Συγκρίνοντας την εξ αίματος επαναστατική ταυτότητα που ανεμίζει με τις δημοσιογραφικές του πρακτικές, καταλαβαίνει κανείς γιατί ο διευθυντής του στο Mega Παναγιωτόπουλος τον αποκάλεσε σε άρθρο του πυροβολημένο επαναστάτη
Για προφανείς λόγους ο Κυριάκος αποφάσισε να κοσμήσει το Μαξίμου με τα κεφάλια διάφορων δημοσιογράφων. Κανονικό παιδομάζωμα. Ή… δημοσιογραφομάζωμα. Χούκλη, Βλαστάρης, Τσιόδρας μεταξύ των κομμένων κεφαλών πάνω από το τζάκι της μεγάλης αίθουσας του μεγάρου της κυβερνητικής εξουσίας. Και Ιάσων Πιπίνης, βεβαίως βεβαίως. Ο ανεψιός Δημητριάδης, ο ΣΕΒ Σκέρτσος και ο πολύς Γεραπετρίτης θα σκοντάφτουν πάνω σε ακέφαλα σώματα επωνύμων της δημοσιογραφίας όταν βηματίζουν νευρικοί, αναζητώντας την καλύτερη λύση για τις δημόσιες εμφανίσεις του Μητσοτάκη. Μετά της Μαρέβας ανυπερθέτως και ενίοτε μετά των τέκνων.
Ας μας συγχωρήσουν όμως η κυρία Χούκλη, ο πρώην σύντροφος στην ΚΟΒ δημοσιογράφων του ΚΚΕ και νυν κύριος Βλαστάρης και ο επίσης πρώην σύντροφος του ΚΚΕ και νυν κύριος Τσιόδρας, αλλά το βιογραφικό τους δεν πιάνει μία μπροστά σε αυτό του Ιάσονος Πιπίνη. Οχι γιατί ο τελευταίος, ο οποίος έχει ασκήσει το λειτούργημα δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια στο MEGA και συμπληρωματικώς στον «Ελεύθερο Τύπο», είναι καλύτερος δημοσιογράφος από αυτούς. Αν και το πολυεδρικό ταλέντο του του επέτρεψε να ασχοληθεί εμβριθώς όχι μόνο με τα λατινοαμερικανικά, αλλά και με την «πετσιτειάδα», τις περιπέτειες του Πετσίτη, στη διερεύνηση των οποίων διέπρεψε. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που τον τοποθετούμε στην κορυφή.
Είναι το επίσημο βιογραφικό του. Που όταν το διαβάζεις αισθάνεσαι να δακρύζεις από τις αριστερές ου μην αλλά και επαναστατικές του δάφνες. Ανεψιός του εμβληματικού προέδρου του Περού Αλβαράδο, πολιτικού που συνεργάστηκε με τον Φιντέλ, τον Αλιέντε και τον Τσάβες, πλέει προς τη δόξα του Μητσοτάκη με βάρκα αυτήν τη συγγένεια. Το γεγονός ότι έχει γράψει και μεταδώσει κάθε κατασκευή της CIA κατά του Μαδούρο, του Ραχόι κατά των Ποδέμος και σύμπασας της αντιδραστικής προπαγάνδας ως συγκλονιστικά γεγονότα ουδόλως σκιάζει αυτό το λαμπρό βιογραφικό. Ενώ συγκρίνοντας την εξ αίματος επαναστατική ταυτότητα που ανεμίζει με τις δημοσιογραφικές του πρακτικές, καταλαβαίνει κανείς γιατί ο διευθυντής του στο Mega Παναγιωτόπουλος τον αποκάλεσε σε άρθρο του πυροβολημένο επαναστάτη.
Βέβαια, αν κρίνουμε από την επαγγελματική του διαδρομή και την προσχώρησή του στον ελεεινό δημοσιογραφικό στρατό του Μητσοτάκη, δεν είναι απλώς πυροβολημένος επαναστάτης. Αν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο –επαναστάτης!–, είναι άλλος ένας νεκρός από επιτυχία αβάσταχτη επαναστάτης. Που επαξίως μπορεί να εκπροσωπεί τους άλλους νεκρούς –αριστερούς, προοδευτικούς, κομμουνιστές, επαναστάτες δημοσιογράφους– που έχουν συρρεύσει στην αυλή του Κυριάκου. Αν κάποιοι άλλοι είχαν και έχουν μπάρμπα στην Κορώνη, ο Πιπίνης είχε μπάρμπα στο Περού. Κι όταν έχεις μπάρμπα τον μέντορα του Τσάβες, όχι μόνο μπορείς να το υπογραμμίζεις στο βιογραφικό σου αλλά και να απαιτείς τον δέοντα σεβασμό.
Που, εδώ που τα λέμε, τον αξίζει. Εστω ως νεκρός. Αμωμοι εν οδώ αλληλούια, Ιάσων…
