Aπό τις οργισμένες κραυγές για το ατόπημα της Athens Voice μέχρι το ξενοφοβικό μίσος για την Ιταλίδα καπετάνισσα, μία Ελλάδα δρόμος.
Σερφάρεις για μερικές ώρες στην εικονική και συνήθως φουρτουνιασμένη θάλασσα του Twitter και ξεχνάς αυτά που ήξερες. Εκεί που γνώριζες ότι ο νεοέλληνας είναι ξενοφοβικός, μονόχνωτος, οπισθοδρομικός, κακόψυχος, ένας κανονικός ρατσιστής με ορθόδοξο φερετζέ, αίφνης ανακαλύπτεις ότι έχει και άλλον εαυτό. Ασύμβατο με τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Πόση ιερή οργή ενάντια στην Αthens Voice, για την κατάπτυστη ανάρτηση σχετικά με την αλλοδαπή νοσοκόμα που προτίμησε την αυτοκτονία από την πιθανή απέλαση! Πόσος καθαρός θυμός, για την απονιά του φαιογάλαζου νεοφιλελεύθερου εσμού! Πόση σπουδή, για συστοίχιση με τις δυνάμεις του ουμανισμού και της αλληλεγγύης! Πόσοι φιλιππικοί, κόντρα στους κακόψυχους αλήτες του εκσυγχρονιστικού, πλην κατακίτρινου τύπου!
