Η ονοματοδοσία της αίθουσας «Μανώλης Γλέζος» στο ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες με πρωτοβουλία της ευρωπαϊκής αριστεράς την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου είναι μια πράξη υψηλού συμβολισμού σε μια δύσκολη συγκυρία. Παρατεταμένη οικονομική κρίση, πανδημία, πόλεμος και ενεργειακή επισφάλεια κινδυνεύουν να μετατρέψουν την Ευρώπη σε σκοτεινή ήπειρο ξανά. Άγνοια, θεωρίες συνομωσίας και μίσους, φτώχεια, ανεργία και κοινωνική αδικία γεννούν απόγνωση και φόβο τροφοδοτώντας με καύσιμα τη φασιστική μηχανή. Συστημικές οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου εργαλειοποιούν εκ νέου το φασισμό, συμμαχούν με την ακροδεξιά ενάντια στην αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα. Ο φασισμός μεταφράζεται σε απέχθεια προς τον άλλο, τον ξένο, τον μετανάστη, τον αλλόθρησκο, τον διαφορετικό. Η δημοκρατία δείχνει αδύναμη να επιβεβαιώσει την ανωτερότητά της. Θεσμικές εκτροπές, περιστολή των ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, αστυνομική καταστολή και άνοδος της ακροδεξιάς οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς επαναφέροντας απειλητικό τον εφιάλτη.
Στην ουσία η Ευρώπη δεν ξεκαθάρισε ποτέ ολοκληρωτικά τους λογαριασμούς της με το φασισμό. Και ας ανέδειξε το Ολοκαύτωμα και ας τίμησε την Αντίσταση και τους αντιστασιακούς. Η αντικομμουνιστική υστερία του Ψυχρού Πολέμου επέτρεψε στους ναζί και τους συνεργάτες τους όχι μόνο να παραμείνουν ατιμώρητοι αλλά και να ενσωματωθούν εκ νέου στον κρατικό μηχανισμό. Έχοντας ξεπλυθεί στην κολυμπήθρα της εθνικοφροσύνης έγιναν απηνείς διώκτες της Αριστεράς και των αντιστασιακών. Ο ίδιος ο Γλέζος καταδικάστηκε 28 φορές, τρεις από αυτές σε θάνατο, μία από τους Γερμανούς ερήμην του για το κατέβασμα της σημαίας στην Ακρόπολη και άλλες δυο από το μετεμφυλιακό ελληνικό κράτος και τη Χούντα.
Ο κύκλος αδικίας και αίματος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ακόμη παραμένει ανοιχτός. Φρικώδη εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε Κομμένο, Μεσόβουνο, Βιάννο, Καλάβρυτα, Δίστομο και πάνω από 1000 καμένα χωριά και πόλεις συνεχίζουν να είναι χωρίς δικαίωση. Ουδέποτε αποδόθηκε δικαιοσύνη από τη συντεταγμένη πολιτεία, στο πλαίσιο του ποινικού μηχανισμού, αλλά και από την πολιτική δικαιοσύνη για τις μαζικές θηριωδίες. Και όσο δεν αποδίδεται δικαιοσύνη, όσο δεν τιμωρούνται οι θύτες και δεν αποζημιώνονται τα θύματα, ανοίγει ο δρόμος για την επανάληψη αυτών των εγκλημάτων. Η Γερμανία, 77 χρόνια μετά, δεν έχει υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Ελλάδα. Ακόμη παραμένουν αδικαίωτες οι απαράγραπτες γερμανικές οφειλές προς τη χώρα μας, ζήτημα ηθικό, νομικό αλλά και πολιτικό. Ένας αγώνας διαρκής και επίμονος στον οποίο ο Μανώλης Γλέζος αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι.
Την ώρα που το μαύρο μέτωπο ξανασηκώνει κεφάλι την Ευρώπη καθήκον των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων είναι να συγκροτήσουν εναλλακτική απάντηση με δύναμη αντίστασης και πολιτικής αλλαγής, με ένα πλατύ μέτωπο ευρωπαϊκής δημοκρατικής άμυνας χωρίς εθνικές περιχαρακώσεις και μισαλλοδοξία. Να αφουγκραστούν την ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη, εξάλειψη της εκμετάλλευσης, αλληλεγγύη και δημοκρατία. Ειρήνη, δημοκρατία και κράτος δικαίου, κράτος πρόνοιας και προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι δεδομένα. Απαιτούν διαρκή εγρήγορση και θωράκιση. Και αυτός είναι ένας αγώνας που αποτελεί γέφυρα πραγματικής φιλίας, ειρήνης και δημοκρατίας μεταξύ των λαών.
Παρά τα ελλείμματα και τις δυσλειτουργίες του Ευρωκοινοβουλίου και της ΕΕ, παρά τα αναθεωρητικά εξισωτικά ψηφίσματα της θεωρίας των δύο άκρων, η τιμή στο Μανώλη Γλέζο, τον «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης», είναι μια οφειλόμενη τιμή για όλους όσοι αγωνίστηκαν για μια ελεύθερη και δημοκρατική Ευρώπη. Καταδεικνύει την ευρύτατη πανευρωπαϊκή αποδοχή του Γλέζου από πολιτικούς όλου του δημοκρατικού φάσματος. Αποτελεί μια ενεργό υπεράσπιση της κληρονομιάς της εθνικής και ευρωπαϊκής λαϊκής αντίστασης ενάντια στη λήθη και την παραχάραξη της Ιστορίας.
Η τιμή στο Μανώλη Γλέζο είναι παράλληλα μια υπενθύμιση ότι ο λαός μπορεί να υψώσει το ανάστημά του. Μπορεί, όταν είναι αποφασισμένος, οργανώνεται και εμπνέεται από οράματα, να αγωνιστεί και να
νικήσει όποιον επιβουλεύεται την ελευθερία και τα δικαιώματά του. Είναι μια υπενθύμιση ότι οι απλοί και καθημερινοί άνθρωποι μπορούν με την ενεργό συμμετοχή και δράση τους να ανατρέψουν την αδικία, τη βία και την αυθαιρεσία. Και κυρίως, μπορούν να ονειρεύονται έναν δικαιότερο κόσμο, με ελευθερία, ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη. Για αυτόν τον κόσμο αγωνίστηκε ο Μανώλης Γλέζος. Αυτές τις ιδέες υπερασπίστηκε στα 100 χρόνια της συναρπαστικής ζωής του και στάθηκε όρθιος ως το τέλος με νεανική ορμή και πάθος αψηφώντας τον κίνδυνο και τις δυσκολίες.
Για αυτό τον τιμούμε εμείς σήμερα.