Ως μητέρα ενός αυτιστικού αγοριού 19 ετών, ως μετέχουσα σε συλλόγους γονέων ειδικών σχολείων και άλλες οργανώσεις και δράσεις, ως δικηγόρος εμπλεκόμενη σε διεκδικήσεις ανάπηρων ανθρώπων, έχω καταλήξει στο ότι η Αριστερά οφείλει να αναλάβει ενεργότερη δράση στο αναπηρικό κίνημα, όπως επιβάλλεται σε μια παράταξη με βασικό κέντρο αναφοράς της τον άνθρωπο.
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα οι ανάπηροι άνθρωποι, τα άτομα με εμφανείς ή αφανείς ιδιαιτερότητες και ανάγκες, συνεχίζουν να διεκδικούν τα αυτονόητα…
Τα προβλήματα ξεκινούν από την παιδική ηλικία, όταν οι γονείς υποχρεώνονται να μπουν σε ένα φαύλο κύκλο διάγνωσης της αναπηρίας, εύρεσης κατάλληλων θεραπειών και αργότερα των ενδεδειγμένων σχολικών δομών, χωρίς καμιά βοήθεια και συμπαράσταση από την πολιτεία.
Χωρίς την ύπαρξη στελεχωμένων συμβουλευτικών κέντρων τα οποία θα κατευθύνουν τους γονείς των «διαφορετικών» παιδιών, που θα τους παρέχουν βοήθεια στην επίλυση πρακτικών ζητημάτων αλλά και στοιχειώδη ενημέρωση για τα δικαιώματα των ΑμεΑ –ούτε ένα γραφείο στοιχειώδους πληροφόρησης δεν υπάρχει–, για τις παροχές σε χρήμα από τον ΟΠΕΚΑ, φοροαπαλλαγές, προσβάσεις σε υπηρεσίες κ.λπ.
Χωρίς καμιά ουσιαστική και πρακτική στήριξη σε μια σειρά θεμάτων, όπως είναι η αξιολόγηση της αναπηρίας από τα ΚΕΠΑ, τα οποία λειτουργούν με πλείστες καθυστερήσεις, με έναν εχθρικό προς τον ανάπηρο άνθρωπο μηχανισμό και την αντιμετώπιση αυτού και του γονέα του ακόμη και ως «επαίτη» δικαιωμάτων.
Χωρίς δομές αναγκαίες για τις ειδικές θεραπείες των παιδιών σε πρώιμη ηλικία, με γονείς να πελαγοδρομούν αναζητώντας την ενδεδειγμένη για το παιδί τους θεραπευτική αγωγή.
Χωρίς ειδικούς εκπαιδευτικούς και θεραπευτές, χωρίς τον αναγκαίο αριθμό ειδικών σχολείων, τα οποία λειτουργούν υποστελεχωμένα ακόμη και υπό άθλιες συνθήκες, σε ακατάλληλα κτίρια – στέγαση ακόμη και σε βιοτεχνικούς χώρους.
Χωρίς καμιά στήριξη στις εργαζόμενες μητέρες ανάπηρων παιδιών και τις μονογονεϊκές οικογένειες και με τον προσωπικό βοηθό που εξαγγέλλει η κυβέρνηση να μένει στην ουσία μόνο στις εξαγγελίες.
Χωρίς στοιχειώδη πρόληψη και προετοιμασία για τη μετασχολική ζωή των νέων ανάπηρων ανθρώπων για απόκτηση επαγγελματικής απασχόλησης, κοινωνικοποίηση και εντέλει στοιχειώδη και αξιοπρεπή διαβίωση.
Χωρίς ειδικά θεραπευτήρια, ξενώνες διαβίωσης και δομές όπου οι ενήλικοι ανάπηροι άνθρωποι δεν θα είναι ιδρυματοποιημένοι, απομονωμένοι σε ένα… Κωσταλέξι, όπου δεν θα διαβιούν υπό άθλιες συνθήκες, θύματα ενίοτε κακοποιητικών συμπεριφορών, και οι γονείς τους δεν θα ζουν με τη συνεχή αγωνία για το μέλλον των παιδιών τους όταν οι ίδιοι δεν θα μπορούν να τα φροντίζουν, την ώρα μάλιστα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να νομοθετήσει τη διακοπή του επιδόματος βαριάς αναπηρίας όταν η σύνταξη που λαμβάνει ο ανάπηρος από τον γονέα του υπερβαίνει τα 360 ευρώ!
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στη δύσκολη δεδομένη οικονομική συγκυρία, με τις ιατρικές παροχές συνεχώς να συρρικνώνονται, με ανύπαρκτη υγειονομική περίθαλψη και με ένα γιγαντωμένο πρόβλημα στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία προκαλούν μια συνεχή και δυσβάσταχτη αβεβαιότητα στους ανάπηρους ανθρώπους και στις οικογένειές τους για τη στοιχειώδη επιβίωσή τους, πρέπει να αναλάβει ενεργό δράση και στο αναπηρικό κίνημα. Με πράξεις…