Τέλος στην αυθαιρεσία των διαδικτυακών εφαρμογών παροχής υπηρεσιών θέλουν να βάλουν πάνω από 100.000 εργαζόμενοι στη Νέα Υόρκη καθώς συνασπίζονται για να δημιουργήσουν το πρώτο σωματείο της πόλης για εργαζόμενους στην λεγόμενη gig economy. Το σωματείο Justice for app workers (http://justiceforappworkers.
Τα προβλήματα ενός app worker
Πολλοί είναι εκείνοι οι εργαζόμενοι που προσπαθούν να βγάλουν ένα μεροκάματο δουλεύοντας για εφαρμογές μεταφορών, όπως η Uber και η Lyft, για delivery φαγητού, όπως η Uber Eats, η DoorDash, η GrubHub κπλ. Τα ωράρια είναι εξαντλητικά, αφού μπορεί κάποιος να είναι πάνω στο μηχανάκι του για 12 έως και 16 ώρες. Επίσης, επειδή όλοι οι εργαζόμενοι σε διαδικτυακές εφαρμογές θεωρούνται ανεξάρτητοι απασχολούμενοι, δεν έχουν έναν σταθερό μισθό, και εξαρτώνται από τα φιλοδωρήματα, αφού από μια παράδοση μπορεί κανείς να βγάλει από 3 μέχρι 5 δολάρια. Παράλληλα το καθεστώς του ανεξάρτητου απασχολούμενου δεν καλύπτει τον εργαζόμενο σε περίπτωση ατυχήματος, κι έτσι οι όποιες ζημιές θα πρέπει να πληρωθούν από την τσέπη του εργαζόμενου. Επιπλέον, ένας εργαζόμενος σε εφαρμογές δεν μπορεί να σχηματίσει σωματείο αφού δεν θεωρείται εργαζόμενος με εξαρτημένη σχέση εργασίας, ενώ τις μέρες που ο καιρός είναι κακός και η δουλειά είναι περισσότερη (αφού οι πολίτες της Νέας Υόρκης προτιμούν να ταλαιπωρηθεί άλλος για χάρη τους), οι βλάβες στην υγεία τους δεν καλύπτεται από ασφάλεια και η περίθαλψή τους πληρώνεται από τους ίδιους.
Όπως είναι εύκολα κατανοητό, τα αιτήματά των εργαζομένων, όπως διατυπώνονται στην ιστοσελίδα του σωματείου, είναι τα εξής: Ένας αξιοπρεπής μισθός, ασφάλεια στην εργασία, τέλος στις άδικες διακοπές της συνεργασίας, υγειονομική περίθαλψη, δικαίωμα στο συνδικαλισμό και δικαίωμα στην πρόσβαση στην τουαλέτα. Η κίνηση αυτή για συνδικαλισμό έρχεται σε συνέχεια του μεγάλου κύματος εργατικής οργάνωσης που σαρώνει τις ΗΠΑ τον καιρό της πανδημίας, καθώς οι εργαζόμενοι διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και μισθούς αφού κατάλαβαν μέσα στην υγειονομική κρίση ότι είναι αναπόσπαστο και αναντικατάστατο κομμάτι του οικονομικού συστήματος.
Εταιρική δυσανεξία στο συνδικαλισμό
Μια αλλαγή στην πολιτειακή νομοθεσία θα επέτρεπε στους εργαζόμενους να συνδικαλιστούν, αλλά πέρυσι, οι νομοθετικές προσπάθειες σε αυτό το μέτωπο κατέρρευσαν μετά από κριτική που έκαναν εργατολόγοι, οι οποίοι υποστήριξαν ότι μια αλλαγή θα υπονόμευε τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Οποιαδήποτε προσπάθεια για επανεξέταση της νομοθεσίας αυτής θα αντιμετωπιζόταν αναμφίβολα από μια καλά χρηματοδοτούμενη αντίδραση από τις εταιρείες τεχνολογίας. Το 2020 η σύγκρουση μεταξύ του νομοθετικού σώματος της Καλιφόρνια και των εταιρειών Uber και Lyft είναι ενδεικτική. Το νομοθετικό σώμα της πολιτείας άλλαξε τον νόμο ώστε οι οδηγοί να ταξινομηθούν εκ νέου ως μισθωτοί και όχι ως ανεξάρτητοι απασχολούμενοι, κάτι που θα τους επέτρεπε να συνδικαλιστούν. Οι εταιρείες ξεκίνησαν μια εκστρατεία που κόστισε 200 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το περιοδικό Wired, για να ανατραπεί το μέτρο μέσω δημοψηφίσματος. Η «Πρόταση 22», όπως ονομάστηκε, ουσιαστικά ακύρωσε τον πολιτειακό νόμο, αφού το 58% των ψηφοφόρων τάχθηκε υπέρ των εταιρειών μεταφοράς.
Μια ακτίνα ελπίδας
Στη Νέα Υόρκη, ωστόσο, οι εργαζόμενοι στις εφαρμογές έχουν μερικές νίκες που κερδήθηκαν έπειτα από σκληρή μάχη. Νέοι νόμοι που ψηφίστηκαν από το δημοτικό συμβούλιο της Νέας Υόρκης το περασμένο φθινόπωρο όρισαν ένα κατώτατο όριο αμοιβής για τους εργαζόμενους στον τομέα της παράδοσης, ενώ απαιτούν από τις εφαρμογές να αποκαλύπτουν πόσο φιλοδώρημα αφήνουν οι πελάτες και ζητούν από τα εστιατόρια να επιτρέπουν στους εργαζόμενους σε ντελίβερι να χρησιμοποιούν την τουαλέτα τους. Εργαζόμενοι εκτιμούν ότι ενώ οι αλλαγές στην εργατική νομοθεσία είναι απίθανες σε εθνική κλίμακα, όμως υπάρχει δυναμική στη Νέα Υόρκη που θα μπορούσε να ανατρέψει την πλάστιγγα υπέρ των οδηγών και των εργαζομένων στο ντελίβερι.
