Το Ισραήλ κλιμακώνει όλο και περισσότερο την ένταση της επίθεσής του εναντίον του Λιβάνου υπό το πρόσχημα του πολέμου κατά της Χεζμπολάχ και η Μέση Ανατολή πλέον εισέρχεται σε περίοδο γενίκευσης της σύγκρουσης εξαιτίας της πολιτικής Νετανιάχου. Η απόφαση για ευρείας κλίμακας επιχείρηση κατά της σιιτικής οργάνωσης από τη μια αποτελεί ευθεία πρόκληση για τον βασικό αντίπαλό του στην περιοχή, που δεν είναι άλλος από το Ιράν, από την άλλη βυθίζει μια ήδη διαλυμένη χώρα βαθύτερα σε κρίση, καθώς στοχοθετεί τον ιστορικά μοναδικό πυλώνα σταθερότητας του Λιβάνου.
Η Χεζμπολάχ είναι μια πολιτική και στρατιωτική δύναμη στη χώρα ταυτισμένη με την πρόσφατη ιστορία της. Αποτέλεσε το βασικό όχημα της αντίστασης κατά της ισραηλινής εισβολής το 1982 (έτος ίδρυσης της οργάνωσης), με τη βοήθεια των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, εν μέσω του δεκαπενταετούς αιματηρού εμφύλιου πολέμου του Λιβάνου (1975-90) και έχει διαδραματίσει ρόλο σε όλες τις κρίσιμες στιγμές στη χώρα έκτοτε. Είναι η μοναδική ένοπλη οργάνωση που επανειλημμένως έχει εξαιρεθεί από τις συμφωνίες για αφοπλισμό των πολιτοφυλακών των διάφορων κοινοτήτων του Λιβάνου και έχει κρατήσει τα όπλα της παρά τα σχετικά ψηφίσματα των αρμόδιων οργάνων του ΟΗΕ.
Οι πρώτες εκλογές
Η Χεζμπολάχ ταυτίζεται και με την πολιτική ζωή της χώρας από το 1992 και μετά, όταν υπό την ηγεσία του νυν ηγέτη της Χασάν Νασράλα πέρασε από τον μοναδικό μέχρι τότε στόχο της, τη μάχη κατά του Ισραήλ, στην κύρια πολιτική σκηνή λόγω των αποτελεσμάτων της πρώτης μετεμφυλιακής εκλογικής αναμέτρησης. Οι εκλογές εκείνες αποτέλεσαν τομή στην ιστορία της χώρας, αφού ήταν οι πρώτες που διεξάχθηκαν σύμφωνα με τις προβλέψεις της Συμφωνίας Εθνικής Συμφιλίωσης, γνωστής και ως Συμφωνίας Ταΐφ, η οποία αναγνώριζε τη δικαιοδοσία της κυβέρνησης του Λιβάνου στο κατεχόμενο από το Ισραήλ από το 1985 νότιο τμήμα της χώρας και προέβλεπε την αποχώρηση των συριακών δυνάμεων από τα ανατολικά. Προβλέπονταν επίσης μεταξύ άλλων η νομή της εξουσίας μεταξύ των συνολικά κύριων θρησκευτικών ομάδων, από το σύνολο των 18 κοινοτήτων που υπάρχουν στον Λίβανο, και το σύστημα εκπροσώπησης.
Ηταν η συμφωνία που προσπάθησε να βάλει τέλος στην πολιτική ελέγχου του Λιβάνου εκ μέρους του Ισραήλ και άλλων περιφερειακών δυνάμεων όπως η Συρία, η Σαουδική Αραβία και το Ιράν, αλλά και των πρώην αποικιοκρατικών δυνάμεων όπως η Γαλλία, μέσω της εκμετάλλευσης της θρησκευτικής ποικιλομορφίας του λιβανέζικου πληθυσμού (μαρωνίτες, δρούζοι, ορθόδοξοι, σουνίτες, σιίτες και άλλοι). Ηταν η πολιτική που οδήγησε στις μαζικές σφαγές Παλαιστινίων και σιιτών στα στρατόπεδα προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα από
τις χριστιανικές πολιτοφυλακές του Μπασίρ Τζεμαγέλ, αλλά και σε σειρά πολιτικών δολοφονιών. Μέσα από τη Συμφωνία Ταΐφ άλλαξε επίσης το σύστημα λειτουργίας της χώρας που είχε κληρονομήσει ο Λίβανος από τη γαλλική αποικιοκρατία. Στην ουσία ήταν μια δημοκρατία των χριστιανικών ελίτ και ιδιαίτερα των μαρωνιτών.
Η σχεδόν 20ετής εκστρατεία της Χεζμπολάχ κατά του Ισραήλ και της κατοχής του στον νότιο Λίβανο, που τέλειωσε το 2000 με την απόσυρση των ισραηλινών δυνάμεων, ήταν κάτι με το οποίο ταυτίστηκε μεγάλο κομμάτι των Λιβανέζων. Εληξε με τη μετατροπή του νότου της χώρας μέχρι και σήμερα σε πεδίο δράσης της ίδιας της σιιτικής οργάνωσης και προπύργιο τόσο της παλαιστινιακής αντίστασης, καθώς εκεί κατέφυγαν εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι και πρόσφυγες της Νάκμπα το 1948, όσο και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) πριν από τον λιβανέζικο εμφύλιο.
Η νέα επίθεση
Η επιθετική πολιτική του Ισραήλ στον Λίβανο σήμερα με το σφυροκόπημα του νότου που έχει προκαλέσει κύμα εκτοπισμένων θυμίζει την πολιτική του Ισραήλ πριν από την κατοχή και κατά τη διάρκειά της. Η διαφορά είναι ότι τότε, στις εισβολές το 1978 και το 1982, στόχος των ισραηλινών εκκαθαρίσεων ήταν κυρίως η PLO, που από τη δεκαετία του 1960 και ιδιαίτερα μετά τον Πόλεμο των Εξι Ημερών και την εκδίωξή της από την Ιορδανία το 1970 είχε ουσιαστικά τη βάση της εκεί. Τώρα, όπως και το 2006, εκεί είναι η Χεζμπολάχ. Και τότε και τώρα το τίμημα των ισραηλινών επιθέσεων το πλήρωσε και το πληρώνει αδρά ο άμαχος πληθυσμός.
Εκτός από κυβερνητικό κόμμα η Χεζμπολάχ έχει αναπτύξει έντονη κοινωνική και στρατιωτική δικτύωση σε όλο τον Λίβανο, με τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας να έχουν δηλώσει επισήμως το 2006 ότι δεν μπορούν να την αφοπλίσουν.
Είναι στην ουσία η ίδια αυτή πολιτική, σε συνδυασμό φυσικά με τις ενδημικές παθογένειες που άφησε πίσω της η αποικιοκρατία, που έχει διαρρήξει την ομαλότητα της πολιτικής και οικονομικής ζωής (οικονομική κρίση το 2019 και τρομακτική έκρηξη στο λιμάνι το 2020) και έχει μετατρέψει την πρωτεύουσα Βηρυτό από Παρίσι της Μέσης Ανατολής σε Μέκκα της διαφθοράς, βυθίζοντας τη χώρα επί δεκαετίες σε οικονομική και πολιτική κρίση. Η επίθεση του Ισραήλ πάντως διαφέρει σε σχέση με το παρελθόν, καθώς έρχεται ως συνέχεια της γενοκτονικής σφαγής που διεξάγει επί σχεδόν ένα χρόνο στη Γάζα και εν μέσω έντονων αντιδράσεων από αραβικές χώρες που άλλες εποχές απλώς έκλειναν τα μάτια στις ισραηλινές επιθέσεις στον Λίβανο.
Διαβάστε επίσης:
Λίβανος: Διαψεύδουν Χεζμπολάχ και ΟΗΕ ότι ισραηλινοί στρατιώτες έχουν περάσει τα σύνορα
ΗΠΑ: Δικαστής στην Τζόρτζια ακύρωσε νόμο που απαγόρευε αμβλώσεις μετά την 6η εβδομάδα κύησης
Ταϊλάνδη: Φωτιά σε σχολικό λεωφορείο με 44 επιβάτες – Αναφορές για πολλούς νεκρούς (Video)
Το Ισραήλ στέλνει στρατεύματα στον Λίβανο, αλλά ο πραγματικός του στόχος είναι το Ιράν
Κόλαση πυρός στον νότιο Λίβανο: Με την Division 98 η επίθεση του Ισραήλ – Παγκόσμια ανησυχία (Video)
Ο Νετανιάχου κινητοποιεί πάνω από 100.000 στρατιώτες