Γράφει από την Κωνσταντινούπολη ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ
H Εθνική μπάσκετ, ναι, η ίδια Εθνική που από φίλους και εχθρούς θεωρήθηκε μόλις την περασμένη εβδομάδα ανήμπορη να νικήσει ακόμα και τον ίδιο της τον εαυτό αν έμενε μόνη στο παρκέ, έφτασε δύο ανάσες από το όνειρο της πρόκρισης στα ημιτελικά του Ευρωμπάσκετ.
Προδόθηκε, στα τελευταία 15 λεπτά, όχι τόσο από τη δυναμικότητα του αντιπάλου, όσο από τον ίδιο της τον εαυτό. Η γεμάτη προβλήματα, απουσίες, αψιμαχίες και λογής λογής προετοιμασία άφησε το ίχνος της την κρισιμότερη στιγμή, όταν η ομάδα χρειαζόταν ενέργεια για να αντιμετωπίσει την ολική επαναφορά των Ρώσων ή, απλώς, για να τους δώσει τη σπρωξιά που χρειαζόταν όταν η διαφορά έφτασε στους 11 πόντους (47-36).
Η συσσωρευμένη κόπωση μίας ομάδας συνολικά ανέτοιμης φάνηκε διά γυμνού οφθαλμού στα τελευταία λεπτά του κρισιμότερου αγώνα, όταν η μπάλα έμπαινε με δυσκολία στο καλάθι, όχι μόνο από μεγάλη απόσταση, αλλά και από τη γραμμή της ελεύθερης βολής.
Ο αντίπαλος προπονητής, Σεργκέι Μπαζάρεβιτς, έδωσε εντολή για ασφυκτική πίεση και χτύπησε την ελληνική ομάδα στην καρωτίδα, αφού ο Κώστας Μίσσας επέλεξε να ποντάρει “τα ρέστα του” στους 5 έμπειρους βασικούς που έδωσαν τις λύσεις και στο νικηφόρο ματς με τους Λιθουανούς.
Ο ίδιος πρόσθεσε, σωστά, ότι η απόδοση των αναπληρωματικών ήταν απογοητευτική και αποθάρρυνε τις αλλαγές και τους πειραματισμούς.
Πέρα από τους πέντε που τράβηξαν το κουπί (Καλάθη, Σλούκα, Παπανικολάου, Πρίντεζη, Μπουρούση), ουδείς Έλληνας παίκτης άφησε το παραμικρό ίχνος στον αγωνιστικό χώρο.
Στους 500 Έλληνες θεατές που ξελαρυγγιάστηκαν για να ενισχύσουν την ομάδα στην προσπάθειά της για την ιστορική υπέρβαση έμεινε ως ενθύμιο η παράσταση των πρώτων 25 λεπτών, όταν η ομάδα έπαιξε υποδειγματικό μπάσκετ, εφάρμοσε στην εντέλεια το αμυντικό σχέδιο που είχε στόχο την εξουδετέρωση του πολυτάλαντου Σβεντ, ενώ έδωσε ρεσιτάλ ωριμότητας και ψυχραιμίας στην επίθεση, με πρωταγωνιστή τον άτυπο ΜVP της στο Ευρωμπάσκετ, Νικ Καλάθη.
Η διακαής επιθυμία των Ελλήνων αθλητών για διάκριση έλιωνε τους Ρώσους και όλα έδειχναν να κυλούν κατ’ευχήν. Οι πιο βιαστικοί βάλθηκαν να αναρωτιούνται “αν έχουμε τους Σέρβους” στον ημιτελικό που αχνοφαινόταν στον ορίζοντα.
Το όραμα αποδείχθηκε αντικατοπτρισμός. Δεν έφταναν για τη νίκη, η πνευματική ετοιμότητα και το “θέλω” της συσπειρωμένης τις τελευταίες ημέρες αποστολής. Τα αποθέματα δυνάμεων στα οποία πόνταρε ο αντίπαλος, επιστρατεύοντας αρκετούς χρήσιμους χαμάληδες δίπλα στο δίδυμο των αστέρων Σβεντ-Μοζγκόφ, βύθισαν το γαλανόλευκο σκάφος.
Το Ευρωμπάσκετ συνεχίζεται δίχως την ελληνική αποστολή, η οποία επιστρέφει στην Αθήνα με άδεια χέρια και με την πικρή γεύση της χαμένης ευκαιρίας. Στους δύο ημιτελικούς θα αναμετρηθούν Ισπανία-Σλοβενία αύριο και Σερβία-Ρωσία την Παρασκευή. Αυτές οι τέσσερις ομάδες θα διεκδικήσουν την Κυριακή τα τρία μετάλλια, σε ένα παράξενο Ευρωμπάσκετ, το οποίο αποδείχθηκε ανοιχτό για οποιονδήποτε τολμηρό.
Η Εθνική μας είχε τελικά τον τόλμη και την ικανότητα, αλλά άφησε το τρένο να φύγει, πριν ακόμη μπει στο αεροπλάνο για το Ελσίνκι και την Κωνσταντινούπολη. Τα προβλήματα του Αυγούστου της πριόνισαν τα πόδια.
Στο Documento της ερχόμενης Κυριακής θα κάνουμε μία τελευταία απόπειρα να ψηλαφίσουμε τον τύπον των ήλων και να φωτίσουμε την επόμενη μέρα της “επίσημης αγαπημένης”.
