Με την προδιαγεγραµµένη έκβαση της συζήτησης στη Βουλή και όσα συνέβησαν εκτός αυτής δεν γίναµε σοφότεροι. Οχι µόνο δεν απαντήθηκαν τα καίρια ερωτήµατα, αντιθέτως προστέθηκαν και νέα. Για παράδειγµα, ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε ενηµερώσει τον Πρετεντέρη για τις αποκαλύψεις της εφηµερίδας ή έστω τον είχε προειδοποιήσει να έχει τα υπογλώσσια µαζί του; Οι Παπασταύρου και Μπρατάκος (εξαπτέρυγα του Μητσοτάκη) παραιτήθηκαν επειδή ενήργησαν αυτοβούλως, επειδή απέτυχαν στην αποστολή τους ή επειδή δεν κάλεσαν κι άλλους να πιουν µια κρητική ρακή;
Κατά σατανική σύµπτωση, η έναρξη της συζήτησης συνέπεσε µε την Παγκόσµια Ηµέρα Θεάτρου. Ο πρωθυπουργός υποδυόταν τον συντετριµµένο που κοιτάζει τις οικογένειες των θυµάτων στα µάτια αντί να τα χαµηλώσει από ντροπή. Ο Ανδρουλάκης, που διακρίνεται από το σύνδροµο του µικροµεγαλισµού, είχε την ευκαιρία να παρουσιαστεί οιονεί ως αρχηγός της αντιπολίτευσης βλέποντας το ΠΑΣΟΚ να πατώνει στις δηµοσκοπήσεις. Η Αχτσιόγλου, που δεν έχει ξεπεράσει ακόµη το σοκ της ήττας, έβαλε στο ίδιο καλάθι τη Ν∆ και τον ΣΥΡΙΖΑ, µιµούµενη τον Κουτσούµπα στον διµέτωπο αγώνα.Το τριήµερο ήταν ένα θεατρινίστικο σόου, αφού µε την καταψήφιση η κυβέρνηση συσπειρώθηκε και βγήκε αρραγής. Παρά τη δηµιουργία εντυπώσεων, ας µείνουµε στα θετικά. Είναι από τις ελάχιστες φορές που τα κόµµατα της αντιπολίτευσης οµονοούν τουλάχιστον για τις ευθύνες του εγκλήµατος. Με όρους στατιστικής, αθροιστικά υπερβαίνουν κατά πολύ το 41%. Με όρους πολιτικής, πέφτει στο κενό η παλαιότερη δήλωση του Βορίδη ότι τα Τέµπη κρίθηκαν στις εκλογές. Με όρους ηθικής, διαπράττεται ύβρις από τα περισσότερα στελέχη της Ν∆, µε πρώτο και καλύτερο τον κυνικό Ταµήλο και την υποκριτική διαγραφή του, που µπαινοβγαίνει στη Ν∆ σαν τον Λεµονή στον Ολυµπιακό.
Η ύβρις ως γνωστόν είναι η αλαζονεία που επιδεικνύει κάποιος υπερεκτιµώντας τις δυνάµεις του, περιφρονώντας γραπτούς και άγραφους νόµους, παραβιάζοντας την ηθική τάξη και ανατρέποντας έτσι την κοινωνική ισορροπία. Η ύβρις συνοδευόταν από τη θεόσταλτη άτη, που θόλωνε το µυαλό των υβριστών και προέβαιναν στη µια ανοησία µετά την άλλη. Ακολουθούσαν η νέµεσις (θεία δίκη) και η τίσις, η ανθρώπινη τιµωρία. Η επιχείρηση συγκάλυψης παραπέµπει σε θολωµένα µυαλά. Υβριστές είναι η Βούλτεψη που πιστεύει ότι τα Τέµπη είναι µπαγιάτικο θέµα και όσοι ισχυρίζονται ότι η συλλογή υπογραφών είναι µπαρούφα. Κυρίως όµως υβριστές αποδείχτηκαν οι 159 βουλευτές που χειροκροτούσαν τον Καραµανλή. Εκτός του ότι δεν καταλάβαµε τι εννοούσε ότι δεν θα κρυφτεί πίσω από τη βουλευτική ασυλία ενώ δεν παραιτήθηκε, είπε και «να ενσκήψω (sic) στη µνήµη των θυµάτων». Γλώσσα ανελλήνιστη ή λανθάνουσα, εφόσον σαν συµφορά ενέσκηψε στο υπουργείο Μεταφορών;
∆ιότι η υπόθεση έχει και γλωσσολογικό ενδιαφέρον. Στα λεξικά µονταζιέρα δεν σηµαίνει µόνο τη συσκευή ανάµειξης ηχητικού υλικού, αλλά και τον προπαγανδιστικό µηχανισµό που µεταδίδει χαλκευµένες ειδήσεις. Χρήσιµο επίσης µε την ευκαιρία θα ήταν να µάθουµε τη διαφορά µεταξύ απατεώνα και αγύρτη. Ενώ αµφότεροι παριστάνουν ψευδή πράγµατα ως αληθινά, ο µεν αγύρτης παριστάνει ως αληθή ψευδή πράγµατα που και ο κοινός νους µπορεί να ελέγξει. Αντίθετα, ο απατεώνας παρουσιάζει ως αληθινά ψευδή πράγµατα που είναι δύσκολη η εξακρίβωσή τους.
Η ύβρις λοιπόν έχει συντελεστεί. Η άτη έχει ήδη έρθει. Περιµένουµε την τίση και τη νέµεση…
