Η «εύκολη” ανάγνωση όσων έγιναν στον ημιτελικό της Euroleague ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΤΣΣΚΑ είναι ότι …δεν υπάρχει εύκολη ανάγνωση: ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που νίκησε τη λογική!
Ωστόσο, ο αθλητισμός δεν ξέρει από μεταφυσική, ενώ το μπάσκετ έχει πάρει διαζύγιο με το τυχαίο. Εάν το δείγμα γραφής ήταν ένας μόνο αγώνας, τότε ναι, θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί τυφλές θεές και από μηχανής θεούς.
Εδώ, όμως, μιλάμε για «επαναλαμβανόμενη σύμπτωση». Όσα συνέβησαν χθες στο Σινάν Ερντέμ έμοιαζαν με καρμπόν του τελικού του 2012 (ο οποίος παίχτηκε στο ίδιο γήπεδο) και του ημιτελικού του 2015.
Ο θύτης, και τις τρεις φορές, ήταν ο Ολυμπιακός. Το θύμα, και τις τρεις φορές, ήταν η ΤΣΣΚΑ. Η συνταγή, και τις τρεις φορές, ήταν η ίδια.
Ο Ολυμπιακός ποντάρει σε τρεις παράγοντες, οι οποίοι, για ομάδες όπως η ΤΣΣΚΑ, αποτελούν νεκρό γράμμα:
1. Η αμυντική του λειτουργία. Πιστός ακόλουθος της ελληνικής σχολής μπάσκετ, η οποία θεωρεί ότι η άμυνα φέρνει «λεφτά στην τράπεζα» ενώ η επίθεση είναι τζόγος, o Γιάννης Σφαιρόπουλος πασχίζει να δημιουργήσει ένα αμυντικό τέρας. Το πρώτο του μέλημα, είναι να περιοριστεί ο αντίπαλος σε μία συγκομιδή 65-70 πόντων, με χαμηλό ποσοστό ευστοχίας. Η ΤΣΣΚΑ κατόρθωσε να ανεβεί στους 78 χάρη στο επιθετικό ταλέντο παικτών όπως ο Τεόντοσιτς και ο Ντε Κολό, αλλά όσο περνούσε η ώρα το καντήλι της έσβηνε. Τα ποσοστά των απερχόμενων πρωταθλητών Ευρώπης έπεσαν από το 48% του πρώτου ημιχρόνου στο 33% του δευτέρου. Η αμυντική σιγουριά πολλαπλασίασε την αυτοπεποίθηση των παικτών του Ολυμπιακού και έφερε ρυθμό, αισιοδοξία, ελεύθερα σουτ.
2. Η συνοχή και η ομοιογένεια. Όσο και αν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς προσπέρασε με ντρίμπλες τη σχετική ερώτηση στη σημερινή συνέντευξη Τύπου, το μοντέλο του σημερινού Ολυμπιακού είναι δανεικό από τον Παναθηναϊκό της προηγούμενης δεκαετίας. Ο ελληνικός πυρήνας της ομάδας παραμένει ίδιος εδώ και 6-7 χρόνια (Σπανούλης, Πρίντεζης, Παπανικολάου, Μάντζαρης) και ανανεώνεται με υλικά που ταιριάζουν απόλυτα στη μαγιά: Παπαπέτρου, Αγραβάνης, Σφαιρόπουλος. Η απώλεια του Κώστα Σλούκα πριν από 2 χρόνια ήταν το μοναδικό ψεγάδι σε αυτή τη διαδικασία. Ο Ολυμπιακός θα τον βρει αύριο απέναντί του.
3. Η μεγάλη καρδιά που απαιτείται σε τέτοιους αγώνες. Η λογική «never say die» κατοχυρώθηκε με τον θρίαμβο της Κωνσταντινούπολης του 2012 και πέρασε στο dna της ομάδας με μία σειρά από ηχηρές ανατροπές, τόσο στην Ευρώπη όσο και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πλέον, η εικόνα μίας ομάδας που δεν παραδίδεται ποτέ έχει περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο όχι μόνο εκείνων που φορούν τα ερυθρόλευκα, αλλά και των αντιπάλων. Όταν ο Ολυμπιακός προσπέρασε για πρώτη φορά την ΤΣΣΚΑ, 74-73 ενάμισυ λεπτό πριν το τέλος, δεν υπήρχε άνθρωπος στο Σινάν Ερντέμ πρόθυμος να ποντάρει έστω ένα ρούβλι στους Ρώσους.
Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του έναν τελικό από τον οποίο μπορεί μόνο να κερδίσει. Η Φενέρμπαχτσε θα ξεκινήσει με τα λευκά, αφού έχει στη φαρέτρα της το πλεονέκτημα της έδρας και τον πολυνίκη προπονητή στην ιστορία της Εuroleague.
Ακόμα και αν οι πρωταθλητές Ελλάδας ηττηθούν (όπως συνέβη στον αντίστοιχο αγώνα του 2015 απέναντι στη γηπεδούχο Ρεάλ), δεν θα χρειαστεί να απολογηθούν σε κανέναν ούτε φυσικά να επιστρέψουν με πούλμαν στην Ελλάδα.
Η Φενέρ είναι φαβορί του τελικού, αλλά έχει απέναντί της ένα αουτσάιντερ με στολή καμικάζι. Ο Ολυμπιακός είναι ο αντίπαλος που κανείς δεν θέλει να βρει μπροστά του σε έναν αγώνα δίχως αύριο.
Η παράσταση τελειώνει όταν βγει να τραγουδήσει η χοντρή και η χοντρή του Ολυμπιακού είναι ένας 35άχρονος πολύτεκνος με γένια και ελάχιστα μαλλιά…
