Το νησί τιμά για άλλη μια φορά τον Υδραίο ποιητή Μίλτο Σαχτούρη με τα αποκαλυπτήρια της προτομής του, την προβολή μιας ταινίας μικρού μήκους και μια συναυλία με δέκα μελοποιημένα ποιήματά του.
Οι μόνιμοι συνειρμοί της Ύδρας είναι οι ταινίες που γυρίστηκαν εκεί, τα βιβλία και τα τραγούδια του Κοέν και κυρίως η μακριά σειρά των ζωγράφων που συνδέθηκαν με τον τόπο, από τον Γκίκα, τον Βυζάντιο και τον Τέτση ως τον Brice Marden. Υπάρχει όμως και μια ξεχωριστή μορφή που την τοποθετεί στην κεντρική σκηνή του πανοράματος της νεοελληνικής λογοτεχνίας αλλά και της παγκόσμιας ποίησης: ο Μίλτος Σαχτούρης.
Το 2019 και το ‘20 οργανώθηκαν σε δύο φάσεις μεγάλα αφιερώματα στον ποιητή για τη συμπλήρωση των 100 ετών από τη γέννησή του. Ο βασικός εμπνευστής και εμψυχωτής τους ήταν ο σκηνοθέτης και ποιητής Λευτέρης Ξανθόπουλος που λίγο πριν την μεγάλη γιορτή που σχεδίαζε μαζί μας στην Παλιά Δημοτική Αγορά της Ύδρας, αδόκητα και πρόωρα έφυγε από τη ζωή.
Μεγαλωμένος στην Αθήνα αλλά Υδραίος και δισέγγονος του ναυμάχου του ’21 Γιώργη Σαχτούρη, ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης, τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, παραθέριζε τα καλοκαίρια με τη σύντροφό του στον Πόρο αλλά δεν έφθανε πεισματικά ως την Ύδρα. Πρωταγωνίστησε βέβαια ποικιλότροπα το νησί στο έργο του.
Στις 29 Ιουλίου, επέτειο της γενέθλιας ημέρας του ποιητή, η Ύδρα έρχεται να αποδώσει ένα μεγάλο χρέος της. Μια βραδιά-αφιέρωμα, που διοργανώνει ο Δήμος Ύδρας και το «Εργοτάξιο Τέχνης Ύδρας» με την υποστήριξη της Κοινωφελούς Δημοτικής Επιχείρησης, θα ξεκινήσει με τα αποκαλυπτήρια της προτομής του ποιητή που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Μίλτος Παπαστεργίου και θα τοποθετηθεί στον φερώνυμο ανοιχτό χώρο Τέχνης και Πολιτισμού (θεατράκι) στο Καμίνι.
Στη συνέχεια θα προβληθεί η μικρού μήκους animation ταινία του Παναγιώτη Ράππα με τίτλο Έχασα τον δρόμο μου, παραγωγής 2021 που έχει αποσπάσει ένα πολύ μεγάλο αριθμό βραβείων και διακρίσεων σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. «Ένας άνδρας σε υπαρξιακή αγωνία ψάχνει για ουρανό και ένας ποιητής αναρωτιέται. Εικόνες από την ζωή και το ποιητικό σύμπαν του Μίλτου Σαχτούρη.» Στους συντελεστές της ταινίας συγκαταλέγονται, ο σολίστας Φλώρος Φλωρίδης, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός και η Klaudia Delmer.
Όπως σημειώνει ο Δήμαρχος Ύδρας Γιώργος Κουκουδάκης: «100 χρόνια συμπληρώθηκαν σαν σήμερα, πριν τρία χρόνια, από τη γέννησή του στις 29 Ιουλίου του 1919. Είχαμε οργανώσει στην Ύδρα ένα πανελλήνιο συνέδριο και ένα σημαντικό αφιέρωμα λογοτεχνών, καλλιτεχνών και μουσικών γι’ αυτήν την επέτειο στη Δημοτική Αγορά. Να εξομολογηθώ ότι σ’ εμένα η πραγματική διάσταση της ποίησης του Σαχτούρη μού αποκαλύφθηκε από δυο καλούς μου φίλους, τον Παναγιώτη Ράππα και τον Αλέξη Βερούκα. [….] Ο Μίλτος Σαχτούρης μάς είναι τόσο οικεία αληθινός και μας αφορά όλους, γιατί δεν είναι ο κήρυκας της υπερμεγέθους αξιοσύνης και της άφθαρτης ομορφιάς, ούτε της έπαρσης του φρονήματος και της ψυχικής ευεξίας. Ο Σαχτούρης είναι η συντριβή, είναι η τραγική μοίρα της φθαρτής και ματαιωμένης ύπαρξης που κρατούσε «…όνειρα ζεστά στα παγωμένα χέρια…» (Τα φάσματα)».
Η συναυλία «Τα δώρα»
Το αφιέρωμα θα κλείσει με μια μεγάλη συναυλία του συνθέτη Γιώργου Νικητόπουλου. Μετά από δύο χρόνια εντατικής εργασίας, ο Γιώργος Νικητόπουλος παρουσιάζει δέκα μελοποιημένα ποιήματα του Μίλτου Σαχτούρη. Δέκα κομμάτια που συνθέτουν τον κύκλο τραγουδιών με τίτλο «Τα δώρα», κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά για τον ποιητή. Οι μουσικές συνθέσεις, παρότι γράφτηκαν και ολοκληρώθηκαν την περίοδο της μεγάλης καραντίνας, είχαν σαν στόχο να αποτυπώσουν τη δύναμη αλλά και το φως της ποίησης του Μίλτου Σαχτούρη. Την έλλειψη αλλά και το πάθος. Τη σκληρή πραγματικότητα αλλά και την αγωνιστικότητα.
Οι ερμηνεύτριες Ηρώ Σαΐα, Αγγελική Τουμπανάκη και Παυλίνα Κατσή με τη συνοδεία επτά μουσικών και την ενορχήστρωση του Νεοκλή Νεοφυτίδη και του ίδιου του συνθέτη, θα αποτελέσουν το “όχημα” για ένα ταξίδι στον κόσμο του ποιητή. Στο πιάνο ο Νεοκλής Νεοφυτίδης, κλαρινέτο, σαξόφώνο, άλτο: Γιάννης Δίσκος, τρομπέτα: Διονύσης Κόκολης, κόρνο: Χρήστος Σαλβάνος, τούμπα: Κώστας Ασλανίδης, κιθάρα: Παντελής Ντζιάλας, κρουστά: Τάκης Βασιλείου
Η ταινία ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ του Παναγιώτη Ράππα
Δυο παράλληλοι μονόλογοι. Δυο άνδρες, διαφορετικής ηλικίας, μιλούν για τις ζωές τους και όσα τις στοιχειώνουν. Ο ένας, σχεδόν μεσήλικας, αισθάνεται ότι έχει χάσει τον δρόμο του. Γεμάτος άγχη και μεταφυσική αγωνία, ψάχνει να βρει απεγνωσμένα τον δρόμο της επιστροφής που θα τον οδηγήσει στο πατρικό σπίτι και τα χρόνια της αθωότητας. Στο σημείο που ξεκίνησε τη δική του αδιέξοδη, ως τώρα, περιπλάνηση. Η διαδρομή μοιάζει με ένα παράξενο όνειρο. Άνθρωποι, ζώα, μηχανές, αλλάζουν μορφή, ιδιότητες και δράσεις σε ένα εφιαλτικό σύμπλεγμα γεμάτο εικόνες παράδοξες, φορτισμένες με πάθη και ανομολόγητες ενοχές. Ο άλλος, υπερήλικας, πλησιάζει το τέλος της δικής του διαδρομής.
Κλεισμένος σε ένα μικρό δωμάτιο, απομονωμένος, συντροφιά με μνήμες και φαντάσματα, έχει σταματήσει να αγωνιά. Παρακολουθεί τον έξω κόσμο μέσα από το παράθυρο, με την ίδια στωική ηρεμία που παρακολουθεί και όσα συμβαίνουν στο παράξενο τσίρκο που δίνει παράσταση μέσα στο μικρό του δωμάτιο. Όλα όσα στήνει εμπρός του η φαντασία, η μνήμη και ο ευαίσθητος ψυχισμός του. Με προτάσεις λακωνικές που θυμίζουν περισσότερο χρησμούς, θέτει ερωτήματα για έναν παράλογο και ίσως μάταιο κόσμο. Έναν κόσμο σχεδόν εφιαλτικό, τον κόσμο που πέρασε τη ζωή του ευάλωτος στα γυρίσματα των καιρών. Και οι δυο είναι ο ίδιος άνθρωπος. O ποιητής Μ. Σαχτούρης σε διαφορετικές φάσεις της ζωής του. Τα ερωτήματα που θέτει δεν είναι φιλοσοφικές διακηρύξεις ή λογικές διαπιστώσεις, αλλά εικόνες. Εικόνες που μοιάζουν να έρχονται από όνειρο και καταλήγουν στην ποιητική του εικονογραφία.
Στο τέλος του φανταστικού ταξιδιού ο ποιητής «βρίσκει», ανάμεσα στα χαλάσματα, τη μητέρα του και το δωμάτιο που αναγνωρίζει σαν το σπίτι των παιδικών του χρόνων. Επιστρέφει στη μήτρα χωρίς να βρει απάντηση για όσα τον βασάνισαν στη διαδρομή, αφού «απάντηση δεν έχει» γιατί όλα «είναι μια μεγάλη έλλειψη κάτι σαν τάφος»
ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ 2021 | 08΄
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Παναγιώτης Ράππας
ΣΕΝΑΡΙΟ: Παναγιώτης Ράππας
ΠΑΡΑΓ ΏΓΗ: Παναγιώτης Κυριακουλάκος
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Φλώρος Φλωρίδης, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Klaudia Delmer
Ο γλύπτης Μίλτος Παπαστεργίου
Ο γλύπτης και ζωγράφος Μίλτος Παπαστεργίου γεννήθηκε στη Λάρισα το 1953. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους τους Νίκο Νικολάου, Γιάννη Παππά, Παντελή Πρεβελάκη και Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, την περίοδο 1972–1977. Μετά την αποφοίτησή του από την ΑΣΚΤ, συνέχισε τις σπουδές του στην Εcole des Beaux Arts του Παρισιού από το 1977 έως το 1979. Μαζί με τον γλύπτη Πραξιτέλη Τζανουλίνο εργάστηκε στη συντήρηση των γλυπτών στα αετώματα της Ακαδημίας Αθηνών. Σε συνεργασία με τη γλύπτρια Θεοδώρα Βουτσινά το 2003 έλαβε το Α΄ Βραβείο για την αισθητική παρέμβαση του σταθμού του ΗΣΑΠ στην Κηφισιά και επίσης βραβεύτηκε για την αισθητική παρέμβαση στην είσοδο του σταθμού του μετρό στον Άγιο Αντώνιο το 2009 με το έργο «Σπαθιές». Το 2013 φιλοτέχνησε το μνημείο θυμάτων στην Ακτή Μιαούλη (Πύλη της Άμμου) στα Χανιά, αφιερωμένο στους 350 Έλληνες Εβραίους της Κρήτης, στους 250 Κρητικούς, χριστιανούς αντιστασιακούς του νησιού και στους Ιταλούς αιχμαλώτους, θύματα των ναζί που βρήκαν τραγικό θάνατο στη βύθιση του φορτηγού ατμόπλοιου «Ταναΐς» κοντά στις ακτές της Σαντορίνης (7/6/1944). Σχεδίασε επίσης το έπαθλο για το βραβείο Orpheus Award του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Los Angeles (LAGFF). Έχει ασχοληθεί και με τον σχεδιασμό κοσμημάτων.
INFO
Παρασκευή 29/07 στις 20.00 στον Ανοιχτό Χώρο Τέχνης και Πολιτισμού «ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ», στο Καμίνι, Ύδρα
