Η ταινία της εβδομάδας: Οι Άθλιοι (Les Miserables) (***)

Η ταινία της εβδομάδας: Οι Άθλιοι (Les Miserables) (***)

Το «Μίσος» συναντά το «Κάνε το σωστό» στην ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου Λαντζ Λι που χαρτογραφεί τους σύγχρονους «Άθλιους» του Παρισιού.

Στο Μποσκέ, μια υποβαθμισμένη και κακόφημη συνοικία του Παρισιού μετατίθεται ο αστυνομικός Στεφάν για να ενισχύσει την υπηρεσία καταπολέμησης του εγκλήματος. Μαζί με δύο συναδέλφους του, τον σκληροτράχηλο Κρις και τον άβουλο Γκουαντά, ο Στεφάν γρήγορα αντιλαμβάνεται πόσο εκρηκτικό είναι το κλίμα στην περιοχή. 

Όταν ένα μικρό λιονταράκι «εξαφανίζεται» από το τοπικό τσίρκο, η συνοικία μετατρέπεται σε ναρκοπέδιο μέχρι να εντοπιστεί ο υπεύθυνος και οι τρεις άντρες βρίσκονται στη μέση μιας σφοδρής αντιπαράθεσης μεταξύ όλων των κακοποιών στοιχείων του Μποσκέ.

Για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του ο 41χρονος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Λαντζ Λι επιλέγει ένα θέμα που θυμίζει το «Μίσος» του Ματιέ Κασοβίτς σε συνδυασμό με το «Κάνε το σωστό» ενός άλλου Λι – του αφροαμερικανού Σπάικ Λι– και κερδίζει το Μεγάλο Βραβείο της κριτικής επιτροπής στο φετινό φεστιβάλ των Κανών. Όπως σε εκείνα τα δύο φιλμ όπου μια απρόσμενη εξέγερση προκαλείται σε δύο κακόφημες γειτονιές του Παρισιού και της Νέας Υόρκης εξαιτίας της αστυνομικής κατάχρησης εξουσίας, έτσι κι εδώ το εκρηκτικό περιβάλλον παίρνει φωτιά όταν ένα αναπάντεχο γεγονός προκαλεί βίαιες αλυσιδωτές αντιδράσεις με ευθύνη των τριών αστυνομικών. 

 Κι αν το 1989 ή το 1995 μοιάζουν κάπως μακρινά τι να πούμε για το 1865 που γράφτηκε το μυθιστόρημα του Ουγκό; Από το κλασικό έργο του συγγραφέα των «Αθλίων» ο σκηνοθέτης δανείζεται όχι απλώς τον τίτλο αλλά και μια φράση που μπαίνει στο τέλος του φιλμ για να μας υπενθυμίσει ότι το βίαιο περιθώριο και η κοινωνική απομόνωση δεν είναι ζήτημα «κακών ανθρώπων ή φυτών» αλλά «κακών καλλιεργητών». 

Φιλμ σκληρής κριτικής, δυναμικό και αδιαπράγματευτο, με ορισμένες ωμές σκηνές που σκοπό δεν έχουν τόσο να σοκάρουν όσο να προβληματίσουν. Οι διαχρονικοί «Άθλιοι» εκτός από της τραγικής διαπίστωσης ότι έχουν υπόσταση ακόμη στο σήμερα, έρχονται να επισημάνουν το αδιέξοδο μιας πολύπλοκης πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης. Μιας κατάστασης όπου η μόνη πυξίδα ζωής είναι η καθημερινή επιβίωση. Κι όταν αυτή δεν υφίσταται λόγω της αδικίας που κυριαρχεί, η μόνη επιλογή που έχουν οι «Άθλιοι» δεν είναι άλλη από την εξέγερση.

Κοινωνική γαλλικής παραγωγής 2019 (102)

Σκηνοθεσία: Λαντζ Λι Πρωταγωνιστούν: Νταμιάν Μπονάρ, Αλεξίς Μαναντί, Τζιμπρίλ Ζονγκά, Ιζά Περισά

Documento Newsletter