Το τεύχος του Hot Doc History που θα είναι ένθετο στο Documento της Κυριακής δεν είναι μια επανάληψη γνωστών βιογραφικών στοιχείων του Μεταξά ή αποτίμησης των οδυνηρών πεπραγμένων του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου.
Είναι ένα διαφορετικό τεύχος για τον απαίσιας μνήμης δικτάτορα ακριβώς διότι δεν αναλώνεται στα τετριμμένα στερεότυπα αλλά επιχειρεί να διεισδύσει στον πυρήνα ενός φασίζοντος καθεστώτος το οποίο επιβλήθηκε μέσα από τη Βουλή! Με την υποκίνηση του βασιλιά αλλά και την κοινοβουλευτική υπερψήφιση από το βενιζελικό Κέντρο.
Εστιάζει κυρίως στην ερμηνεία του φαινομένου της κυριαρχίας φασιστικών και αυταρχικών καθεστώτων σε ολόκληρη την Ευρώπη του Μεσοπολέμου, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Όχι σαν «ιστορικό ατύχημα», μα ως αποτέλεσμα μιας δηλητηριώδους γοητείας που ασκούσε η ακροδεξιά στα περίφημα μεσοαστικά στρώματα. Και, φυσικά, στους μεγαλοαστούς που ένοιωθαν ανησυχία –βάσιμα ή αδικαιολόγητα– από τις απεργίες και τις κοινωνικές συγκρούσεις.
Στο τεύχος ξεδιπλώνονται γεγονότα σαν τα διαδοχικά πραξικοπήματα στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου, η στάση πληρωμών από τον Βενιζέλο, το «Ιδιώνυμο», η πολιτική αστάθεια και η απαξίωση του κοινοβουλευτισμού. Το ανόητο πραξικόπημα του Πλαστήρα το 1933 που έφερε σε θέση άμυνας την αντιμοναρχική παράταξη και η αντεπίθεση με το κίνημα του ’35, από δημοκρατικούς αξιωματικούς, που το μόνο που κατάφερε ήταν να επιταχύνει την παλινόρθωση του θρόνου. Με ένα νόθο δημοψήφισμα που απέδωσε ένα 97,88% υπέρ του Γεωργίου Β΄.
Η αδύναμη δημοκρατική αντίδραση με το σχεδόν θνησιγενές Σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα, δηλαδή ΚΚΕ – Φιλελευθέρων, και εν τέλει ο καταστροφικός συμβιβασμός του επίσημου βενιζελισμού με τη μοναρχία.
Ο δρόμος για τον «Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό» και τα ξερονήσια είχε ανοίξει…
