Η οικονομία στο επίκεντρο της νέας κυβέρνησης, αλλά οι στόχοι δεν βγαίνουν.
Μπουχτίσαμε από τα ψέματα… Ο μετρ της διαστρέβλωσης, ο νέος τσάρος της οικονομίας Κωστής Χατζηδάκης, έδωσε το περίγραμμα της οικονομίας κατά τη νέα κυβερνητική τετραετία. Είναι τέτοια η παραπληροφόρηση του Κ. Χατζηδάκη που ξεπερνά τα όρια της πολιτικής απατεωνιάς. Ας ξύσουμε τη θολούρα που γεννούν οι ωραίες επιτηδευμένες εκφράσεις από τους έξι στόχους της κυβέρνησης Μητσοτάκη που έθεσε ο νέος υπουργός Οικονομικών κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής.
1 Να επιτευχθεί μέσος όρος ανόδου του ΑΕΠ 3% την τετραετία, που θα βοηθήσει και στην αύξηση των μισθών κατά 25%.
Η πραγματικότητα: Με βάση τις προβλέψεις (Πρόγραμμα Σταθερότητας και Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων) το 2023 η ανάπτυξη θα είναι της τάξης του 2,3%. Σύμφωνα με τις προβολές, το ΑΕΠ αναμένεται (έστω και λογιστικά, έστω και από τη φορο-αφαίμαξη) να αυξηθεί κατά 3% το 2024 και το 2025 και κατά 2,1% το 2026. Ολα αυτά με την προϋπόθεση να πάει καλά ο τουρισμός (σημαίνει έσοδα της τάξης των 18 δισ. ευρώ από το άμεσο τουριστικό προϊόν το 2023), κάτι που με τα τωρινά δεδομένα (μείωση 20% των κρατήσεων τον Μάιο και ορυμαγδός ακυρώσεων ειδικά σε Μύκονο και Σαντορίνη) τίθεται εν αμφιβόλω. Το είπε ξεκάθαρα ο Μάκης Βορίδης: «Η αύξηση κατά 25% των μισθών δεν ήταν προεκλογική δέσμευση της ΝΔ αλλά… φιλοδοξία».
2 Οι προσαρμογές στο παραγωγικό μοντέλο και η αντιμετώπιση των αδυναμιών και των δομικών στρεβλώσεων σε εξαγωγές και εισαγωγές. Ενα βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης με ενίσχυση των καινοτόμων κλάδων και των εξαγωγών και συνέχιση της μείωσης του δημόσιου χρέους.
Η πραγματικότητα: Αρκεί να αναφέρουμε ότι σε σύνολο 1,5 εκατ. επαγγελματικών ΑΦΜ μόλις 250.000 είναι εργοδότες και από αυτούς το 90% απασχολεί λιγότερους από εννέα μισθωτούς. Το 87% δε του κόσμου της μισθωτής εργασίας απασχολείται στις πολύ μικρές επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσδοκά διά της εγκατάστασης ολιγοπωλίων και με το επικοινωνιακό περιτύλιγμα των «μεγάλων σχημάτων» να μεταστρέψει την ελληνική οικονομία διά της καταστροφής των αυτοαπασχολούμενων. Αρκεί να αναλογιστούμε ποιος έχει δυνατότητα εξαγωγών στην Ελλάδα για να καταλάβουμε ότι Μητσοτάκης και Χατζηδάκης θα ενισχύσουν μόνο τα μέλη του ΣΕΒ. Οσο για το δημόσιο χρέος; Το 2016 ο Κυρ. Μητσοτάκης το παρέλαβε στα 356 δισ. ευρώ και σήμερα το έχει φτάσει σε 410 δισ. ευρώ.
3 Η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.
Η πραγματικότητα: Στήνεται ο «μεγάλος αδερφός» και μέχρι το 2025 όλοι οι Ελληνες θα παρακολουθούνται για το πού ξοδεύουν τα χρήματά τους.
4 Η υγεία του τραπεζικού συστήματος και η ενίσχυση των σχέσεων εμπιστοσύνης με τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Η συνέχιση της μείωσης των «κόκκινων» δανείων.
Η πραγματικότητα: Η υγεία του τραπεζικού συστήματος συνεπάγεται το «πνίξιμο» των «κόκκινων» δανειοληπτών, η περιουσία των οποίων περνά κυρίως σε ιρλανδικά funds που έχουν κεφάλαιο 100 ευρώ και ουδείς γνωρίζει ποιος είναι ο μέτοχός τους. Μικρή επισήμανση: το χρέος παραμένει στην ελληνική πραγματική οικονομία και πνίγει την επιχειρηματικότητα.
5 Η αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων και των δημόσιων επενδύσεων.
Η πραγματικότητα: Λιγότερες από 500 εταιρείες θα λάβουν τα 18 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης.
6 Η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας από το Υπερταμείο και το ΤΑΙΠΕΔ.
Η πραγματικότητα: Όπως ισχύει από το 1990 και μετά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη σκοπεύει να πουλήσει τα «ασημικά» του κράτους έναντι πινακίου φακής.
