Η ταινία της εβδομάδας: Spider-Man: Μακριά από τον Τόπο του (Spider-Man: Far from Home) (***)

Η ταινία της εβδομάδας: Spider-Man: Μακριά από τον Τόπο του (Spider-Man: Far from Home) (***)

Περιπέτεια φαντασίας αμερικανικής παραγωγής 2019 (129)

Σκηνοθεσία: Τζο Γουάτς Πρωταγωνιστούν: Τομ Χόλαντ, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Ζεντάγια, Κόμπι Σμάλντερς, Τζον Φαβρό, Μαρίσα Τομέι, Τζέικ Τζίλενχαλ

Πριν από δύο χρόνια με το «Επιστροφή στον τόπο του» ξεκίνησε το reboot του Ανθρώπου-Αράχνη. Σε κείνο το φιλμ γνωρίσαμε την καθημερινότητα του Πίτερ Πάρκερ στο Κουίνς της Νέας Υόρκης και τώρα ήρθε η στιγμή για να μάθουμε τις αγωνίες του 16χρονου με αφορμή μια σχολική εκδρομή στην Ευρώπη. O Πίτερ αποφασίζει να ακολουθήσει τους φίλους του Νεντ, MJ και την υπόλοιπη τάξη τους στο ταξίδι της Ευρώπης. Αν και τα σχέδια του είναι να αφήσει για λίγο πίσω του τις υπέρ-ηρωικές του ενασχολήσεις (το στόρι ουσιαστικά συνεχίζεται από το φινάλε της «Τελικής πράξης» των Εκδικητών) θα αναγκαστεί τελικά να βοηθήσει τον Νικ Φιούρι στο να ξεσκεπάσουν το μυστήριο επιθέσεων περίεργων πλασμάτων, που προκαλούν το χάος στην Γηραιά ήπειρο.

Για τρίτη φορά τα τελευταία 20 χρόνια επιχειρεί η Marvel να προσεγγίσει την περίπτωση Πίτερ Πάρκερ, αυτή τη φορά με περισσότερη ανθρωποκεντρική διάθεση. Σε αντίθεση λοιπόν με το καλοσχεδιασμένο, ακραία θεαματικό – και κάπως ανάλαφρο- σύμπαν του Σαμ Ράιμι (με πρωταγωνιστή τον Τόμπι Μαγουάιρ) από το 2000 ή την πιο σκοτεινή οπτική του Μαρκ Γουέμπ με τον Αντριου Γκάρφιλντ στο ρόλο ενός πιο μελό Σπάιντερ μαν (2012), ο Γουότς επιχειρεί να βρει τη σωστή τομή μεταξύ των δύο αυτών τάσεων. Κι όπως απέδειξε στο πρώτο προ διετίας φιλμ («Επιστροφή στο τόπο του») τα καταφέρνει μια χαρά, ενώ η επιλογή του Τομ Χόλαντ αφενός πείθει απόλυτα για την πραγματική ηλικία του Πίτερ κι αφετέρου προσφέρει την ανόθευτη φυσικότητα του τινέιτζερ που από τη μια στιγμή στην άλλη βλέπει τη ζωή του να αλλάζει με σχεδόν μαγικό τρόπο αλλά κατά βάθος παραμένει παιδί. Στη συνέχεια λοιπόν εκείνου του φιλμ – όπου ήμαστε σε επαφή με την φύση του ανέμελου, φιλικού και παιχνιδιάρη έφηβου που διασκεδάζει με τα αθώα κατορθώματα στη γειτονιά του- εδώ διαπιστώνουμε ότι η ιστορία ενηλικίωσης προχωρά με πιο γοργό ρυθμό. Η στρατολόγηση από τον Σταρκ ανάγκαζε τον Πίτερ να δει τον κόσμο των υπερηρώων με άλλο μάτι, όμως εδώ το βάρος της ευθύνης μοιάζει να λυγίζει τις εφηβικές πλάτες του. Το εύρημα της σχολικής εκδρομής του Πάρκερ «μακριά από τον τόπο του» έχει τη λογική του περάσματος σε μια περισσότερο οικουμενική αντίληψη της ευθύνης και διαχείρισης των σούπερ ικανοτήτων και δυνάμεων που κληρονόμησε ο Σπάιντερ μαν από τον μέντορα του αλλά το ζήτημα που τίθεται είναι αν θέλει να επωμιστεί αυτή την ευθύνη. Ύστερα από το τέλος του Iron-man, ο καταφερτζής και techno-freak Πάρκερ έχει όλα τα φόντα για να ηγηθεί των Avengers αλλά το δέλεαρ μιας απλής, φυσιολογικής ζωής δίπλα στο κορίτσι των ονείρων του είναι πολύ ισχυρό. Μην φανταστείτε πάντως με όλα τα παραπάνω ότι η ταινία είναι νεανικό ψυχόδραμα. Το θέαμα είναι συναρπαστικό, το χιούμορ έχει ικανοποιητικό μερίδιο και ο Γουότς ισορροπεί ανάμεσα στη σκληρότητα των ενηλίκων (ο Φιούρι και ο Mysterio έχουν τους λόγους τους για να περάσουν τη δική τους θέση πάνω στην αντιμετώπιση της κατάστασης) και την αθωότητα των εφήβων πρωταγωνιστών που δίνουν μια άλλη διάσταση στον όρο «υπερηρωική περιπέτεια».  

Documento Newsletter