O Ηλίας Ζούρος έκανε το γύρο της Ευρώπης (κι όχι μόνο) μέχρι να επιστρέψει και πάλι στα πάτρια εδάφη!
Το λες και… κυριολεκτικά για έναν προπονητή που από 20 χρονών κάνει αυτή τη δουλειά και μετά εννιά χρόνια μακριά από τη χώρα μας, γυρνάει για να αναλάβει τις τύχες του Περιστερίου…
Πάντα ήταν ένας προπονητής που τολμούσε. Είτε του βγήκε σε καλό, είτε όχι. Ο ίδιος έχει παραδεχτεί πως όταν ανέλαβε στον Ολυμπιακό το 2000 σε ηλικία 34 ετών – την πρώτη του ομάδα σε χεντ κόουτς σε αυτό το επίπεδο – δεν ήταν έτοιμος. Δεν δίστασε παρόλα αυτά.
Προσπάθησε, δούλεψε σκληρά – ένα βασικό του χαρακτηριστικό πέρα από την απέραντη γνώση του για το μπάσκετ – έφτασε μία νίκη μακριά από τον τίτλο του 2001 και συνέχισε για μισό ακόμα χρόνο πριν τα αποτελέσματα τον “φάνε”.
Ο Ηλίας Ζούρος δεν έκατσε με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν δίστασε να προπονήσει στον Λίβανο – τη Σατζέσε – και να κατακτήσει τον τίτλο της χώρας και της Ασίας!
Ένα πράγμα που μπορούμε να του αποδώσουμε ως εύσημο είναι ότι ποτέ δεν φοβήθηκε τη δουλειά όπου κι αν ήταν αυτή και θεωρείται εκ των σκαπανέων Ελλήνων προπονητών αυτού του υψηλού επιπέδου, που άνοιξαν το δρόμο για πολλούς στην Ευρώπη. Θα διαβάσετε παρακάτω τι εννοούμε…
Επέστρεψε στην Ελλάδα για τη Νήαρ Ηστ, το Περιστέρι και τον Άρη. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα αναλαμβάνει πάλι τις τύχες της ομάδας των “Δυτικών Προαστίων” (2004-05 η προηγούμενη).
Ούτε εκείνη η διετία του βγήκε θετικά στην Ελλάδα (2004-06). Ακολούθησε η Ρασίνγκ Παρί (Παρί Λεβαλουά αργότερα) την οποία… ανέστησε και επέστρεψε στη χώρα μας. Αυτή τη φορά για τον Πανελλήνιο (2007). Ήταν θα λέγαμε η τρίτη και τυχερή.
Ο Πανελλήνιος κι ο Ζούρος, ο Ζούρος κι ο Πανελλήνιος αν θέλετε κατάφεραν μαζί να φτάσουν στις πρώτες θέσεις του ελληνικού πρωταθλήματος (κάτω από τους “αιώνιους” βεβαίως των τεράστιων μπάτζετ) και το 2010 ως το φάιναλ φορ του Eurocup! Είναι η μεγαλύτερη Ευρωπαϊκή επιτυχία του Έλληνα κόουτς αλλά και του ιστορικού συλλόγου. Τότε μάλιστα αναδείχτηκε “κόουτς της χρονιάς” για τη διοργάνωση!
Κάπως έτσι άνοιξε ο δρόμος για τη Ζαλγκίρις (τρεμπλ το 2011), αλλά και την… επίσημη αγαπημένη. Με την ομάδα της Λιθουανίας μάλιστα έκανε δύο θητείες, ενδιάμεσα από την Εθνική ομάδα.
Το 2011 ήταν ο χεντ κόουτς της Ελλάδας στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας και παρά τις τεράστιες ελλείψεις, κατάφερε να την οδηγήσει στην τιμητική 6η θέση. Κανείς δεν το περίμενε αφού τα μεγάλα ονόματα απουσίαζαν από τη διοργάνωση.
Πήραμε το εισιτήριο για το Προολυμπιακό με στόχο την Ολυμπιάδα του Λονδίνου με τη λιγότερο και πήγαμε στην Βραζιλία χωρίς την επιθυμητή προετοιμασία (είχαν κρατήσει πολύ οι τελικοί της Α1 και δεν ήταν διαθέσιμοι από νωρίς οι παίκτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού). Φτάσαμε στο σημείο όπου χρειαζόμασταν μία νίκη επί της Νιγηρίας για να προκριθούμε. Ένα εύστοχο σουτ των αντιπάλων, ένα άστοχο δικό μας σε συνδυασμό με αρκετές ελεύθερες βολές κατά την διάρκειας του ματς και …μείναμε έξω. Οκ, το απλοποιήσαμε μάλλον, αλλά ξέρετε τελικά η μοίρα τα φέρνει έτσι που μία λεπτομέρεια στο τέλος μπορεί να καθορίσει τα πάντα.
Ίσως αν ήταν ανάποδα οι φάσεις, η πορεία του Ζούρου να ήταν διαφορετική στον πάγκο της Εθνικής κι όχι τόσο σύντομη όπως εξελίχθηκε.
Από το 2010 δεν ανέλαβε άλλη ελληνική ομάδα (σύλλογο). Ο Ζούρος όμως επέμεινε ευρωπαϊκά. Με τη Ζαλγκίρις έπαιξε στην Ευρωλίγκα και ήταν ο πρώτος Έλληνας που το έκανε με ξένη ομάδα. Κατέκτησε το πρωτάθλημα της χώρας, αλλά και τη Βαλτική Λίγκα προσθέτοντας ακόμα μερικά παράσημα στο στήθος του.
Ήταν πρωτοπόρος όμως για την Ελλάδα και στην τουρκική λίγκα, καθώς, πριν από αυτόν κανείς άλλος συμπατριώτης μας δεν είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία ανδρικής ομάδας! Έγινε προπονητής της Έφες Αναντολού, έφτασε ως τον τελικό αλλά δεν τα κατάφερε (2012) με κεινέκτημα έδρας απέναντι στην Μπεσίκτας του Αταμάν. Θα συνέχιζε με την Έφες, αφού είχε πρόταση, αλλά εκείνη την εποχή εκκρεμούσε μία θέση στον Ολυμπιακό. Προτίμησε να ρισκάρει και να περιμένει τους “ερυθρολεύκους”… Τελικά ανέλαβε την ομάδα του Πειραιά ο Γιώργος Μπαρτζώκας κι ο Ζούρος επέστρεψε για λίγο στο Κάουνας.
Τον είδαμε επίσης στην Τόφας Μπούρσα τη σεζόν 2014-15 , καθώς και σε αυτόν της Μπουντούτσνοστ του Μαυροβουνίου με την οποία κατέκτησε το κύπελλο της χώρας το 2017, πριν αποχωρήσει εξαιτίας ενός σοβαρού προβλήματος υγείας που τον οδήγησε στο κρεβάτι του χειρουργείου. Έκτοτε δεν έκατσε στον πάγκο συλλόγου…
Δεν έμεινε άνεργος όμως. Κάθε άλλο. Από το 2016 έχει αναλάβει ανέλαβε τη δεύτερη Εθνική ομάδα στην καριέρα του, αυτή της Γεωργίας, στην οποία βρίσκεται ως και σήμερα! Δεν θα είναι υπερβολή να πούμε πως στα χέρια του Έλληνα κόουτς, η Γεωργία διάγει τις καλύτερες τις ημέρες με πετυχημένη παρουσία σε Ευρωμπάσκετ. Εμφανίστηκε ουσιαστικά στον μπασκετική χάρτη και για αυτό το λόγο παραμένει στο πόστο του, αποδεχόμενος δυο φορές την πρόταση για ανανέωση της συνεργασίας από την Γεωργιανή Ομοσπονδία …
Ο Ηλίας Ζούρος έχει εργαστεί σε εφηβικές ομάδες (τίτλο με τον Πανιώνιο) από το 1986 και ως ασίσταντ σε Περιστέρι, Σπόρτιγκ, Μαρούσι κι Ολυμπιακό.
Το Περιστέρι του έδωσε πάλι τα ηνία και ο Ζούρος επιστρέφει στη χώρα μας ως χεντ κόουτς συλλόγου για πρώτη φορά από το 2010, πιο έμπειρος από ποτέ, με εικόνες και στιγμές από πέντε διαφορετικά εθνικά πρωταθλήματα, δύο εθνικές ομάδες και τέσσερις διαφορετικές διεθνείς διοργανώσεις (Ευρωλίγκα, Eurocup, Βαλτική, Ασιατικό) μπαίνοντας στην πέμπτη (BCL)…
Πηγή: Eurohoops
