Η «Καθημερινή» δημοσίευσε έγγραφο της Εισαγγελέως Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη, προς τον Άρειο Πάγο, στο οποίο εμφανίζεται να υποστηρίζει πως δύο από τους μάρτυρες του FBI στην υπόθεση Novartis, είναι ταυτόχρονα και μάρτυρες στην Ελληνική δικογραφία.
Η εφημερίδα έδωσε τη δική της ερμηνεία σε όσα έλεγε η Εισαγγελέας, στοχεύοντας κυρίως στο επιχείρημα πως αφού είναι μάρτυρες του FBI με πιθανές οικονομικές απολαβές στις ΗΠΑ, τότε δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην Ελλάδα. Για τους δικούς της λόγους η «Καθημερινή», επέλεξε να προτάξει το θέμα της «ακυρότητας» των μαρτύρων (πράγμα αμφίβολο για πολλούς λόγους) από το βασικό και πρωτεύον που αποκαλύπτει το έγγραφο: πως αν οι μάρτυρες είναι πραγματικά οι ίδιοι, τότε όσα λέγονται περί σκευωρίας και συνωμοσίας από τη ΝΔ καταρρίπτονται, αφού ούτε τους μάρτυρες ούτε της μαρτυρίες «έστησε» κάποιος στην Ελλάδα από τη στιγμή που προϋπήρχαν στην Αμερική. Εκτός αν το FBI συμμετείχε στη σκευωρία.
Η Εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη, απάντησε με εξώδικο στο συγκεκριμένο δημοσίευμα, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ, πως από την πλευρά της εφημερίδας υπάρχει διαστρέβλωση. Μέχρι εδώ καλά. Η Τουλουπάκη ως Εισαγγελέας αλλά και ως πολίτης έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της και τα λεγόμενά της. Ταυτόχρονα και την έρευνα, αν διακρίνει πως επιχειρείται επικοινωνιακά να δημιουργηθούν εντυπώσεις για να την αποπροσανατολίσουν.
Η κυρία Εισαγγελέας, προχωρά όμως και σε ένα ακόμη βήμα. Ζητά από τη δημοσιογράφο να αποκαλύψει τις πηγές της γιατί η διαρροή συνιστά ποινικό αδίκημα. Εδώ πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με την έρευνα και την υπόληψη της κυρίας Τουλουπάκη, αλλά με τη γνωστή εισαγγελίτιδα, η οποία δεν σέβεται ούτε το ρόλο του Τύπου και του δημοσιογράφου, ούτε και τους λόγους για τους οποίους αναγνωρίζονται διεθνώς και λειτουργίες που υπερβαίνουν τις στενές διαστάσεις του γράμματος του νόμου. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή νομολογία, ο δημοσιογράφος είναι προστατευμένος νομικά στο θέμα των πηγών του και μπορεί να επικαλείται το δημοσιογραφικό απόρρητο. Σύμφωνα δε με τη δημοσιογραφική δεοντολογία και πρακτική (μιλάω φυσικά για την κανονική δημοσιογραφία) δεν υπάρχει μεγαλύτερη ατίμωση για το δημοσιογράφο, από την αποκάλυψη των πηγών του.
Όσοι κατέχουν εξουσία, αρκετά συχνά μετατρέπουν τα ερωτήματα που τους απευθύνονται εξαιτίας όσων βλέπουν το φως της δημοσιότητας, σε ερωτήματα του τύπου « πού τα βρήκες αυτά;», «με ποιο δικαίωμα δημοσιοποιείς απόρρητα πράγματα;». Έτσι μετακινούν την κουβέντα στο «έγκλημα» του δημοσιογράφου, ενώ πρέπει να μιλήσουν για όσα αποκαλύπτονται. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, γίνεται προσπάθεια στεγανοποίησης των πληροφοριών προς το δημοσιογράφο, με θέσπιση νόμων για τα προσωπικά δεδομένα που ακυρώνουν την έννοια του ελέγχου προς τα δημόσια πρόσωπα και των αρχών της διαφάνειας που τα υποχρεώνει σε αυτόν τον έλεγχο.
Στην περίπτωση ωστόσο των πηγών και οι νόμοι και η ηθική είναι ξεκάθαρα. Ο δημοσιογράφος έχει δικαίωμα να περιφρουρεί και να μην αποκαλύπτει τις πηγές του. Κάθε άλλη θεώρηση είναι επικίνδυνη για τη Δημοκρατία αφού λειτουργεί εκφοβιστικά και απειλητικά για το δημοσιογράφο.
Η Εισαγγελέας Τουλουπάκη είχε την ευκαιρία, έστω με τον τρόπο της αποστολής εξωδίκου που επέλεξε, να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Προχώρησε όμως παρακάτω εμφανίζοντας το δημοσιογράφο κατά κάποιον τρόπο ως εχθρό υπό δίωξη, εκφράζοντας μάλιστα δημόσια την απειλή της.
Η κυρία Τουλουπάκη έχει πολύ σοβαρά πράγματα για να ασχοληθεί από το να δηλώνει «Εισαγγελέας» σε δημοσιογράφους. Ας το δηλώσει με τη δουλειά της στους δεκάδες κατηγορούμενους πλείστοι εκ των οποίων μάλλον θα έπρεπε να είναι στη φυλακή.
Η δημοσίευση του εγγράφου από την Καθημερινή είναι απόλυτο δημοσιογραφικό δικαίωμα. Ρόλος του δημοσιογράφου είναι να δημοσιεύει και να αποκαλύπτει όσα οι άλλοι προσπαθούν να κρυψουν. Η (λάθος) ερμηνεία αυτού του εγγράφου είναι άλλο θέμα. Και για τα δύο ή εφημερίδα κρίνεται απ το κοινό.
ΥΓ: Ο υπογράφων έχει μηνυθεί και συλληφθεί αρκετές φορές για δημοσίευση απορρήτων. Παρότι δεν γνώρισε την συμπαράσταση των συναδέλφων του, θα αισθάνεται πάντα την ανάγκη να στηρίξει τη δημοσιογραφία και το ρόλο της και να στέκεται αλληλέγγυος ακόμη και σε αυτούς που συμμετείχαν στο βρόμικο παιχνίδι της δολοφονίας χαρακτήρα του.
