«Νέοι Ορίζοντες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα: Ενίσχυση της ποιότητας, της λειτουργικότητας και της σύνδεσης των ΑΕΙ με την κοινωνία» τιτλοφορείται το
πολυδιαφημισμένο, θηριώδες νομοσχέδιο της κ. Κεραμέως που αλλάζει συθέμελα τον χάρτη στα ελληνικά πανεπιστήμια, έχοντας προκαλέσει πληθώρα, εντονότατων, αντιδράσεων στο σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Η πλέον αποτυχημένη υπουργός Παιδείας από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων της εξαπέλυσε μια πρωτοφανή επίθεση ενάντια στη δημόσια και δωρεάν παιδεία με πληθώρα νομοσχεδίων, που όπως κι αυτό βρήκαν απέναντί τους σχεδόν το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, έρχεται τώρα να φέρει ένα νομοσχέδιο που συνιστά την τελευταία πράξη στην κατεύθυνση της διάλυσης του δημόσιου πανεπιστημίου.
Ένα νομοσχέδιο του οποίου ο τίτλος, όπως συνηθίζει άλλωστε η Μητσοτάκης ΑΕ («δύναμη στον εργαζόμενο» τιτλοφορούνταν το αντεργατικό νομοσχέδιο του κ.
Χατζηδάκη κ.λπ.), δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενο. Κανένας «νέος ορίζοντας» δεν ανοίγεται στα ΑΕΙ πέρα από τους νέους κερδοσκοπικούς ορίζοντες
των πλιατσικολόγων επί του δημοσίου πανεπιστήμιου. Καμία ενίσχυση της ποιότητας και της λειτουργίας δεν υπάρχει, αντιθέτως μια υποβάθμιση του δημοσίου πανεπιστημίου με όρους σουπερμάρκετ και αγοράς. Καμία σύνδεση των ΑΕΙ με την κοινωνία, αντιθέτως αποκοπή κάθε σχέσεων με την κοινωνία, το κοινωνικό σύνολο και το κοινωνικό συμφέρον από την επιστήμη για χάρη των συμφερόντων της αγοράς.
Δεν αρκούσαν δηλαδή στην κ. Κεραμέως και στον κ. Μητσοτάκη η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η πλήρης απαξίωση της επαγγελματικής εκπαίδευσης με την παράδοσή της στους εργοδότες (πρακτική άσκηση κ.λπ.), η πληθώρα χαριστικών διατάξεων σε σχολάρχες-κολεγιάρχες (εξίσωση πτυχίων, προσφορά ειδικοτήτων αποκλειστικά σε ιδιωτικά ΙΕΚ κ.λπ.), η επαναφορά της αποτυχημένης Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (πρώην βάσης του 10) και η επαναφορά της εξίσου αποτυχημένης Τράπεζας Θεμάτων με άμεσο αποτέλεσμα τον αποκλεισμό δεκάδων χιλιάδων μαθητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευσης, η επιβολή της αστυνομίας στα πανεπιστήμια και η αποβολή των κοινωνικών επιστημών και των καλλιτεχνικών μαθημάτων από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Η κ. Κεραμέως ήθελε να φέρει Ιούλιο μήνα, όπως επίσης συνηθίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη για τα πιο αιχμηρά και αντικοινωνικά της νομοθετήματα, ένα νομοσχέδιο περίπου 1.400 σελίδων, που πηγάζει από την ακραία νεοφιλελεύθερη αντίληψη της κυβέρνησης η οποία βλέπει την παιδεία ως εμπόρευμα που υπάγεται στους νόμους της αγοράς και έτσι αποτελεί μια υπέροχη ευκαιρία πλουτισμού για τους διάφορους ολιγάρχες, τους κολεγιάρχες, φίλους της κυβέρνησης, και ως όχημα παροχής εξειδικευμένου, γεμάτου «δεξιότητες», χωρίς γενική μόρφωση και παιδεία όμως στην ουσία, εργατικού δυναμικού για τις εκάστοτε επιχειρήσεις που θα διαμορφώνουν τα προγράμματα σπουδών, τα μεταπτυχιακά που τους βολεύουν, με τους καθηγητές που τους εξυπηρετούν παραδίδοντας το πανεπιστήμιο στις ορέξεις της αγοράς.
Όλα αυτά μάλιστα στο όνομα του «εκσυγχρονισμού», μέσω ξενόφερτων νεοφιλελεύθερων εμμονών που ουδεμία σχέση έχουν με το γίγνεσθαι της χώρας και ο
οποίος προωθεί τη λειτουργία του πανεπιστημίου ως πωλητήριο πτυχίων, με πιο ωραίο αμπαλάζ και όνομα βέβαια αυτό της «σύνδεσης των πανεπιστημίων με την
αγορά εργασίας». Αυτό που παραλείπει βέβαια να μας πει η κυβέρνηση στη θλιβερή της προσπάθεια φτηνής αντιγραφής διαφόρων πρακτικών είναι πως τα πανεπιστήμια του εξωτερικού που θαυμάζει απευθύνονται μόνο σε μια πολύ μικρή και συγκεκριμένη ελίτ όντας τα πλέον ταξικά ιδρύματα.
Η εκπαίδευση που στη χώρα μας υπήρξε ο μοναδικός φορέας κοινωνικής κινητικότητας μετατρέπεται έτσι από την Μητσοτάκης ΑΕ σε ένα σκληρά ταξικό
προνόμιο με όσους δε μπορούν να πληρώσουν για να το απολαύσουν, να καταδικάζονται να γίνουν «οι ψυκτικοί από το Περιστέρι» που έλεγε και ο πρωθυπουργός.
Την ίδια ώρα που η ταξικότητα αυτή προωθείται με μανία,απουσιάζει παντελώς από τον διάλογο, ιδιαίτερα από την κυβέρνηση που υποτίθεται πως κόπτεται για το δημόσιο πανεπιστήμιο και την παιδεία γενικότερα, το ζήτημα της διαχρονικής υποχρηματοδότησης της παιδείας από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, που θα ενίσχυε πραγματικά την τριτοβάθμια, και όχι μόνο, εκπαίδευση προς όφελος όλων και όχι μόνο των λίγων και εκλεκτών της ολιγαρχίας.
Ο Μιχάλης Κριθαρίδης είναι εκπρόσωπος του ΜέΡΑ25
