Πολύ συχνά οι απαιτήσεις που έχουν οι πολίτες από τους Προέδρους της Δημοκρατίας στην Ελλάδα υπερβαίνουν κατά πολύ τον συνταγματικό ρόλο που αποδίδεται στον θεσμό της Προεδρίας.
Το «μα τι κάνει ο/η ΠτΔ;», ακούγεται ίσως πολύ συχνότερα απ’ ό,τι θα έπρεπε, με δεδομένη την εξαιρετικά περιορισμένη δυνατότητα αυτενέργειας που έχει το πρόσωπο που βρίσκεται στη θέση που δημοσιογραφικά αποκαλούμε «τον πρώτο πολίτη της χώρας».
Η σημερινή Πρόεδρος της Δημοκρατίας (εκτός από το τείχος του Έβρου) έχει βρεθεί μπροστά και σε πρωτοφανείς προκλήσεις. Ευθύνη για αυτό δε φέρει τόσο η ίδια, αλλά ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος αντί να προστατεύσει τον θεσμό, τον αφήνει να βγάζει τα κάστανα από τις φωτιές που ο ίδιος ανάβει.
Η υπόθεση των υποκλοπών έθεσε την Κατερίνα Σακελλαροπούλου σε μια εξαιρετικά δύσκολη θέση, καθώς η ευθύνη της να προστατεύσει τους θεσμούς της πολιτείας που δέχονταν επίθεση από το «σκοτεινό» κέντρο του Predator, και από την ίδια την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, ερχόταν σε αντίθεση με τις δυνατότητες που της προσφέρει το Σύνταγμα να παρέμβει επί της ουσίας.
Παρόλ’ αυτά, η κ. Σακελλαροπούλου κατάφερνε μέχρι τώρα να περνάει κάτω και από αυτόν τον χαμηλό πήχη που τής έθετε σε κάθε περίπτωση το Σύνταγμα της χώρας.
Οι δημοκρατικοί θεσμοί που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει, δέχονται συνεχή χτυπήματα από την ελληνική κυβέρνηση, με αποτέλεσμα η χώρα μας να επικρίνεται για το επίπεδο του Κράτους Δικαίου της από θεσμούς όπως η Κομισιόν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ή πολύ πρόσφατα, από το αμερικανικό State Department.
Τις ελάχιστες φορές που επιχείρησε να δώσει το στίγμα της στην Προεδρία, όπως είχαν κάνει άλλωστε όλοι οι προκάτοχοί της χωρίς να «λερώσουν» πολιτικά τον θεσμό, η αποτυχία ήταν πλήρης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσκληση του διασώστη Ιάσωνα Αποστολόπουλου στο προεδρικό μέγαρο, η οποία πάρθηκε πίσω εν μία νυκτί, επειδή η κίνηση δεν άρεσε σε έναν τυχαίο ακροδεξιό βουλευτή της ΝΔ.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι η δημοτικότητα της κ. Σακελλαροπούλου σε σχέση με τους προκατόχους της στον προεδρικό θώκο, είναι η χαμηλότερη που έχει καταγραφεί από το 1995, δηλαδή σχεδόν τα τελευταία 30 χρόνια.
Η τελευταία ευκαιρία της Προέδρου
Παρά το γεγονός ότι η προεδρία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου φαίνεται να καταγράφεται στην ιστορία με ουδέτερο (αν όχι με αρνητικό) πρόσημο, η ίδια φαίνεται πως έχει μια τελευταία ευκαιρία να δείξει ότι τα πολιτικά της αντανακλαστικά δεν είναι απολύτως εξουδετερωμένα.
Η επιλογή του ΜεΡΑ25 να αμφισβητήσει έμπρακτα και όχι μόνο πολιτικά τη νομιμότητα της πρόσφατης νομοθέτησης της κυβέρνησης σχετικά με τη διαχείριση του νερού, πετάει το «μπαλάκι» στην Πρόεδρο.
Η ΚΟ του κόμματος κατέθεσε αίτημα αναπομπής του νόμου που ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του νερού και ο οποίος έρχεται σε συνέχεια άλλων τροπολογιών της κυβέρνησης που παρέκαμπταν σαφέστατες αποφάσεις του ΣτΕ, του οποίο πρόεδρος έχει χρηματίσει στο παρελθόν και η ίδια η κ. Σακελλαροπούλου.
Η ΠτΔ, προς τιμήν της απάντησε άμεσα στην ΚΟ του ΜεΡΑ25 σημειώνοντας ότι «στο πλαίσιο της άσκησης των συνταγματικών μου αρμοδιοτήτων, θα λάβω υπόψη τα αναφερόμενα στο έγγραφο αυτό».
Πλέον η ΠτΔ έχει τη δυνατότητα να καταγραφεί ως η Πρόεδρος που έθεσε εμπόδια στην προσπάθεια μιας οριακά αντιθεσμικής κυβέρνησης και ενός οπωσδήποτε αντιθεσμικού πρωθυπουργού, να αφήσουν ένα τόσο σημαντικό κοινωνικό αγαθό όπως το νερό, βορά στο έλεος των συμφερόντων που θέλουν να το εκμεταλλευτούν σε βάρος των ίδιων των κατοίκων της χώρας.
Ωστόσο, η ευκαιρία που έδωσε το ΜεΡΑ25 στην κ. Σακελλαροπούλου μοιάζει ίσως περισσότερο με δίκοπο μαχαίρι.
Η ΠτΔ, είτε θα υπερβεί τον χαρακτήρα που η ίδια έχει προσδώσει στην Προεδρία της και θα μπει μπροστά για την προστασία του νερού του ελληνικού λαού, από τα ιδιωτικά συμφέροντα που το λυμαίνονται εδώ και χρόνια -δοξαζόμενη-, είτε θα γίνει συνένοχος στο νέο έγκλημα που ετοιμάζεται να διαπράξει η ελληνική κυβέρνηση σε βάρος του λαού της, πηγαίνοντας μάλιστα κόντρα στη διεθνή τάση επανακρατικοποίησης και επαναδημοτικοποίησης της ύδρευσης, όπου αυτή είχε παραχωρηθεί σε ιδιώτες.
Στην πρώτη περίπτωση θα έχει επιτελέσει -επιτέλους- τον ρόλο της, αλλά είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα βρεθεί στην «κρεατομηχανή» της κυβέρνησης της ΝΔ που ισοπεδώνει όποιον τολμήσει να αντιταχθεί στις επιλογές της.
Στη δεύτερη, θα επιβεβαιώσει απλώς τον ρόλο που έχει αναλάβει τα τελευταία χρόνια και που -καθόλου τυχαία- την έχει οδηγήσει στην απαξίωση του ίδιου του λαού του οποίου αποτελεί την πρώτη ηγέτιδα.
Πηγή: koutipandoras.gr
