Με τις αλλαγές που κάνει στην οικονομία ο Μπόρις Τζόνσον υιοθετεί πολιτικές που θα έκαναν το αίμα της Θάτσερ να παγώσει. Μετά την αναγκαία αύξηση των δημοσίων επενδύσεων για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ο Τζόνσον θα εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που υπονομεύουν σε μεγάλο βαθμό τις ιδιωτικοποιήσεις των σιδηροδρόμων που ξεκίνησαν το 1994.
Την Πέμπτη 20 Μαΐου, η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε τη δημιουργία μιας δημόσιας επιχείρησης η οποία από εδώ και στο εξής θα επιβλέπει την λειτουργία των τρένων στη Βρετανία. «Αυτή είναι η μεγαλύτερη αλλαγή στους σιδηροδρόμους εδώ και είκοσι πέντε χρόνια», είπαν ο υπουργός Μεταφορών Γκραντ Σαπς, και ο συγγραφέας της Λευκής Βίβλου που περιέχει την μεταρρύθμιση, Κιθ Γουίλιαμς. Η πανδημία επιτάχυνε την κατάρρευση των σιδηροδρόμων, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να χορηγήσει 12 δις. λίρες για την διάσωσή τους.
Οι δύο άνδρες ήταν πολύ προσεκτικοί έτσι ώστε να μην μιλήσουν για εθνικοποίηση. Η Great British Railways (GBR), η νέα εταιρεία, δεν θα ελέγχει τα τρένα, αλλά θα υπογράφει υπεργολαβίες με ιδιωτικές εταιρείες που θα παρέχουν την υπηρεσία. Η δουλειά τους θα είναι πλέον να φτάνουν έγκαιρα τα τρένα στον προορισμό τους, όχι να τα γεμίζουν. Η GBR θα καθορίζει τις ώρες, τις τιμές και τις συνδέσεις που θα παρέχονται.
Από την αρχική σύλληψή της, η ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρομικού συστήματος έχει μειωθεί σημαντικά. Το 2002, οι σιδηρόδρομοι επέστρεψαν στον έλεγχο του κράτους. Δύο σοβαρά ατυχήματα που προκλήθηκαν από έλλειψη συντήρησης έκαναν πιεστική την ανάγκη τερματισμού του πειράματος σε αυτόν τον τομέα. Για να λειτουργήσουν τα τρένα, οι ιδιωτικές εταιρείες διαγκωνίζονταν για τα «franchise», δηλαδή περιφερειακά μονοπώλια που τους παρείχαν αρκετές εξουσίες σε σχέση με τα χρονοδιαγράμματα και τις τιμές (αν και οι τελευταίες παρέμεναν υπό κρατική ρύθμιση).
Για τους επιβάτες, αυτό δεν έδινε την αίσθηση του ανταγωνισμού: με μερικές εξαιρέσεις, οι περισσότεροι προορισμοί εξυπηρετούνταν από μία μόνο εταιρεία. Από την άλλη πλευρά, η πολυπλοκότητα ήταν αναπόφευκτη και κουραστική. Ανάλογα με τη γραμμή, έπρεπε να χρησιμοποιήσουν διαφορετικές εταιρείες για να αγοράσουν εισιτήρια τρένου. Οι τιμές καθορίζονταν ασαφώς, με συχνά ακατανόητες χρεώσεις.
«Το τρέχον σιδηροδρομικό σύστημα αποτελείται από ένα λαβύρινθο συμφωνιών μεταξύ εκατοντάδων εταιρειών, που υπογράφονται και εποπτεύονται από τάγματα δικηγόρων και συμβούλων», καταγγέλλεται στην Λευκή Βίβλο. Έτσι, η κυβέρνηση αποφάσισε, αν όχι να σκοτώσει αυτόν τον νεοφιλελεύθερο Μινώταυρο που ταλάνιζε το σιδηροδρομικό σύστημα, να του καταφέρει σημαντικό πλήγμα, ακόμα κι αν αναγκάστηκε να το πράξει.
