Τρία χρόνια Ν∆ στην εξουσία και, όπως λέει µια καλή φίλη, «ακόµη και όσοι θα ήθελαν να ευχηθούν για τα γενέθλια στον Μητσοτάκη αντιλαµβάνονται ότι παίρνουν ένα µεγάλο ρίσκο». Τέλος πάντων, προσωπικά αν επρόκειτο να κάνω µια αφιέρωση στον πολυχρονεµένο µας πρωθυπουργό, θα ήταν οι στίχοι του Κώστα Τριπολίτη από το τραγούδι «Γενέθλια 86», όπου ο καλός στιχουργός γράφει:
«Γενέθλια κι αγόρασα σκοινί
τον κόµπο µου τον έχω φτιάξει πρόχειρα,
παραληρώντας πάνω στο σκαµνί,
στον τελευταίο ρόλο του αυτόχειρα».
Μη βιαστείτε να µε χαρακτηρίσετε κακότροπη και κακόβουλη, απλώς οι στίχοι αυτοί µου ήρθαν στο µυαλό όταν είδα τον Κυριάκο Μητσοτάκη τη γενέθλια ηµέρα της κυβέρνησης να έχει το ύφος του αυτόχειρα, του ανθρώπου που έρχεται αντιµέτωπος µε το µοιραίο µε δική του ευθύνη. Το ύφος απολύτως κατανοητό. Μετά την έκδοση του βουλεύµατος για τη Novartis o Μητσοτάκης βρέθηκε αντιµέτωπος µε ό,τι µπορεί να φανταστεί κανείς ως κακό. Με την κοινή γνώµη που εξαπατούσε, µε τη ∆ικαιοσύνη που εργαλειοποίησε, µε τις µεθοδεύσεις του, µε τον Αντώνη Σαµαρά που αλλιώς φανταζόταν το «θα σας πάω µέχρι τέλους» και τον Αδωνη Γεωργιάδη που σκέφτεται «τέλος» και διαισθάνεται ότι πρόκειται για καινούργια αρχή στην υπόθεσή του και το δικό του κακό τέλος. Σε αυτά οφείλει να συµπεριλάβει κανείς (όχι ότι έχω πληροφορίες, αλλά είναι νοµοτελειακό όπως η βροχή τον χειµώνα) την αντίδραση της γλυκύτατης Μαρέβας που δεν επιτεύχθηκε η φυλάκιση του Κώστα Βαξεβάνη διά παντός και σε ανήλιαγο µπουντρούµι.
Σαν να µην έφταναν όλα αυτά, ο Μητσοτάκης πήγε για την οµιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ελπίζοντας ότι θα επιστρέψει µε τον αέρα του Ευρωπαίου ηγέτη, µε τα κανάλια να µιλούν για ιστορική οµιλία στα πρότυπα του Κογκρέσου και επέστρεψε µε βρεγµένο φανελάκι, πιθανόν δε και µε άλλα εσώρουχα. Πέρα από το γεγονός ότι την οµιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο παρακολούθησαν ελάχιστοι και αυτοί στην πλειονότητά τους αριστεροί και πράσινοι, όσοι πήραν τον λόγο για να σχολιάσουν όσα είπε του έκαναν σκληρές επιθέσεις µε απαξιωτικούς χαρακτηρισµούς. Οχι οι αριστεροί αλλά οι δεξιοί. Ο αντιπρόεδρος µάλιστα του κόµµατος Renew, του φίλου και προτύπου του Μακρόν, Μαλίκ Ασµανί, τον εξευτέλισε για τα θέµατα ελευθερίας του Τύπου. Απουσία των πετσωµένων Μέσων ο Κυρ. Μητσοτάκης ήταν µια τραγική φιγούρα που µου θύµισε τον αυτόχειρα του αγαπηµένου µου Τριπολίτη.
Και όπως σωστά λέει ο Μέρφι µε τους νόµους του, αν κάτι µπορεί να πάει χειρότερα, θα πάει. Σαν να µην έφτανε ο βρόγχος της καθυστερηµένης αυτοχειρίας, άρχισε και η καζούρα του Documento. Η ερευνητική οµάδα της εφηµερίδας, όσοι τέλος πάντων δεν γιορτάζουν την ήττα Μητσοτάκη σε κάποια παραλία λόγω άδειας, υπέγραψαν το ιστορικό πρωτοσέλιδο της εφηµερίδας την προηγούµενη εβδοµάδα µε τίτλο «∆ιευκρινίστηκε η κυβερνητική συµµορία Novartis» και το έστειλαν µε αφιέρωση στο Μαξίµου. Η αφιέρωση ήταν ο γνωστός στίχος του Ντίνου Χριστιανόπουλου «Και τι δεν κάνατε για να µε θάψετε, αλλά ξεχάσατε πως ήµουν σπόρος». Το έκαναν µάλιστα τα παλιόπαιδα on camera και το δηµοσίευσαν στο διαδίκτυο.
Υπήρξαν πολλά σχόλια, στα παρασκήνια των οποίων δεν θεωρώ πρέπον να κάνω αναπαραγωγή, ενώ ο courier που το παρέλαβε όταν είδε τον παραλήπτη στον φάκελο έκανε µε το χέρι µια χαρακτηριστική κίνηση στον φάκελο, που απ’ ό,τι µου είπαν δεν ήταν σταύρωµα. ∆εσµεύοµαι σύντοµα να σας µεταφέρω σχόλια από τις πηγές µου στο Μαξίµου όταν παραληφθεί ο φάκελος. Κάτι πήρε το αυτί µου πάντως ότι ετοιµάζουν και άλλη αποστολή. Ισως στείλουν, λέει, στον Αδωνη σχοινί και σαπούνι. Για µπουγάδα, επιτυχές ξέπλυµα, πώς το λένε.
