Η κάθε πόλη έχει μια κάποια ιστορία γεγονότα και ανθρώπους που την χαρακτηρίζουν και την συνοδεύουν στο διάβα της ιστορίας έτσι και εδώ στην Θεσσαλονίκη όταν μιλάμε για την ιστορία της ξεκινάμε εδώ και τρεις χιλιάδες τριακόσια χρόνια και απαριθμούμε γεγονότα ιστορίες και προσωπικότητες που εκτός από την τοπική αναγνώριση και συνεισφορά έχουν, τυχαίνουν μιας ευρύτερης και παγκόσμιας πολλές φορές αναγνώρισης.
Αν θα έμπαινα στην διαδικασία αυτήν της απαρίθμησης των προσωπικοτήτων ξεκινώντας από τις αρχές του εικοστού αιώνα θα στεκόμουν στον Αβραάμ Μπεναρόγια στον Θανάση Τούση τον νεκρό αγωνιστή στην απεργία του 36 τον Χαλκίδη που η χούντα εκτέλεσε με τόσο μίσος για τις ιδέες του και χιλιάδες άλλους γνωστούς λιγότερο η περισσότερο τον Ιωάννου τον Ταχτσή τον Χριστανόπουλο και συγχωρέστε με αν ξεχνάω κάποιον πιο γνωστό γιατί ξεκινάω με αυτούς γιατί αυτοί όλοι και άλλοι πόλοι έγραψαν τη ιστορία της πόλης και δώσανε στην πόλη αυτήν το δικαίωμα να λέει ότι ξέρει να αγωνίζεται να αναγνωρίζει να τιμά .
Αυτά φυσικά σαν στοιχείο σύγκρισης και διαδρομής της πόλης και της ταυτότητας της. κανένας που δεν είχε συναίσθηση της βαριάς κληρονομιάς δεν κορόιδεψε δεν εξαπάτησε την πόλη και στάθηκε αντάξιος συνεχιστής μιας ιστορίας μεγάλης για την οποία είμαστε περήφανοι .
Όταν είχαμε στην πόλη στη περιοχή ευρύτερα το λαϊκό αίσθημα το κάλυπταν αυτές οι προσωπικότητες και ο λαός αυτός ο μεγάλος λαός στεκόταν μπροστά σε κάθε δημοκρατική διεκδίκηση και ενάντια σε κάθε ψεύτικο και υποκριτικό .
Και αφού καταφέραμε και περάσαμε την ζωή μας σε άλλο επίπεδο καλύτερο και με πολλές ανέσεις μάλλον ξεχάσαμε και το ρίξαμε στην πλάκα ,έτσι μόνο εξηγείται πως ένας άνθρωπος ντύθηκε ΖΟΡΟ και με αυτόν τον (πολιτικό) πρωτότυπο ακτιβισμό εκλέχτηκε αιρετός νομάρχης που; Στην Θεσσαλονίκη και περάσαμε στην άλλη όχθη της μισαλλοδοξίας όπου ούτε ο ίδιος ο χώρος του που τον ανέθρεψε δεν τον άντεξε .
Και φυσικά ακολούθησαν μια σειρά από διάφορους μιμητές παπαγάλους θα έλεγα εγώ να υιοθετούν τη ίδια ρητορική και να φοβερίζουν ότι θα αλλάξουν πινακίδες θα κλείσουν δρόμους και οποίος μολύνει τα καθαρά νερά των θαλασσών μας δεν θα βρίσκει να κοιμηθεί.
Να γελάς να κλαις η να λες σε τι κόσμο ζω.
Και φυσικά από κοντά τα εξαπτέρυγα οι ηρακληδείς του στέμματος ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΩΝ και διαφόρων παγκοσμίως αγνώστων συλλογικοτήτων αυτόκλητοι κριτές της εξωτερικής πολιτικής της χώρας ύψωναν την αντίθεση τους στη συμφωνία των Πρεσπών και κλαίγαν στα διαφορά συλλαλητήρια που κουβαλούσαν κόσμο από όλη την επικράτεια για να δείξουν την λαϊκή αντιστοίχηση σε κάτι που οι ίδιοι με τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες είχαν νομιμοποιήσει .
Αν τους ονομάζαμε υποκριτές θα ήταν μια ελαφριά επίπληξη γιατί εκτελούσαν διατεταγμένη κομματική αποστολή και δεν τους ενδιέφερε τι έσπερναν στην κοινωνία. Σε όλη αυτή την περίοδο φυσικά αυτόκλητα και χωρίς να τους ζητηθεί η άποψη του όλοι οι παραπάνω περιφερόντουσαν σαν να αφορούσε την επιχείρηση τους η την οικογένεια τους πολιτικολογούσαν και ύβριζαν άμεσα η έμμεσα απειλούσαν .
Και ξαφνικά όλα αυτά πλέον δεν έχουν σημασία όπως σημασία δεν έχει για όλους αυτούς που ο νέος πτωχευτικός κώδικας θα εξαφανίσει περιουσίες απλών ανθρώπων αυτοαπασχολούμενων θύματα της κρίσης που οι πολιτικοί τους φίλοι δημιούργησαν και συνεχίζουν με προσχήματα να συντηρούν .
Εδώ και τώρα πρέπει να δοθεί η απάντηση σε αυτούς που υιοθέτησαν την σχολή της απολιτικοποίησης της συντηρικοποίησης της πόλης και που σήμερα που χρειάζεται η στήριξη τους είναι άφαντοι .
Σήμερα που η λίστα Πέτσα έχει δείξει ότι πιο χυδαίο και συντηρητικό σε αυτήν την πόλη με τις (αθλητικές) τους εκπομπές που υμνούν τον φασισμό και τον ρατσισμό .
Έρχεται ένα νέο κύμα επέλασης νεοσυντηριτισμού και φτωχοποίησης και είναι καιρός να πάρει στα χέρια του την κατάσταση η κοινωνία της παραγωγής και της δημιουργίας και να βάλει στο περιθώριο τους μαθητές της σχολής της μαύρης προπαγάνδας και της μάσκας που φοράνε .
Αυτή η πόλη έχει και ιστορία αλλά και μέλλον !!!
Ο Γιάννης Παπαϊωάννου είναι μέλος της ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ, πρώην αντιπρόεδρος ΕΥΑΘ, πρώην πρόεδρος του ΕΑΚ Καυτατζογλείου Σταδίου
