Σας φαίνεται υπερβολικός ο τίτλος και ο χαρακτηρισμός «πορεία παρακμής»; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Κατά τη χρονική περίοδο 2009-23 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε από 11,1 εκατ. σε 10,435 εκατ. και η Eurostat στις δημογραφικές προβολές του 2023 (Europop 2023) προβλέπει ότι το 2070 ο πληθυσμός της χώρας μας θα μειωθεί σε 7,8 εκατ. (31% μείωση). Μάλιστα στην τριετία 2020-22 της πρώτης διακυβέρνησης Μητσοτάκη το έλλειμμα διευρύνθηκε σημαντικά, καθώς το φυσικό ισοζύγιο (θάνατοι/γεννήσεις) ήταν αρνητικό κατά 169.000, με αποτέλεσμα να αντιστοιχούν 168 θάνατοι σε 100 γεννήσεις.
Και σ’ αυτό το σημείο να θυμίσω μια απάντηση του τότε πρωθυπουργού και στη συνέχεια προέδρου της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ στην ερώτηση πώς θα λυθούν οι ελληνοτουρκικές διαφορές: «Θα τις λύσει ο χρόνος» είχε πει. Πολλοί τότε δεν κατάλαβαν τι ακριβώς εννοούσε. Και εννοούσε ότι η Τουρκία θα μεγαλώνει και η Ελλάδα θα μικραίνει. Για να διατηρηθεί σταθερός ο πληθυσμός μιας χώρας η ελάχιστη τιμή του δείκτη που απαιτείται είναι 2,1 παιδιά ανά γυναίκα. Τα έτη 2008 και 2009 η τιμή του δείκτη στη χώρα μας είναι στο 1,5, για να μειωθεί το 2022 στο 1,32 παιδιά ανά γυναίκα.
Και οι συνέπειες είναι σοβαρές. Σήμερα η συνταξιοδοτική δαπάνη στη χώρα μας είναι 30,2 δισ. ευρώ για 2,5 εκατ. συνταξιούχους και η μέση μηνιαία σύνταξη (κύρια και επικουρική) είναι 1.003 ευρώ (μεικτά). Το ΑΕΠ της χώρας μας μειώθηκε μέχρι και 27% σωρευτικά το 2015 και το 2022 βρισκόταν στο 87% του ΑΕΠ του 2009. Το μέσο εισόδημα των εργαζομένων έχει μειωθεί από 1.420 ευρώ (μεικτά) σε 1.040 ευρώ (μεικτά) – μείωση 27%. Με άλλα λόγια, το σχετικό επίπεδο διαβίωσης των σημερινών εργαζομένων έχει επιδεινωθεί σήμερα κατά 27% σε σχέση με το 2009.
Σε μια πρόσφατη έρευνα των οικονομολόγων Ρομπόλη – Μπέτση υπολογίστηκε ότι κατά την περίοδο 2010-23 «υπάρχει απώλεια ΑΕΠ της τάξης των 1,153 τρισ. ευρώ σε σχέση με αυτό που προβλεπόταν από την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το έτος 2009. Τα 122 δισ. ευρώ απώλεια από τις εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών την περίοδο 2010-23 χρηματοδοτήθηκαν από τον κρατικό προϋπολογισμό, γεγονός που σημαίνει ότι οι ασκούμενες νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές στην εργασία και την κοινωνική ασφάλιση επιβάρυναν την ελληνική οικονομία με επιπλέον 122 δισ. ευρώ, πέρα από αυτά που θα χρηματοδοτούσε το σύστημα πριν από την οικονομική κρίση και την ύφεση λόγω της απώλειας των εισοδημάτων των εργαζομένων και των συνταξιούχων». Τι θα συμβεί αν δεν εκδηλωθούν αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, όταν δεν είμαστε μακριά από τη στιγμή που θα έχουμε έναν εργαζόμενο για έναν συνταξιούχο; Τι συντάξεις θα παρέχονται;
Μιλώντας στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Δημογραφικών Ερευνών και Μελετών καθηγητής Βύρων Κοτζαμάνης είχε επισημάνει ότι «αν μια αναλογία σε εθνικό επίπεδο 1,68 θανάτων/γέννηση είναι ανησυχητική (πόσο μάλλον όταν δεν αναμένεται βελτίωσή της τα επόμενα έτη, με αποτέλεσμα την επιτάχυνση του ρυθμού μείωσης του πληθυσμού μας), στις μισές σχεδόν (459 από τις 1.036) δημοτικές ενότητες που βρίσκονται σχεδόν όλες στο ορεινό και ημιορεινό τμήμα της ηπειρωτικής Ελλάδας αντιστοιχούν ήδη περισσότεροι από τρεις θάνατοι ανά γέννηση. Η μελλοντική δημογραφική δυναμική των ενοτήτων αυτών είναι υποθηκευμένη».
Τι γίνεται λοιπόν σε μια χώρα που συρρικνώνεται πληθυσμιακά, όταν η αποβιομηχάνιση είναι ραγδαία, η εγκατάλειψη του πρωτογενούς τομέα λόγω της κλιματικής κρίσης και της κυβερνητικής αδιαφορίας συνεχής και οι θέσεις εργασίας που προκύπτουν στους άλλους τομείς, όπως για παράδειγμα ο τουρισμός, είναι κυρίως εντάσεως εργασίας και χαμηλής αμοιβής;
Αναρωτήθηκε κανείς για ποιους λόγους μεταναστεύουν οι καταρτισμένοι νέοι ώστε να βρουν εργασία ανάλογη των προσόντων τους; Οπως κατέγραψε μελέτη του Ινστιτούτου ΕΝΑ, από το 2010 μέχρι το 2022 έχουν φύγει από την Ελλάδα 1.079.992 άτομα από τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό, εκ των οποίων οι 234.058 ήταν ηλικίας 1524 ετών, οι 633.680 ηλικίας 25-44 ετών και οι 212.254 ηλικίας 45-64 ετών. Η αποχώρηση αυτών των ανθρώπων δεν στερεί μόνο πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο από την ελληνική οικονομία, αλλά συνιστά άλλη μια απόδειξη ότι δεν υπάρχουν πολιτικές αντιμετώπισης αυτής της κρίσης που οδηγεί ραγδαία τη χώρα στην παρακμή.
Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 70.000 σημεία πώλησης καφέ! Αν υπολογίσουμε ότι στο καθένα εργάζονται οκτώ άτομα στις δύο βάρδιες, προκύπτει ότι 560.000 άτομα –κυρίως νέοι– απασχολούνται με τον βασικό μισθό, με ελάχιστες ως μηδενικές προοπτικές να βρουν καλύτερη δουλειά, να δημιουργήσουν οικογένεια και να κάνουν παιδιά.
Σε μια χώρα όπου δεν υπάρχουν κοινωνική πολιτική και ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, αν δεν διασφαλίζονται η επάρκεια βρεφονηπιακών σταθμών, ολοήμερα σχολεία, δωρεάν παιδεία και υγεία και προγράμματα στέγασης, οι γεννήσεις θα περιοριστούν στο ελάχιστο. Και χωρίς βιώσιμη οικονομία τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να υλοποιηθεί! Τι είναι μείζον εθνικό θέμα λοιπόν, αν δεν είναι η απειλητική συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού;
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου δεν υπάρχουν κοινωνική πολιτική και ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, αν δεν διασφαλίζονται η επάρκεια βρεφονηπιακών σταθμών, ολοήμερα σχολεία, δωρεάν παιδεία και υγεία και προγράμματα στέγασης, οι γεννήσεις θα περιοριστούν στο ελάχιστο. Και χωρίς βιώσιμη οικονομία τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να υλοποιηθεί!
Διαβάστε επίσης
Τέμπη: Επέζησαν από τη σύγκρουση και κάηκαν ενώ ζητούσαν βοήθεια από το κινητό
Τέμπη: Ο ανακριτής μπαζώνει τώρα και τις κραυγές των θυμάτων
ΣΥΡΙΖΑ: Παραιτήθηκε από διευθυντής ΚΟ ο Θάνος Μωραΐτης
ΣΥΡΙΖΑ: Παραιτήθηκε από κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και τομεάρχης ο Γιώργος Γαβρήλος
Η Νίνα Κασιμάτη διαψεύδει οποιαδήποτε επαφή ή συμφωνία με το ΠΑΣΟΚ
Πέτρος Παππάς για νέο κόμμα Κασσελάκη: «Είμαι σε φάση περισυλλογής, δεν είναι ώρα αποφάσεων»
