Η ερμηνεύτρια μιλάει με αφορμή τις εμφανίσεις της στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.
Στο κοσμικό Πίγκαλς, στην Ταβέρνα του Καλοκαιρινού και την Τριάνα του Χειλά μας ταξιδεύει η μουσική παράσταση «Απόψε είσαι για φιλί» του Λάμπρου Λιάβα που ανεβαίνει σε λίγες μέρες, με την Ηρώ Σαΐα να ενσαρκώνει τέσσερις μεγάλες κυρίες της εποχής εκείνης: τη Σπεράντζα Βρανά, τη Μάγια Μελάγια, τη Μαρίκα Νίνου και τη Μαίρη Λίντα. Με αφορμή αυτό το αφιέρωμα συζητήσαμε με την ερμηνεύτρια.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Λάμπρο Λιάβα;
Τον γνώριζα εξ αποστάσεως αρκετά χρόνια και θαύμαζα τις γνώσεις του και την αφοσίωσή του στο ελληνικό τραγούδι. Η πρώτη μας επαφή έγινε τον Μάιο του 2018 σε μια εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών όπου τραγουδούσα κι εγώ και όπως φάνηκε ήταν μια από τις πολύ καλές μου βραδιές. Ξανασυναντηθήκαμε, μαζί και με τον Γρηγόρη Βασίλα, για το πολύ επιτυχημένο πρόγραμμα στις Ρίζες που παρουσιάσαμε πέρυσι για τρεις μήνες. Εκτοτε μας συνδέει αμοιβαία εκτίμηση.
Σπεράντζα Βρανά, Μάγια Μελάγια, Μαρίκα Νίνου και Μαίρη Λίντα. Τι σας γοητεύει σε καθεμία από αυτές;
Πρώτα απ’ όλα μιλάμε για τέσσερις καλλιτέχνιδες που μεσουράνησαν –αν εξαιρέσουμε τη Μαίρη Λίντα που είναι νεότερη– περίπου την ίδια εποχή, τη δεκαετία του ’50. Οι ερμηνείες τους σφράγισαν τα τραγούδια που είπαν και κάποιες από αυτές, όπως η Σπεράντζα Βρανά, υπάρχουν πολύ έντονα στο μυαλό μας μιας και τις έχουμε δει στις υπέροχες ασπρόμαυρες ταινίες της εποχής και σίγουρα είχαν και ιδιαίτερη παρουσία. Οι ζωές τους, δε, θα έλεγε κανείς πως είναι βγαλμένες από ταινία. Αναφερόμαστε ακόμη σε εποχές που κάποιος σε ανακάλυπτε και σε έκανε «μεγάλο αστέρι», «πρώτη αρτίστα» όπως έλεγαν τότε. Το πιο ενδιαφέρον όμως για μένα είναι το ρεπερτόριό τους.
Προέρχεστε από οικογένεια με πατέρα ιερέα. Στο σπίτι σας ακούγονταν βυζαντινοί ύμνοι και δημοτική μουσική. Πόσο σας επηρέασαν στην καλλιτεχνική σας πορεία;
Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι τα ακούσματα των παιδικών του χρόνων έχουν παίξει και αυτά τον ρόλο τους. Σαφώς με έχει επηρεάσει το βυζαντινό μέλος ή και τα πανηγύρια στο χωριό μου, ίσως τα γυρίσματα της φωνής μου να τα έχω πάρει από τον πατέρα μου. Ομως θεωρώ πως την καλλιτεχνική μου πορεία καθόρισαν οι επιλογές μου, οι θυσίες και η προσπάθεια που έκανα για να εξελίξω αυτό που αγαπώ αλλά και για να εξελιχθώ ως άνθρωπος, να μη μείνω απλώς μια τραγουδίστρια αλλά να γίνω όσο μπορώ καλλιτέχνιδα. Δεν ξέρω για παράδειγμα τι με ώθησε μικρό κορίτσι ακόμη να δηλώσω συμμετοχή –κατεβαίνοντας από το λεωφορείο των ΚΤΕΛ με μια τηλεκάρτα– στα σεμινάρια του Σταμάτη Κραουνάκη, χωρίς καν να έχω ρωτήσει τους δικούς μου. Δεν ξέρω τι με έκανε το 2008 να σταματήσω τις εμφανίσεις τη νύχτα και να γραφτώ σε δραματική σχολή και μετά να κάνω παραστάσεις. Μάλλον μέχρι ενός σημείου εμείς φτιάχνουμε τη μοίρα μας, ίσως όταν αγαπάμε πολύ κάτι και παθιαζόμαστε με αυτό.
Τι βιώνει μια τραγουδίστρια που θέλει να βγάλει νέο δίσκο την εποχή της κατάρρευσης των δισκογραφικών;
Βιώνει κυρίως δυσκολίες. Ομως θα σας πω κάτι, όσο ουτοπικό κι αν φανεί. Αν θέλεις να κάνεις καινούργια τραγούδια, θα τα κάνεις. Μπορεί να συναντήσεις δυσκολίες αλλά θα τον βγάλεις τον δίσκο. Το θέμα είναι γιατί τον κάνεις και ποια ανάγκη σου εξυπηρετείς. Αν περιμένεις να σε παίξουν τα ραδιόφωνα, αυτό μάλλον δεν θα γίνει. Αν το κάνεις γιατί πιστεύεις πως ένα μέρος του κοινού θα ψάξει και θ’ ακούσει τη νέα σου δουλειά και τι θέλεις να πεις μέσα από αυτά που τραγουδάς, τότε πρέπει να το παλέψεις. Με τον Νεοκλή Νεοφυτίδη παλεύουμε γι’ αυτό τον δίσκο κοντά στην τριετία. Ομως τον πιστεύουμε πολύ. Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε και άλλος ένας δίσκος, το «Κέντρο Περίθαλψης Αγριων Ζωών» σε μουσική Ζαχαρία Καρούνη και στίχους Χρίστου Παπαδόπουλου. Σε αυτό τον δίσκο συμμετέχω κι εγώ με πέντε τραγούδια. Αν αυτοί οι δημιουργοί περίμεναν κάποια μεγάλη εταιρεία να βγάλουν τον δίσκο, μάλλον δεν θα τον έβγαζαν ποτέ. Οι εταιρείες θέλουν συνήθως το εύκολο και το εύπεπτο. Για σκεφτείτε, αν έβγαινε σήμερα το «Κέντρο διερχομένων» του Νίκου Μαμαγκάκη και του Γιώργου Ιωάννου ποια εταιρεία θα ήθελε να το κυκλοφορήσει; Κι έτσι θα έλειπε ένα διαμάντι από την ελληνική δισκογραφία.
Πώς είναι να ζει κανείς με τον Σταύρο Ξαρχάκο και πώς να δουλεύει μαζί του; Εχετε κατά καιρούς πει ότι στην πρώτη επαγγελματική σας επαφή υπήρξε αυστηρός μαζί σας.
Πάντα προσπαθώ να λέω λίγα επάνω σε αυτό το θέμα διότι επίσης δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Διότι από τη μια πλευρά είναι γλυκύτατος και καλόβολος άνθρωπος κι από την άλλη πολύ ιδιαίτερος και για κάποιους ίσως δύσκολος. Τώρα, για τα επαγγελματικά που με ρωτάτε, είναι παροιμιώδεις η αυστηρότητά του, η ακρίβεια και η πειθαρχία του επάνω στη δουλειά του. Δεν χαρίζεται. Σε κανέναν.
INFΟ
«Απόψε είσαι για φιλί», Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, από 18/1
