Από τα πλέον ξεχωριστά φιλμ του 25ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης είναι η «Βασίλισσα της Νέας Υόρκης» της Βάλερι Κοντάκου
Ανταπόκριση από φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Ένα από τα καλύτερα ελληνικά φιλμ του φετινού, επετειακού φεστιβάλ παρακολουθήσαμε χτες Παρασκευή 10 Μαρτίου στο κατάμεστο Ολύμπιον. Η ιστορία της Τσέλι Γουίλσον είναι απίστευτη, σχεδόν μυθιστορηματική. Η διαδρομή της χαρισματικής Ελληνοεβραίας από τη Θεσσαλονίκη, είναι η οδύσσεια μιας αποφασισμένης να επιβιώσει με κάθε τρόπο γυναίκα. Γλυτώνοντας τελευταία στιγμή από το Ολοκαύτωμα, αφήνει την μικρή της κόρη στην Αθήνα και ταξιδεύει στην Αμερική με πέντε δεκάρες στην τσέπη. Αρχικά το εμπορικό της δαιμόνιο θα την βάλει συνέταιρο με τον Έλληνα καντινιέρη ο οποίος της έδωσε την πρώτη της δουλειά (πουλούσε χοτ ντογκ) και θα ξεκινήσει την πρώτη της σοβαρή μπίζνα που θα τη βοηθήσει να χτίσει τη δική της αυτοκρατορία χάρη στην ανερχόμενη βιομηχανία του σοφτ πορνό στα 60ς.
Η Βάλερι Κοντάκος δεν αγιογραφεί την ηρωίδα της. Η σκιώδης, αινιγματική και σκληρή Τσέλι βρίσκει πάντα τον τρόπο να επιβιώνει, τις περισσότερες φορές με παράνομα μέσα. Ο κινηματογραφικός φακός δεν την κρίνει και συχνά λέει τα πράγματα με το όνομα τους: ότι κι αν κάνει (συμφωνίες με τη Μαφία, εθισμός στον τζόγο, εκμετάλλευση γυναικών κλπ) γίνεται στο βωμό της επιβίωσης αδιαφορώντας για τα ιδεολογικά ή ηθικά διλήμματα που θα έβαζαν τους περισσότερους σε αδιέξοδες δοκιμασίες. Η πρωτοπόρα σε τελική ανάλυση Τσέλι ξέρει να κάνει καλά μόνο δύο πράγματα: να επιβιώνει και να βγάζει λεφτά.
Εγκατεστημένη στην 42η Λεωφόρο, γνωστή και ως The Deuce (=ντόρτια), η Τσέλι ζούσε ακριβώς πάνω από το θρυλικό gay πορνοσινεμά Eros. Με το τσιγάρο κολλημένο στα χείλη και σακούλες του σούπερ μάρκετ γεμάτες χαρτονομίσματα στοιβαγμένες στη γωνία, ήταν η αδιαμφισβήτητη κεφαλή μιας αντικομφορμιστικής οικογένειας που αποτελούταν από εκκεντρικούς καλλιτέχνες, φανατικά χαρτόμουτρα, γυναίκες ερωμένες, το σύζυγο, τα παιδιά και τα εγγόνια της!
Από την Ελλάδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και τα πορνοσινεμά της Times Square που απέχτησε η Τσέλι τις δεκαετίες του ’60 και ’70, χαρίζοντας της τον τίτλο της ταινίας, η Βάλερυ Κοντάκου πετυχαίνει να δώσει ένα ιστορικά ακριβές τεκμήριο γύρω από την παράλληλη πορεία δύο κόσμων (η Ελλάδα και οι ΗΠΑ) στη διάρκεια σχεδόν όλου του περασμένου αιώνα. Η κινηματογραφική αφήγηση πέρα από τα δεδομένα εργαλεία των συνεντεύξεων από τα μέλη της οικογένειας της και τους παλιούς συνεργάτες της Γουίλσον ή των αυθεντικών αρχείων (φωτογραφίες και γράμματα) ενισχύεται κι από ένα άρτιο και ευφάνταστο animation που αναπαριστά τις πιο πιασάρικες στάσεις αυτού του συναρπαστικού ταξιδιού, που αποτελεί μια άλλη, πιο ακατάλληλη εκδοχή του αμερικανικού ονείρου.
