Υπάρχει μια ταινία με τίτλο «Ηρωας κατά λάθος», στην οποία ο πρωταγωνιστής σώζει τους επιβάτες ενός φλεγόμενου αεροπλάνου και κλείνεται στη φυλακή ενώ ένας άλλος καρπώνεται τη δόξα του.
Αυτή την περίπτωση θυμίζει κατά κάποιο τρόπο και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Μια σειρά από τυχαίες συμπτώσεις και συγκυρίες, όπως η έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Σάββα Ξηρού και η μακρόχρονη και συστηματική έρευνα της Σκότλαντ Γιαρντ, ήταν αυτό που οδήγησε στην εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη και των άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων και φυσικά ο τότε και νυν επικεφαλής του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη πιστώθηκε την επιτυχία.
Με αυτά τα παράσημα να φωτίζουν το φωτοστέφανο της αποτελεσματικότητάς του έγινε περιζήτητος, συμμετέχοντας στις κυβερνήσεις Σαμαρά και Παπαδήμου. Ούτως ή άλλως το εκσυγχρονιστικό και νεοφιλελεύθερο προφίλ του από καιρό δεν ταίριαζε στα απομεινάρια της σοσιαλδημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ. Η μεταγραφή του λοιπόν στη ΝΔ ήταν πρόωρα σχεδιασμένη, αν λάβουμε υπόψη και τις στενές φιλικές του σχέσεις με την οικογένεια Μητσοτάκη. Μόνο που οι δημοκρατικοί πολίτες λόγω της μέχρι τώρα στάσης του όλο και περισσότερο εξανίστανται με αυτή την επιλογή. Η προεκλογική εξαγγελία «θα λύσουμε τα χέρια της αστυνομίας» μετατράπηκε σε ξεσάλωμα και παράκρουση.
Το πεδίο της κρατικής βίας είναι πολύ βολικό επικοινωνιακά και χωρίς μεγάλο πολιτικό κόστος. Η ένταση και οι στοχεύσεις της αποτελούν τη λυδία λίθο για να ξεχωρίσει ο κόσμος αν αυτό που ψήφισε είναι δημοκρατία ή κάτι άλλο. Αρκεί να είναι πολίτης για να το καταλάβει και όχι φοβισμένο ανθρωπάκι που καταναλώνει αμάσητο τον τρομολαγνικό πολτό ειδήσεων που του σερβίρεται από τα ΜΜΕ εσαεί υπόδικων ολιγαρχών. Οι 1.500 ροπαλοφόροι που προσλήφθηκαν απευθείας και χωρίς πανελλήνιες, ΑΣΕΠ και άλλα τέτοια κουραστικά και χρονοβόρα ανέλαβαν αμέσως το έργο. Στην αρχή πλάκωναν στις φάπες κάτι αναρχικούς στα Εξάρχεια και το πόπολο χειροκροτούσε τον υπουργό.
Στη συνέχεια έδειραν και έναν σκηνοθέτη μέσα στο σπίτι του αλλά καλά του έκαναν· όλοι αυτοί οι κουλτουριάρηδες είναι κατά βάθος αναρχικοί (άσχετα αν ο τελευταίος ήταν καραδεξιός). Μετά μπουκάρανε και στα πανεπιστήμια αλλά και αυτό το επικρότησαν ο κυρ-Μήτσος και η κυρα-Κατίνα που τέλειωσαν το λύκειο με βύσμα, γιατί οι φοιτητές είναι κατά κανόνα αντικοινωνικά στοιχεία. Στο ενδιάμεσο έριχναν κλοτσομπουνιές δεξιά κι αριστερά αλλά κανείς δεν νοιάζεται γιατί αυτό συμβαίνει πάντα και θα συνεχίσει να συμβαίνει αιωνίως όσο υπάρχουν ΜΑΤ και ΜΕΑ για μια Ελλάδα νέα, σύμφωνα με το παλιό σύνθημα. Το ότι οι νεοδιόριστοι πραιτοριανοί τραβάνε πιστόλι με την πρώτη ευκαιρία και η πιθανότητα να σκοτώσουν κανέναν άνθρωπο για πλάκα δεν μοιάζει να ανησυχεί τους μακάριους κατοίκους.
Προσφάτως λοιπόν τα ΜΑΤ μετακόμισαν από τα Εξάρχεια στα νησιά. Εκεί η συνταγή «σοκ και δέος» που εφάρμοσαν ως τώρα αποδείχτηκε για πρώτη φορά προβληματική. Γιατί οι ναρκωμένοι νοικοκυραίοι, οι στυλοβάτες του καθεστώτος, ξυλοφόρτωσαν τους ένστολους μπαχαλάκηδες και τους έστειλαν πίσω με την ουρά στα σκέλια. Σιγή ιχθύος για το φιάσκο, παρά μόνο χαρακτηρισμοί για ακροδεξιούς και ακροαριστερούς, γιατί ακραίος είναι όποιος διαφωνεί ή νιώθει προδομένος από τις ψεύτικες υποσχέσεις για αποσυμφόρηση του τόπου του. Για να ξανακερδηθεί λοιπόν η χαμένη εμπιστοσύνη παρέταξαν την αστυνομία στον Eβρο και εκεί τα ημέτερα ΜΑΤ αμύνονται του πατρίου εδάφους και με τα τραγούδια της Βέμπο αποκρούουν τους εισβολείς, αφού ξαναζούμε το έπος του ’40. Η ουσία βέβαια είναι ότι μην μπορώντας να αναθέσουν τη διαφύλαξη της τάξης και της κοινωνικής ειρήνης απευθείας στον στρατό, στρατιωτικοποιούν ολοένα περισσότερο την αστυνομία.
Στο μεταξύ η αποδόμηση του αρίστου συνεχίζεται ακάθεκτη. Oχι μόνο από την αξιωματική αντιπολίτευση, όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, που ζητά την παραίτησή του, αλλά και από πολλούς άλλους. Ο Δικηγορικός Σύλλογος Μυτιλήνης κατέθεσε μηνύσεις εναντίον του για την παραβίαση των δικαιωμάτων των «κατσαπλιάδων» νησιωτών. Η δήμαρχος Πεντέλης τον βρήκε αδιάλλακτο και απροετοίμαστο όταν συναντήθηκαν για να συζητήσουν το ενδεχόμενο μεταφοράς προσφύγων σε νοσοκομείο των Μελισσίων. Η Eνωση Αστυνομικών διαμαρτυρήθηκε ότι τους άφησε ατάιστους στα νησιά, που σημαίνει ότι δεν τον βλέπουν πλέον ως στοργικό πατερούλη που τους προστατεύει κάτω από τις φτερούγες του. Ο μετριοπαθής συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος απείλησε με παραίτηση από την επιτροπή για τα κρούσματα αστυνομικής βίας. Πώς ένας δημοκράτης να ανεχτεί μπάτσους να αποκαλούν τους συμπατριώτες μας «τουρκόσπορους» και πώς να αντέξει ο άνθρωπος την κούραση με τόσα περιστατικά που σημειώνονται καθημερινά; Ακόμη και φίλια πυρά δέχτηκε από την Ολγα Κεφαλογιάννη, που με σχετική ερώτησή της στη Βουλή τον κατηγορεί ότι δεν κάνει τίποτε για το κέντρο της Αθήνας. Να προσθέσουμε και τον ανώνυμο κόσμο που παραπονιέται ότι δεν τηρεί την ισότητα μεταξύ των πολιτών, γιατί ο μισός πληθυσμός είναι –προς το παρόν– άδαρτος και δεν του έχουν σπάσει τα αυτοκίνητα.
Πόσο αξιόπιστος πολιτικά επομένως μπορεί να είναι ένας υπουργός που δηλώνει, σχεδόν με καμάρι, ότι δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο; Πόσο ειλικρινής μπορεί να είναι όταν ξεστομίζει ασύστολα ψεύδη για την υπόθεση Ινδαρέ μολονότι υπάρχουν βίντεο που δείχνουν τι πραγματικά συνέβη; Πόσο δημοκράτης μπορεί να είναι όταν υποθάλπει τον αυταρχισμό που μετατρέπεται μέσα από συνθήκες ανωμαλίας σε αποδεκτή κανονικότητα, θυμίζοντάς μας την ανάπηρη Βαϊμάρη που οδηγεί μοιραία στην 30ή Ιανουαρίου του 1933;
Πολύ φοβόμαστε ότι ο Χρυσοχοΐδης θα μοιάζει στο τέλος με τον Λογοθετίδη στην ταινία «Ενας ήρωας με παντούφλες». Θα βγαίνει τις νύχτες και θα θαυμάζει το άγαλμά του, αλλά στα σκοτεινά γιατί θα έχει σβήσει η λάμψη του που ήταν ίδια με εκείνη των πυροτεχνημάτων.
