Το πρώτο μέρος του δίπτυχου έπους (ακολουθεί σε 2 βδομάδες το «Τσε: Ο επαναστάτης») για τη θρυλική φιγούρα του Τσε Γκεβάρα, ξεκινά με το πραξικόπημα του Μπατίστα (σε αρχειακό υλικό), τη γνωριμία με τον Κάστρο και το σχήμα που άρχισε να παίρνει μια μικρή «παλαβή» ιδέα, η οποία κατέληξε στη μεγάλη κουβανική επανάσταση του 1959.
«Φύγαμε μια νύχτα του 1956 από το Μεξικό με προορισμό την Κούβα με ένα σαπιοκάραβο και 82 άντρες. Ο Φιντέλ πίστευε ακράδαντα ότι όταν θα φτάναμε στο νησί θα πολεμούσαμε και στο τέλος θα βγαίναμε νικητές. Από τους 82 εκείνους άντρες μόνο 12 ζήσαμε να δούμε τη νίκη αυτή». Μια φράση του Τσε στην αρχή, λίγο μετά από την πρώτη γνωριμία με τον Φιντέλ Κάστρο (τον οποίο αρχικά θεωρούσε «λίγο τρελό» αλλά στη συνέχεια αναγνώρισε την ιδιοφυία του ακόμη και στις στιγμές «που προσπάθησε να τον υποβιβάσει»), δίνει τη ρότα στην οποία θα κινηθεί η δημιουργία του Σόντερμπεργκ.
Ο αμερικανός σκηνοθέτης πασχίζει να αποφύγει την αγιογραφία αλλά δεν τα καταφέρνει πάντα. Η εικόνα που έχει για τον Γκεβάρα είναι ταυτόσημη με εκείνη του ρομαντικού επαναστάτη. Καταβάλλει πάντως φιλότιμες προσπάθειες να βρει τις αδυναμίες του σε δυο-τρεις δυνατές σκηνές. Εκεί που η σκληράδα του Τσε περισσεύει στις εκτελέσεις των αντρών του που εκμεταλλεύονται τους χωρικούς ή τις βρισιές και τα προσβλητικά σχόλια του που «λούζουν» εκείνους που θέλουν να εγκαταλείψουν τη μάχη για να επιστρέψουν σπίτια τους. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα ο Σόντερμπεργκ σχεδόν αφήνει «ακάλυπτο» από δικλείδες ασφαλείας ηθικής ή δικαιοσύνης τον ήρωα του και για αυτό επιλέγει για πρώτη και τελευταία φορά να μην μας δείξει το χαρακτηριστικό ήρεμο πρόσωπο του αλλά τον κινηματογραφεί πίσω από την πλάτη.
Δεν είναι η τυπική βιογραφία αλλά ένα φιλμ που παντρεύει το ντοκιμαντέρ με τη μυθοπλασία για να γνωρίσουμε την προσωπικότητα του «αργεντίνου» (όπως τον αποκαλούν οι περισσότεροι κουβανοί σύντροφοι του) και να αντιληφθούμε την ανώτερη κοσμοθεωρία του ιδεαλιστή που έχει για βασική αρχή του την καταπολέμηση κάθε μορφής αδικίας. Αυτή τον οδηγεί στον αγώνα του. Αυτή τον μετατρέπει σε επαναστάτη. Βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών το 2008 για τον εκπληκτικό Μπενίσιο ντελ Τόρο, που ήταν κι από τους παραγωγούς του φιλμ, το οποίο έρχεται με καθυστέρηση 10 ετών στις αίθουσες μας.
Τσε: Ο Αργεντίνος (Che: Part One) (****)
Βιογραφία διεθνούς συμπαραγωγής 2008 (137)
Σκηνοθεσία: Στίβεν Σόντερμπεργκ
Πρωταγωνιστούν: Μπενίσιο ντελ Τόρο, Οσκαρ Αϊζακ, Τζούλια Ορμοντ
