Αγαπητέ κύριε Στουρνάρα,
Θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω τι λάθος κάνετε και παρακαλώ να το μεταφέρετε και στη σύζυγό σας, αν και πιστεύω πως έτσι και αλλιώς θα το διαβάσει, αφού ανήκει σε αυτούς που παίρνουν τo Documento μαύρο χάραμα. Καλά όχι η ίδια, το υπηρετικό προσωπικό.
Ναι, έχετε ισχύ. Εχετε διασυνδέσεις. Εχετε και χρήματα που μπορούν να εξασφαλίσουν πολύ περισσότερα από όσα φαντάζεται ο κόσμος. Δεν έχετε όμως μέτρο. Δεν έχετε αυτογνωσία, το κομμάτι εκείνο της γνώσης που θα σας βοηθήσει να καταλάβετε ποιος είσαστε και μέχρι πού μπορείτε να φτάσετε. Σας φαντάζομαι ήδη να αντιδράτε με οργή, να τσαλακώνετε με μίσος την εφημερίδα και να εκστομίζετε βρισιές, με εκείνο τον χαρακτηριστικό τρόπο που σας κάνει να κολλάτε στην ίδια συλλαβή σαν να δαγκώνετε το στρίμωγμά σας.
Αν δεν έχετε σκίσει την εφημερίδα, συνεχίζω. Δεν έχετε μέτρο. Κάνετε το ίδιο λάθος με πολλούς ακόμη ομοτράπεζους και ομοΤράπεζους, οι οποίοι κακόμαθαν βυζαίνοντας και καμιά φορά θωπεύοντας αυτήν τη χώρα. Θαμπωθήκατε από την ισχύ σας, τον τρόπο που η πραγματικότητα σας υποτάσσεται επειδή δεν υπάρχουν αυτοί που θα την στηρίξουν, ώστε πιστέψατε ότι αυτή είναι η πορεία της ζωής. Όχι, δεν είναι έτσι. Μπορεί να σας το διαβεβαιώσει ένας παλιός ας φίλος, ο Ακης Τσοχατζόπουλος και πλέον, πολύ φοβάμαι και ο μέντορας και σχεδόν αδερφός σας, ο Γιάννος Παπαντωνίου.
Δεν είναι έτσι η ζωή. Πολύ περισσότερο η δύναμή σας δεν είναι δύναμή σας, αλλά δύναμη που έχασαν οι άλλοι επειδή σας υποτάχθηκαν. Αυτό σας κάνει να φαντάζετε δυνατοί, η αδυναμία των άλλων.
Κάπως έτσι προσπαθήσατε να μας τιμωρήσατε. Βάλατε την Τράπεζα της Ελλάδος να απαντήσει για κάτι που αφορά τη σύζυγό σας. Προσλάβατε ακριβούς δικηγόρους (πρώην εισαγγελείς παρακαλώ), κάνατε μηνύσεις, προσπαθήσατε να με εμφανίσετε καταζητούμενο συκοφάντη με την ελπίδα πως και με τη βοήθεια των Μέσων θα πετύχετε μια βολική εικόνα.
Καταλάβατε φαντάζομαι πως δεν τα καταφέρατε. Ακόμη και τα φιλικά σας ΜΜΕ ήταν συντηρητικά. Βλέπετε έχει γίνει τόσες φορές αυτό μαζί μου, ώστε δεν γίνονται πειστικά. Ετσι άφησαν εσάς να βγάλετε το φίδι από την τρύπα.
Τελικώς το Συμβούλιο της Ευρώπης έβγαλε ανακοίνωση για την προσπάθεια φίμωσής μου, το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου και η ΕΣΗΕΑ το ίδιο, η διοργάνωση του διεθνούς βραβείου Index, του οποίου είμαι κάτοχος, σας κατακεραύνωσε και κάπου εδώ σταματάω γιατί δεν θέλω να σας εκνευρίσω.
Υπήρξε ένας άνθρωπος που θα σας βοηθούσε να καταλάβετε αλλά δεν υπάρχει πια. Ηταν ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Ερωτευμένος και εκείνος με την ισχύ του, υπόλογος στον ναπολεοντισμό του, είχε πει ό,τι και εσείς. Ποιος είναι αυτός που θα τα βάλει μαζί μου; Ποιος θα αντέξει απέναντί μου; Εκανε μηνύσεις, ψιθύρισε βρομιές σε δημοσιογράφους (σας θυμίζει κάτι;), στη συνέχεια τις φώναξε δυνατά μπροστά σε νοικιασμένα κανάλια. Τελικώς ταπεινώθηκε, έζησε τη δίκαιη ήττα προτού αποχωρήσει από τον μάταιο κόσμο. Μεταξύ μας νομίζω πως δεν άντεξε την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε και δεν ήταν η πραγματικότητα των εντολών του.
Σας τα λέω αυτά όχι για να σας δείξω ότι είμαι δυνατός, αλλά πως εσείς όλοι είσαστε αδύνατοι, όταν οι δημοσιογράφοι κάνουν τη δουλειά τους. Γι’ αυτό δεν θέλετε να την κάνουν.
Εχω να σας πω πολλά ακόμη παραδείγματα. Δεν έχει νόημα. Οι αρχαίοι πρόγονοι μιλούσαν για την ύβριν, την άτη, τη νέμεση και την τίσιν. Αυτή η τόσο απλή και ορατή γύρω μας ακολουθία, στις μέρες μας κατακλύζει τον κόσμο σας που επιμένει να μην καταλαβαίνει. Οι ψυχολόγοι νομίζω το λένε άρνηση. Χτυπάτε το χέρι όταν κάποιος δεν σας υπακούει, αλλά μέσα σας θέλετε να χτυπήσετε τον ίδιο. Δεν θα αντέξετε όμως γιατί δεν έχετε μάθει να αντέχετε. Νομίζετε πως ξέρετε τον πόνο επειδή κάνετε τους άλλους να τον νιώθουν. Τον πόνο τον ξέρεις όταν τον νιώσεις ο ίδιος. Για πρώτη φορά τον νιώθετε.
Στο φύλλο που κρατάτε στα χέρια σας (αν δεν το έχετε σκίσει) το πρώτο θέμα μιλάει για δίωξη στον τραπεζίτη Μιχάλη Σάλλα. Η μάχη μου απέναντί του ξεκίνησε το 2012. Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια για να υπάρξει δίωξη με όσα αποκαλύψαμε. Ξέρω, εσείς δεν είσαστε Σάλλας, αλλά ανήκετε στην ίδια κατηγορία εκείνων που θεωρούν ότι ο κόσμος τους ανήκει.
Για να μην σας κουράζω και κυρίως για να μη σας εξοργίζω, η ζωή είναι απλή μέσα στην πολυπλοκότητά της και δεν περνά πάντα από πόρτες θησαυροφυλακίων.
Δεν θα σας ευχηθώ Καλό Πάσχα γιατί δεν είμαι υποκριτής και έχω κάνει τα πάντα για να μην έχετε Καλό Πάσχα. Φυσικά όχι από πρόθεση. Από αίσθηση καθήκοντος που δεν σας είναι οικείο.
Να προσέχετε τη σύζυγο.
ΥΓ.: Το κείμενο δεν γράφτηκε στα κρατητήρια, μη σας παραπλανά ο τίτλος. Σας δίνω απλώς ιδέες για το μέλλον