Η συντριπτική νίκη της σκληρής τραμπικής, λένε ορισμένοι, Δεξιάς στη Μαδρίτη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πανδημία. Η Ισαμπέλ Ντίας Αγιούσο έκανε απλώς αυτό που δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ έναν χρόνο τώρα στην ημεδαπή: από τη θέση του κυβερνήτη της περιφέρειας δεν πειθάρχησε στις αποφάσεις της κεντρικής κυβέρνησης συνεργασίας Σοσιαλιστών – Podemos, κράτησε ανοιχτά εστίαση, καφέ και μπαρ (έγινε μάλιστα η ηρωίδα των ιδιοκτητών αυτών των μαγαζιών) και αμφισβήτησε και αυτήν ακόμη την πανδημία ρίχνοντας νερό στον μύλο των πάσης φύσεως αρνητών.
Κατάφερε έτσι να αποσπάσει το σύνολο της κατάρρευσης των Ciudadanos. Τουλάχιστον αυτό δείχνει ο διπλασιασμός των εδρών του PP. Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ στην ημεδαπή κράτησε υπεύθυνη στάση. Δεν εναντιώθηκε στα κυβερνητικά περιοριστικά μέτρα και εστίασε την όποια κριτική του στη μη ενίσχυση του ΕΣΥ και την απουσία μέτρων προστασίας στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα σχολεία και στους εργασιακούς χώρους.
Μάλιστα επικρότησε τα μέτρα κατά τη διάρκεια της πρώτης πανδημίας και ανέβασε τους τόνους μόνο όταν από τη Θεσσαλονίκη και μετά χάθηκε η μπάλα και άλλα έλεγαν οι επιστήμονες στα κανάλια και άλλα αποφάσιζε η κυβέρνηση, απέναντι σε κάθε λογική και ειδικά απέναντι στην κατάσταση στα νοσοκομεία.
Θα έλεγε κάποιος χωρίς καμία δόση υπερβολής ότι αν υπήρχε ένα βραβείο υπεύθυνης αντιπολίτευσης στην ΕΕ, αυτό θα έπρεπε να δοθεί δικαιωματικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο τελευταίος μπορεί να μην εισπράττει στον βαθμό που θα περίμενε κάποιος τη δυσαρέσκεια της κοινωνίας απέναντι στη διαχείριση της πανδημίας, παρέδωσε όμως μαθήματα υπευθυνότητας εξαιρετικά χρήσιμα για κάθε κόμμα που αναζητεί κυβερνητικές ευθύνες.
Το οξύμωρο είναι ότι η ΝΔ και τα ελληνικά ΜΜΕ όχι μόνο δεν αναδεικνύουν τη στάση του αλλά τον κατηγορούν και για «λαϊκισμό»! Αν για κάτι πρέπει να αισθάνεται απογοητευμένος ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι δεν μπορεί να κεφαλαιοποιήσει την υπευθυνότητα που επιδεικνύει στην πολιτική κονίστρα.
