγελική Κρικρή, παιδοχειρουργός και μέλος της πενταμελούς επιτροπής της ΕΙΝΑΠ στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία», συγκλονίζει με την περιγραφή της: «Από τη στιγμή που υπάρχει η υποψία κακοήθειας σε ένα παιδί μπαίνει σε λειτουργία ένας απίστευτος μηχανισμός. Μέσα σε λίγες ώρες το παιδί έχει διαγνωστεί. Ολες οι εμπλεκόμενες ειδικότητες (αιματολόγοι, παιδίατροι, χειρουργοί, απεικονιστές και παθολογοανατόμοι) λειτουργούν απίστευτα συντονισμένα και το παιδί μπαίνει επειγόντως στο χειρουργείο με προτεραιότητα για οποιαδήποτε απαραίτητη πράξη, είτε αφορά βιοψία είτε άλλη επεμβατική πράξη που χρειάζεται γενική αναισθησία».
Οι γιατροί γνωρίζουν την ταλαιπωρία που αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά και είναι διαθέσιμοι οποιαδήποτε ώρα και στιγμή κριθεί απαραίτητο να τους προσφέρουν τη βοήθειά τους. Οπως επισημαίνει η Αγγ. Κρικρή: «Κάθε Παρασκευή υπάρχει ειδικό πρόγραμμα στο χειρουργείο που βάζουμε κεντρικούς φλεβικούς καθετήρες τους οποίους χρησιμοποιούν τα παιδιά μακροπρόθεσμα για τις θεραπείες τους. Αν προκύψει ανάγκη μες στην εβδομάδα –αν το βγάλει το παιδί κατά λάθος, αν μολυνθεί κ.ά.–, κατά προτεραιότητα, όποια ώρα κι αν είναι, ακόμη κι αν είμαστε στο σπίτι μας, πάμε στο νοσοκομείο, ακόμη κι αν δεν εφημερεύει, για να παράσχουμε στο παιδί ό,τι του χρειαστεί».
Η ίδια τονίζει ότι δεν υπάρχει πραγματικός λόγος ή ανάγκη τα υφιστάμενα μοναδικά στην Ελλάδα δημόσια τμήματα να αποσπαστούν από το νοσοκομείο-κορμό και να έχουν αυτοτέλεια μόνο οικονομική και διοικητική ενώ η λειτουργική θα είναι πλήρως εξαρτημένη από το νοσοκομείο.
«Τα ογκολογικά τμήματα λειτουργούν άριστα»
Οπως εξηγεί άλλωστε η Ενωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθηνών – Πειραιώς (ΕΙΝΑΠ), «η αυτοτέλεια που προτείνουν το μόνο που θα κάνει είναι να ανοίξει τον δρόμο για παραπομπή των περιστατικών που εξυπηρετούν αυτά τα τμήματα στον ιδιωτικό τομέα. Τα προβλήματα που παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια της ογκολογικής θεραπείας αυτήν τη στιγμή εξυπηρετούνται εσωτερικά του νοσοκομείου στις μονάδες παίδων. Η ευελιξία που ισχυρίζονται θα πραγματοποιηθεί εις βάρος των εργαζομένων, που πρακτικά θα δουλεύουν όπως και για όσο επιβάλλουν τα οικονομικά και επιχειρηματικά σχέδια της ιδιωτικής πια ογκολογικής μονάδας, εφαρμόζοντας ελαστικές σχέσεις εργασίας».
«Στα κάγκελα» οι γονείς
Από την πλευρά τους και οι γονείς των παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια δεν μπορούν να κατανοήσουν ούτε τη βιασύνη της κυβέρνησης να περάσει ένα τέτοιο νομοσχέδιο λίγο πριν από τις εκλογές ούτε τον στόχο του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, καθώς, όπως επισημαίνουν και στη σχετική ανακοίνωσή τους, «όσα περιγράφονται στο νομοσχέδιο ως οφέλη για τους ασθενείς είναι πράγματα που συμβαίνουν ήδη με την υφιστάμενη δομή και τρόπο λειτουργίας».
«Αντιθέτως» τονίζουν, «υπάρχει ανησυχία ως προς τον τρόπο λειτουργίας του νέου “κέντρου”, καθώς δεν αποτελεί και δεν μπορεί να αποτελέσει αυτοτελή νοσοκομειακή μονάδα. Πρόκειται για εξωτερικά ιατρεία και θαλάμους νοσηλείας που εξαρτώνται άμεσα και καθημερινά από τα υπόλοιπα τμήματα και ειδικότητες των παιδιατρικών νοσοκομείων».
Αυτό ακριβώς εξηγεί στο Documento και η πρόεδρος του Συλλόγου Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια Μαρία Τρυφωνίδη: «Ενα παιδί που έχει καρκίνο χρειάζεται όλες τις ειδικότητες της παιδιατρικής. Το “Ελπίδα” έχει μόνο ογκολόγους, όλες οι εξετάσεις των παιδιών γίνονται στα δύο παιδιατρικά νοσοκομεία».
Τόσο ο σύλλογος όσο και οι γονείς ζητούν περισσότερο χρόνο για να μπορέσουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι να πουν την άποψή τους. «Εχουμε δικαίωμα να έχουμε άποψη» μας λέει η πρόεδρος του ΔΣ του συλλόγου, η προσφορά του οποίου στα ογκολογικά τμήματα από το 2010 έχει ξεπεράσει τα 6,5 εκατ. ευρώ.
«Στόχος μας είναι να ζήσουν τα παιδιά και για μας προτεραιότητα είναι η ιατρική φροντίδα» ξεκαθαρίζει η κ. Τρυφωνίδη.
