Στην Κορσική της δεκαετίας του ’90 οι συγκρούσεις των εθνικιστικών ομάδων με τις γαλλικές αρχές εντείνονται, μετατρέποντας το νησί σε εμπόλεμη ζώνη.
Ο Στεφάν, ένας ντόπιος νεαρός που έχει μετακομίσει στο Παρίσι για να ξεκόψει από το παρελθόν του (ήταν ριζοσπαστικός επαναστάτης που πολεμούσε για την αυτονομία του νησιού του) αναγκάζεται να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη για να παρευρεθεί στην κηδεία ενός παλιού του φίλου και συμμαχητή.
Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του γεννημένου και μεγαλωμένου στην Κορσική Τιερί ντε Περετί θυμίζει αρκετά το σκηνοθετικό ντεμπούτο του «Apaches» που στο φεστιβάλ Καννών το 2013 ήταν υποψήφιο για την Χρυσή Κάμερα. Σε εκείνο το φιλμ μια νεανική παρέα στην Κορσική ζούσε στα όρια της παρανομίας με μικροκλοπές και αλητείες. Τώρα όμως ο Ντε Περετί προχωρά ένα βία πιο πέρα για να αναζητήσει την πηγή όλης αυτής της βίας που απλώνεται σε διαφορετικές γειτονιές (ο ήρωας είναι παιδί μεγαλοαστικής οικογένειας) και επίπεδα, δείχνοντας περισσότερο ώριμος και κατασταλαγμένος αφού η ηλιόλουστη Κορσική του εκτός από «τόπος μαρτυρίου» μεταβάλλεται στην ταινία του κυρίως σε χώρο πολιτικής αφύπνισης. Μέσα από τα συνεχή φλας μπακ που μας φέρνουν σε επαφή με τις δύο ζωές (παρόν και παρελθόν) του ήρωα, αναπτύσσεται ο βασικός προβληματισμός του δημιουργού που διαπερνά όλη τη ραχοκοκαλιά του σεναρίου. Το δίλημμα γύρω από την αναγκαιότητα ή όχι της ένοπλης βίας με πολιτικό μανδύα παρουσιάζεται μέσα από ενσταντανέ όπου ο Στεφάν διχάζεται από την ανάγκη να υπερασπιστεί τον τόπο του («αν δεν υπηρετείς κάποια ανώτερα ιδανικά ποιο νόημα έχει η ζωή σου;») και από την πικρή συνειδητοποίηση ότι ο κύκλος βίας και αίματος δεν κλείνει ποτέ. Το βραβευμένο στο φεστιβάλ της Σεβίλλης σενάριο (γραμμένο από τον ίδιο το σκηνοθέτη με βάση κάποιες προσωπικές εμπειρίες του) ακολουθεί την τάση της ψύχραιμης ματιάς πάνω στην καθημερινότητα του ήρωα και την καταγραφή σκηνών όπου η σύγχυση και το τυφλό μίσος κυριαρχούν πάνω στη λογική και το αίσθημα δικαίου. Η αφήγηση, με θραυσματικές, αποσπασματικές αλλά και παλλόμενες από ζωντάνια εικόνες, θυμίζει αρκετά το «Γόμορα» του Ματέο Γκαρόνε ειδικά στο κομμάτι της ρεαλιστικής απεικόνισης ενός κόσμου αφώτιστου (παρά τον ήλιο της Μεσογείου), στενόχωρου και με ακραίες αντιθέσεις όπου η βία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. Όπως λέει κι ο ίδιος ο σκηνοθέτης «η ταινία μου είναι ένα αφιέρωμα σε όλους τους νέους που είτε χάθηκαν είτε δολοφονήθηκαν. Συνάμα είναι και μια υπόσχεση για κάποιου είδους διαλόγου μεταξύ μιας ξεχασμένης, χαμένης και δολοφονημένης γενιάς και μιας άλλης, γεμάτης ζωής και ξεγνοιασιάς».
Πολιτικό θρίλερ γαλλικής παραγωγής 2017 (107)
Σκηνοθεσία: Τιερί ντε Περετί Πρωταγωνιστούν: Ζαν Μικελαντζελί, Ανρί- Νοέλ Ταμπαρί, Σεντρίκ Απιετό
