Η αρμοδιότητα του πρωθυπουργού δεν είναι να σβήνει φωτιές. Ούτε να δείχνει ότι σβήνει φωτιές. Ευθύνη του είναι να μπορεί ο κρατικός μηχανισμός να προστατεύσει τα δάση και τους ανθρώπους, τη φύση και τη ζωή. Καλός πρωθυπουργός είναι μάλλον αυτός που το κράτος και οι μηχανισμοί του λειτουργούν εν τη απουσία του και κάνουν αυτά που προβλέπουν τα σχέδια και τα πρωτόκολλα, χωρίς το άγχος να κριθούν από τους πολιτικούς και τις προτεραιότητές τους.
Για λόγους που δεν σχετίζονται με την ουσία αλλά με την επικοινωνία, τις εντυπώσεις και την εικόνα ότι ο ηγέτης συμπάσχει με τον λαό του, οι πολιτικοί (κυρίως οι πρωθυπουργοί) κάνουν την εμφάνισή τους αναστατωμένοι στο τερέν των επιχειρήσεων και συντονίζουν μάλιστα τις επιχειρήσεις, με μοναδικό πραγματικό συντονισμό στις φωτογραφίες.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της αντίληψης περί συντονισμού του έργου είναι ίσως ο Σίμος Κεδίκογλου, ο οποίος αφού χρησιμοποίησε το σκάφος του Λιμενικού ως ιδιωτικό ταξί για να τον πάει από την Τήνο στη Μύκονο, επέστρεψε στην Εύβοια για να δώσει τη μάχη με τις φλόγες. Το ποια ακριβώς ήταν η μάχη εντοπίζεται στις φωτογραφίες του Σίμου Κεδίκογλου, ο οποίος προσπαθεί να έχει στο ίδιο πλάνο τον εαυτό του και «μια καλή φωτιά» όπως συνήθιζε να λέει παλιός ρεπόρτερ του Mega στις πυρκαγιές.
O πρωθυπουργός λοιπόν, αν και θέλει να εμφανίζεται ως η χρυσή μάνικα που σβήνει τη φωτιά, δεν κρίνεται ούτε από την παρουσία στη φωτιά ούτε από το γένι τριών ημερών που δηλώνει προκαταβολικό πένθος και περισυλλογή για ό,τι θα κατακάψει η φωτιά. Η προσπάθεια του τωρινού πρωθυπουργού να εμφανιστεί ως καθοριστικός παράγοντας σε ένα στιβαρό κράτος που μόλις τον αντίκρυσε ως πρωθυπουργό άρχισε από τον φόβο του να έχει επιτυχίες, ενώ μέχρι τότε ήταν αποτυχημένο, είναι απίστευτη κωμωδία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με καθυστέρηση δύο ημερών είναι αλήθεια, όπως αποκάλυψε φίλος του ο οποίος με ανάρτηση στο Facebook τον έδειξε να χαριεντίζεται την ώρα που η φωτιά απειλούσε χωριά, έφτασε στην Αθήνα για να ξεκινήσει το τηλεοπτικό σόου. Στην πρώτη του δήλωση ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι πρώτο μέλημα είναι να μην υπάρξουν ανθρώπινα θύματα. Ο στόχος και το ζητούμενο ήταν αυτό, οπότε αν κρίνουμε από το γεγονός πως δεν υπήρχαν θύματα είναι ένας σπουδαίος πρωθυπουργός. Αυτό είπαν τα κανάλια, αυτό έγραψαν οι δημοσιογράφοι , αυτό κατάλαβε ο κόσμος.
Οταν σβήσει η φωτιά θα υπάρχουν 30.000 καμένα στρέμματα δάσους (χρόνια είχαμε να δούμε τέτοια οικολογική καταστροφή σε μία και μόνο φωτιά) καμένη άγρια πανίδα και κρανίου τόπος εκεί όπου υπήρχε ένα πανέμορφο δάσος στην κεντρική Εύβοια. Αλλά όλα αυτά δεν θα είναι μια αποτυχία στην πυρόσβεση, αλλά επιτυχία με βάση τη λογική της «απουσίας θυμάτων» του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η τραγωδία στο Μάτι, οι καμένοι άνθρωποι που στοιχειώνουν τη χώρα εκ των πραγμάτων δημιούργησαν άλλες σταθερές για τις πυρκαγιές. Να μην υπάρχουν ανθρώπινα θύματα. Αυτό το ξέρει ο Μητσοτάκης και υποσχέθηκε ότι θα κάνει τα πάντα για να μην υπάρξουν θύματα. Πού να υπάρξουν όμως τα θύματα στην πυρκαγιά της Εύβοιας; Στις απάτητες χαράδρες στη Δίρφυ;
Προφανώς το πρώτιστο είναι να μην καούν άνθρωποι, αλλά είναι τραγικό κάθε φορά να έχεις ως μέτρο επιτυχίας πως δεν κάηκαν άνθρωποι εκεί μάλιστα που δεν υπάρχουν καν άνθρωποι, για να είσαι ευχαριστημένος με την οικολογική καταστροφή όσο μεγάλη και αν είναι.
Στην κατάσβεση στην Εύβοια έπαιρναν μέρος και τη συντόνιζαν οι ίδιοι μηχανισμοί που έκαναν και την κατάσβεση στο Μάτι. Ο τότε αρχηγός της ΕΛΑΣ μάλιστα στρατηγός Τσουβάλας, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι «έκαψε τον κόσμο», είχε τώρα αναβαθμισμένο ρόλο που του απέδωσε ο Μητσοτάκης. Το μόνο που ήταν διαφορετικό είναι πως εκείνη η φωτιά εισέβαλε μέσα σε μισή ώρα από το πυκνόφυτο δάσος στον αστικό οικισμό και έκαψε ανθρώπους που δεν είχαν δυνατότητα διαφυγής, ενώ στην Εύβοια έκαιγε απάτητο δάσος μακριά από τις κάμερες που για πρώτη φορά δεν έδειξαν ούτε καν τη συνηθισμένη αγωνία του κόσμου στα δελτία. Στη θέση τους ρεπόρτερ ειδικού σκοπού περιέγραφαν πόσο αποτελεσματικές είναι οι ρίψεις νερού και πόσο καλά οργανωμένος ο μηχανισμός.
Σε μια χώρα με δάση όπως η Ελλάδα, οι φωτιές δεν θα σταματήσουν. Είτε από ατύχημα είτε από δόλο οι φωτιές θα εμφανίζονται κάθε καλοκαίρι. Και ίσως κάποιες φορές, όπως στο Μάτι, στην Ηλεία, στον Καναδά ή στην Αυστραλία, να υπάρξουν και ανθρώπινα θύματα. Αν μάθουμε να μετράμε την επιτυχία απέναντι στις φωτιές, όπως την περιγράφουν αγράμματοι ρεπόρτερ σε διατεταγμένη επιτυχία ή πονηράκηδες πολιτικοί με μούσι, σε λίγο η Ελλάδα δεν θα υπάρχει όπως την ξέρουμε.
Πολύ φοβάμαι επίσης –στο πλαίσιο του δόγματος του «κάθε κόστους για τη ασφάλεια» – η αποφυγή της οικολογικής καταστροφής δειλά δειλά θα αρχίσει να συνδέεται και πάλι με τα αεροσκάφη και τα εναέρια μέσα που νοικιάζουμε, δηλαδή πρακτικά με τις μίζες που παίρνουν αυτοί που μας τρομοκρατούν για να τα νοικιάσουν ή να τα αγοράσουν.
Το 2012 το HOT DOC είχε αποκαλύψει τα στοιχεία με τα οποία αποδεικνυόταν πως επί δεκαετίες νοικιάζαμε εναέρια μέσα πυρόσβεσης με σκανδαλώδη τρόπο. Στη δασική φωτιά μάλιστα στην Ηλεία με τους 84 νεκρούς έριχναν νερό σε βράχους για να γράφουν ώρες πυρόσβεσης. Είχε ξεκινήσει έρευνα από την εισαγγελία, αλλά τα αδικήματα των πολιτικών προσώπων είχαν παραγραφεί. Μάλλον θα τα θυμάται όλα αυτά ο κύριος Χρυσοχοΐδης.
Καλά θα κάνουν λοιπόν να μην παίζουν με τη φωτιά. Κυρίως όμως με τους νεκρούς.
