Σε μια δημοκρατία είναι αδιαμφισβήτητο δικαίωμα του καλλιτέχνη να χρησιμοποιεί τα εκφραστικά του μέσα για να σχολιάσει, να κρίνει, ακόμη και να ακυρώσει. Στην Ελλάδα το δικαίωμα αυτό δεν είναι καθόλου δεδομένο όταν η τέχνη τολμά να συνομιλήσει με την κυρίαρχη θρησκεία. Με αφορμή τον βανδαλισμό στην Εθνική Πινακοθήκη ανατρέχουμε σε περιστατικά λογοκρισίας της τέχνης, τα οποία ανακινούνται από συγκεκριμένους πολιτικούς και θρησκευτικούς κύκλους. Μιλούν στο Documento oι Ζήνος Παναγιωτίδης, Βάσια Παναγοπούλου και Ελίνα Ψύκου.
«Τα έργα μου δεν αποτελούν λατρευτικές εικόνες, αλλά είναι έργα τέχνης, εικαστικά έργα. Ούτε τα έβαλα σε κάποια εκκλησία, ούτε υποχρέωσα κάποιον να έρθει να τα δει». Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης μιλάει στον Κωνσταντίνο Καϊμάκη για τον βανδαλισμό των έργων του στην Εθνική Πινακοθήκη.
«Δεν θα σταθώ στα αυτονόητα ότι δηλαδή είναι αδιανόητη, ότι δεν επιτρέπεται κανενός είδους βία και μάλιστα προς έργα τέχνης μέσα στον ιερό χώρο ενός εθνικού μουσείου και ιδιαίτερα από έναν εκπρόσωπο της ελληνικής Βουλής. Τελεία και παύλα». Ο Μάνος Στεφανίδης, πρόεδρος της καλλιτεχνικής επιτροπής της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας και Μουσείου Γ.Ι. Κατσίγρα, γράφει στο Documento
Ο Νίκος Ξυδάκης μιλάει στον Αντώνη Μποσκοΐτη για τη μουσική και τα τραγούδια αλλά και για την αξία του να είναι κανείς φειδωλός στον δημόσιο λόγο, με αφορμή την παράσταση «Μάρθα: Μια ιστορία από το Μεσολόγγι» που ανεβαίνει στην Εθνική Λυρική Σκηνή.
Η νέα ταινία του Στίβεν Σόντερμπεργκ με τίτλο «Σκιές στο Σκοτάδι» έρχεται μόλις λίγες βδομάδες μετά από την προηγούμενη δουλειά του, το θρίλερ «Presence». Γράφει ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης.
Το προηγούμενο Σάββατο το μεσημέρι, σε ώρα λειτουργίας, υποχώρησε κομμάτι της γυψοσανίδας στην αίθουσα 9 του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, όπως ανέφερε ο ιστότοπος Parallaxi. Αμέσως για λόγους ασφαλείας έκλεισε η αίθουσα και μεταφέρθηκαν εκθέματα σε άλλες αίθουσες, όπως σημειώνει ο Θανάσης Καραμπάτσος.
Ο viral λογαριασμός «Green Post-it» μεταφέρεται από τον ψηφιακό κόσμο στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης. Με αφορμή την έκθεση η Σταυρούλα Κουλίτση, ο άνθρωπος πίσω από τα πράσινα χαρτάκια, μίλησε με την Ειρήνη Δρίβα.
Στην παράσταση «Πέντε μικρά έργα του Σ. Μπέκετ» οι ήρωες βρίσκονται συνεχώς με μια αίσθηση διαρκούς εκκρεμότητας. Γράφει ο Ηρακλής Λογοθέτης.
«Η πρώτη φορά που ο πλανήτης συντονίστηκε με τα ντραμς του Ντέιβ Γκρολ ήταν το 1991. Με το «Smells like teen spirit» οι άγνωστοι έως τότε Nirvana κατέκλυσαν ξαφνικά το MTV και μαζί τους συντονίστηκαν ορδές οργισμένων νέων από όλο τον κόσμο που δεν χωρούσαν στο μεσοαστικό όνειρο». Η Έμυ Ντούρου διάβασε την αυτοβιογραφία του Ντέιβ Γκρολ με τίτλο «Συλλέκτης στιγμών» που κυκλοφορεί σε μετάφραση του Πάνου Τομαρά από τις εκδόσεις Οξύ.
Όταν η Καίτη Κωνσταντίνου, που έφυγε την περασμένη Δευτέρα από τη ζωή, είχε υποδυθεί τον σαιξπηρικό Ριχάρδο Γ΄. Ο Αντώνης Μποσκοΐτης γράφει μια Ιστορία από το θέατρο.
«Δεν είναι τόσο παράδοξο, πάντως σε καιρούς κατατεμαχισμένων πραγματικοτήτων, οχληρής αβεβαιότητας, και γενικευμένης παράνοιας, οι καλλιτέχνες αναδιπλώνονται πιο σθεναρά, αναστοχάζονται βαθύτερα, και διακονούν προτάγματα, αν όχι λύτρωσης τουλάχιστον διαύγασης» διαπιστώνει ο Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης στη στήλη Καντράν.
Η Κάτια Γέρου μιλά στον Αντώνη Μποσκοΐτη με αφορμή την «Αφηγήτρια ταινιών» του Χιλιανού συγγραφέα Ερνάν Ριβέρα Λετελιέρ που ανεβαίνει στο θέατρο ως μονόλογος.
