Μετά τη Σουηδία η ακροδεξιά προελαύνει στην Ιταλία με βηματισμό που ξυπνά μνήμες από τον μεσοπόλεμο.
Μπορεί η επικεφαλής της ιταλικής άκρας δεξιάς Τζόρτζια Μελόνι να θέλει να καθησυχάσει τους πολίτες λέγοντας πως «Θα κυβερνήσουμε για όλους τους Ιταλούς» η αλήθεια είναι όμως πως πρώτη φορά μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ακροδεξιό κόμμα βρίσκεται τόσο κοντά στην εξουσία.
Η ιστορία έχει αποδείξει πως συνθήματα υπέρ μιας δυνατής χώρας «καθαρής» που δεν θα εξαρτάται από τους άλλους και θα έχει ως προτεραιότητα την εθνική υπεροχή οδηγούν σε επικίνδυνες εμμονές. Από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης μέχρι τις καμινάδες του Άουσβιτς χωράνε όλοι. Παρακρατικοί, εθνικιστές, προβοκάτορες. Η προπαγάνδα γνωστή και δοκιμασμένη. Φτωχοποίηση, κρίση μεταναστευτικού, οργή και κάπου εκεί ο καπιταλισμός τρίβει τα χέρια του.
Η θεωρία των δύο άκρων δεν είναι καινούρια. Όλη η μεταπολιτευτική Ελλάδα «σάπισε» από την προσπάθεια να εξισωθούν οι φασίστες με τους αριστερούς . Κάτι το οποίο δεν συνέβη ποτέ και πώς να συμβεί όταν το χάσμα δεν είναι απλά ιδεολογικό αλλά αγγίζει το ανθρώπινο και το μη συμβατικό.
Αποτέλεσμα αυτού του πρόστυχου πειράματος είναι τα «μπάσταρδα» του ναζιστικού μορφώματος που όχι μόνο τα ντάντεψε η δεξιά στην Ελλάδα, αλλά τα βοήθησε στην εξέλιξη και νομιμοποίηση τους. Δεν αναφέρομαι στην εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Όχι, γιατί έχουμε ξεμπερδέψει με δαύτην αλλά επειδή ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την πραγματική έχιδνα που τους στρατολόγησε.
Γιατί απορείτε και θυμώνετε με την άνοδο της Μελόνι στην εξουσία όταν στην Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη ο Άδωνης Γεωργιάδης, ο Θάνος Πλεύρης και ο Μάκης Βορίδης είναι υπουργοί. Τα φαντάσματα της ΕΠΕΝ, οι φίλοι του επικεφαλής της Χούντας των Συνταγματαρχών, Γεώργιου Παπαδόπουλου είναι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ελληνικού κοινοβουλίου. Πόσες προσπάθειες έχουν γίνει να εξισωθούν οι αριστεροί με τους φασίστες; Η θεωρία του «αριστεροχουντισμού» επιδίωξε άλλοθι για τους χουντικούς και πολιτική αποκαθήλωση για τους αριστερούς.
Όχι δεν είμαστε ίδιοι κι ούτε πρόκειται να γίνουμε ποτέ. Με αυτούς που θέλουν «καθαρό» αίμα και ανώτερα γένη θα μας χωρίζουν θάλασσες ιδεολογικές.
Η νίκη της Τζόρτζια Μελόνι είναι μόνο ένας πόντος από το κουβάρι του μεταφασισμού στην Ευρώπη. Ένα κουβάρι που η ουδετερότητα και η ανοχή έχουν αρχίσει να υφαίνουν νέες σβάστικες και να χτίζουν νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο καπιταλισμός με τον φασισμό προχωρούν αγκαλιά χειραγωγώντας ένα απολιτίκ πλήθος που σε λίγο θα παραληρεί μπροστά στα ανυψωμένα δεξιά χεράκια τους.
