Η κρίση στην Ανατολική Ουκρανία τις τελευταίες εβδομάδες βρισκόταν σε μία φάση κλιμάκωσης. Διάφοροι φόβοι είχαν δημιουργηθεί έπειτα από τις εκατέρωθεν προκλήσεις. Τα πολιτικά και τα στρατιωτικά σενάρια έδιναν και έπαιρναν, όσο οι κινήσεις των παικτών στην περιοχή έβαζαν λάδι στη φωτιά. Ωστόσο, η κρίση φαίνεται να τείνει προς αποκλιμάκωση αφού η αντιπαράθεση έχει μεταφερθεί στη σφαίρα της διπλωματίας, έπειτα από τις απέλαση Ρώσων διπλωματών από την Ουάσινγκτον, την επιβολή κυρώσεων για τη φερόμενη εμπλοκή της Ρωσίας στις αμερικανικές εκλογές του 2020 (υπόθεση SolarWinds) καθώς και το κάλεσμα Μπάιντεν προς τον Πούτιν για συνάντηση κορυφής σε έδαφος τρίτης χώρας.
Η πολιτική ηγεσία της Ουκρανίας ποντάριζε ότι με την αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο και με την συνοδευόμενη αντι-ρωσική αλλαγή πολιτικής θα κατάφερνε να προκαλέσει τόσο το ενδιαφέρον, όσο και μία ενδεχόμενη εμπλοκή των ΗΠΑ στην περιοχή. Μάλιστα, οι ενεργειακές εξελίξεις στη Βαλτική θάλασσα με την συνέχιση του Nord-Stream 2 δημιουργούσαν ευνοϊκές συνθήκες για μία ευνοϊκή νέα διευθέτηση προς τα συμφέροντα της Ουκρανίας. Άλλωστε, για την Ουκρανία η Συμφωνία του Μινσκ θεωρείται πλέον παρωχημένη. Δεν είναι τυχαίο ότι η ηγεσία της Ουκρανίας επιχειρεί να αναιρέσει το status quo του Μινσκ αυξάνοντας αφενός τις στρατιωτικές δαπάνες από το 2014 και μετά, αφετέρου δημιουργώντας σχέσεις με κράτη που βρίσκονται σε γεωπολιτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, όπως ΗΠΑ, Πολωνία και Τουρκία.
Η Ρωσία από τη μεριά της προμήθευσε με διαβατήρια τον ρωσόφωνο πληθυσμό που κατοικεί στις περιοχές που ελέγχονται από τους αυτονομιστές του Ντονμπάς και του Λουγκάνσκ. Ταυτόχρονα, ενίσχυσε αλλά και ενσωμάτωσε τις υποδομές της Κριμαίας που έχει ενσωματώσει ήδη από το 2014, έπειτα από το αμφισβητούμενο δημοψήφισμα.
Σε αυτό το πλαίσιο, διάφορες μικρής κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις πραγματοποιούνταν, ωστόσο τις τελευταίες εβδομάδες πύκνωσαν, επεκτάθηκαν και κατά συνέπεια κλιμακώθηκαν. Ως απάντηση, οι ρωσικές δυνάμεις παρατάχθηκαν στα ουκρανικά σύνορα και πραγματοποίησαν ασκήσεις. Παράλληλα, ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας βρέθηκε σε επιφυλακή και πραγματοποίησε με τη σειρά του ασκήσεις. Σε διπλωματικό επίπεδο, τα μηνύματα ήταν «καθαρά» και έκαναν λόγο για προστασία του ρωσικού πληθυσμού σε περίπτωση σύγκρουσης.
Η Ουκρανία απευθύνθηκε στο ΝΑΤΟ ώστε να τη συνδράμει στρατιωτικά επιτρέποντας της να γίνει μέλος της Συμμαχίας. Η ρωσική ηγεσία απάντησε λέγοντας ότι ενδεχόμενη είσοδος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ σήμαινε κήρυξη πολέμου. Οι Ευρωπαίοι αναγκάστηκαν να στηρίξουν διπλωματικά την Ουκρανία, εντούτοις δεν φαίνεται ότι ενδιαφέρονται να τη στηρίξουν και στρατιωτικά. Οι ΗΠΑ ακύρωσαν την ανάπτυξη δύο πλοίων στην Μαύρη Θάλασσα, αν και ανακοίνωσαν ότι θα αναπτύξουν επιπλέον 500 στρατιωτικά στελέχη στη Γερμανία. Κίνηση που σηματοδοτεί διάθεση αποκλιμάκωσης.
Η Τουρκία από τη μεριάς της επιχειρεί να δημιουργήσει ένα σενάριο παρόμοιο με του Ναγκόρνο-Καραμπάχ προσλαμβάνοντας τζιχαντιστές μισθοφόρους από τη Βόρεια Συρία, προμηθεύοντας με drones τον Ουκρανικό στρατό και προσφέροντας διπλωματική στήριξη προς την Ουκρανία.
Η κρίση στην Ανατολική Ουκρανία αποτελεί μία βραδυφλεγής βόμβα που απειλεί να εκραγεί οποιαδήποτε στιγμή. Η ηγεσία της Ουκρανία ενδεχομένως να κρίνει ότι τώρα είναι η ώριμη συνθήκη να επιταχύνει τις εξελίξεις ωστόσο οι εταίροι της δεν φαίνεται να συμμερίζονται αυτή την άποψη, προς το παρόν τουλάχιστον. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι εξελίξεις ενδεχομένως να κρύβουν παγίδες και η υπάρχουσα τάση να ανατραπεί τάχιστα.
