Καθώς η νέα περιπέτεια του 007 σκίζει στις αίθουσες οι νέες ταινίες είναι μόλις δύο από τις οποίες ξεχωρίζει η ανελέητη σάτιρα του ρουμάνου Ράντου Ζούντε.
Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό (Bad Luck Banging or Loony Porn) (****)
Κοινωνική σάτιρα διεθνούς συμπαραγωγής 2021 (77)
Σκηνοθεσία: Ράντου Ζούντε Πρωταγωνιστούν: Κάτια Πασκάριου, Κλαούντια Ιερεμία, Ολίμπια Μάλαϊ, Νικοντίμ Ουνγκουρεάνου, Αλεξάντρου Ποτόσεαν
Η Έμι, καθηγήτρια ιστορίας σε φημισμένο σχολείο του Βουκουρεστίου, απειλείται με απόλυση όταν στο διαδίκτυο «κυκλοφορεί» μια ερασιτεχνική ταινία ερωτικού περιεχομένου με πρωταγωνίστρια την ίδια.
Ο Ρουμάνος Ράντου Ζούντε («Αferim!», «Σημαδεμένες καρδιές») επιστρέφει στις, σύγχρονες αυτή τη φορά, ανορθογραφίες της χώρας του. Το «Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό», γυρισμένο την εποχή της πανδημίας, δεν είναι απλώς μια ταινία-καθρέφτης της σημερινής Ρουμανίας αλλά μια ανελέητη σάτιρα στα ιερά και όσια (η άγονη πατριδολατρεία, ο σκοτεινός ρόλος της εκκλησίας, το «ένδοξο» παρελθόν κ.α.) της βαλκανικής χώρας, που βραβεύτηκε με τη Χρυσή Άρκτο στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου. Το όχημα για να ξεδιπλωθεί ο σαρκαστικός λόγος του Ζούντε είναι η αγωνιώδης προσπάθεια της ηρωίδας να αποδείξει την αθωότητα της.
Η Έμι έντρομη βλέπει την καριέρα και την υπόληψή της να απειλούνται όταν διαρρέει στο ίντερνετ μια παλιά ερασιτεχνική ταινία ερωτικού περιεχομένου στην οποία πρωταγωνιστεί . Οι αγανακτισμένοι γονείς απαιτούν την απόλυσή της αλλά εκείνη αντιστέκεται υπερασπιζόμενη το δικαίωμα της να κάνει ότι θέλει στην προσωπική της ζωή. Η ιδέα της δημιουργίας του φιλμ προέρχεται από συζητήσεις με φίλους που είχε ο σκηνοθέτης και αφορούσαν πραγματικά περιστατικά απόλυσης δασκάλων από σχολεία της Ρουμανίας επειδή διέρρευσαν στο διαδίκτυο πράγματα που έκαναν στην προσωπική τους ζωή: σεξ τσατ με κάμερα ή ερασιτεχνικά πορνό που ανέβαζαν στο ίντερνετ.
Ο Ζούντε προσπερνά τα περιορισμένα μέτρα της μικρής ιστορίας και επεκτείνει τον προβληματισμό του στα θεμελιώδη ζητήματα ενός μεγαλύτερου εθνογραφικού πίνακα, διατυπώνοντας ερωτήματα για την οπισθοδρόμηση ενός λαού προς την βαρβαρότητα και το σκοταδισμό. Ο βιωματικός χαρακτήρας της πρωτοποριακής αφήγησης- σπασμένη στα τρία με το πρώτο μέρος να καταγράφει ρυθμούς μιας σοκαριστικής καθημερινότητας στο Βουκουρέστι, το δεύτερο να λειτουργεί σαν ένα ντοκιμαντερίστικο γλωσσάρι από παραδοξολογίες κι αισχρότητες που λειτουργούν ως ανέκδοτα και το τρίτο να εστιάζει στη «δίκη» της ηρωίδας- υπερασπίζεται κάποιες αξίες που απειλούνται σήμερα στο βωμό της χυδαιότητας και της πολιτισμικής ισοπέδωσης.
Η υποκρισία του σοκ που επικαλούνται οι ανήσυχοι γονείς ωθεί την ηρωίδα σε μετωπική σύγκρουση μαζί τους. Θα αναγνωρίσουμε στον Ζούντε τον αποφασιστικότητα και κυρίως την τόλμη να πει και να δείξει την αλήθεια γυμνή. Το ζήτημα της χυδαιότητας φυσικά και δεν αφορά μια ερασιτεχνική ταινία πορνό. Κυρίως σχετίζεται με τις νεοφασιστικές αντιλήψεις που ακούγονται καθημερινά, με τις ακραίες θεωρίες συνωμοσίας (κάποιος γονιός κατηγορεί την καθηγήτρια ως «εβραιομαρξίστρια που κρύβει την αλήθεια από τους μαθητές της για την εβραϊκή ταυτότητα του Χίτλερ ο οποίος εμπνεύστηκε το σχέδιο του Ολοκαυτώματος για να μπορέσει το Ισραήλ να δημιουργήσει το δικό του κράτος») και με την πονηρή πλαστογράφηση της Ιστορίας με τα ίχνη του εγκλήματος να εντοπίζονται παντού δίπλα μας.
Η γυναίκα που έφυγε (The Woman Who Ran) (***)
Δραματική νοτιοκορεάτικης παραγωγής 2020 (77)
Σκηνοθεσία: Χονγκ Σανγκ-σου Πρωταγωνιστούν: Κιμ Μιν-χι, Σέο Γιουνγκ-γχουα, Σονγ Σέονγκ-μιν
Με αφορμή το επαγγελματικό ταξίδι του άντρα της, η Γκαμχί βρίσκει την ευκαιρία να συναντήσει διαδοχικά τρεις φίλες της από τα παλιά. Στη διάρκεια ενός 24ωρου που θα της φανερώσει πολλά η νεαρή γυναίκα θα έχει την ευκαιρία να αναθεωρήσει αρκετές από τις βεβαιότητες της ζωής της.
Ο νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης Χονγκ Σανγκ-σου είναι ένας πολυσύνθετος δημιουργός – είναι ο παραγωγός και σκηνοθέτης των ταινιών του στις οποίες επίσης γράφει το σενάριο, κάνει το μοντάζ και υπογράφει τη μουσική- που λατρεύει την μινιμαλιστική αφήγηση. Πριν από 4 χρόνια είδαμε στη χώρα μας την «Η Επόμενη μέρα μιας σχέσης» μια ιδιότυπη ρομαντική κομεντί που δεν μας είχε εντυπωσιάσει, ενώ η πιο φημισμένη δημιουργία του παραμένει η απολαυστικά ιδιόρρυθμη «Στη Χώρα των Άλλων» με την Ιζαμπέλ Ιπέρ που είχαμε δει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2012.
Εδώ οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την υπόγεια δυναμική ενός απρόβλεπτου και μυσταγωγικού road trip που μετατρέπεται σε μάθημα ζωής για την ηρωίδα. Κρατώντας ισόποσες αποστάσεις από το δράμα και το χιούμορ, ο Χονγκ Σανγκ-σου φτιάχνει ένα διαλογικό ρομάντζο για τον έρωτα, τη φιλία και τις σχέσεις αντρών-γυναικών, με εμφανή την φεμινιστική του διάσταση που ολοκληρώνεται με μια παράδοξη ατμόσφαιρα μυστηρίου.
Αργυρή Αρκτος Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 2020.Μαζί με την ταινία «Η γυναίκα που έφυγε» προβάλλεται η μικρού μήκους ταινία «À La Carte» των Ταξιάρχη Δεληγιάννη και Βασίλη Τσιουβάρα με τους Χρήστο Στέργιογλου και Αντώνη Μποσκοΐτη.
