Ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας ελληνικής παραγωγής 2018 (94)
Το βράδυ της 4ης Απριλίου 1968 το φωταγωγημένο και γεμάτο από 80.000 κόσμο Καλλιμάρμαρο φιλοξενεί τον τελικό του κυπέλλου κυπελλούχων Ευρώπης στο μπάσκετ μεταξύ της ΑΕΚ και της τσεχοσλοβακικής Σλάβια Πράγας. Όλη σχεδόν η Ελλάδα είναι καρφωμένη στα τρανζιστοράκια ακούγοντας με κομμένη την ανάσα τη γραφική περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου, αλλά κάποιοι καθημερινοί άνθρωποι ζουν το δικό τους δράμα.
Το μπασκετικό παρελθόν της ΑΕΚ και εν μέρει του ξεριζωμένου ελληνισμού δίνεται μέσω ντοκιμαντέρ, προσωπικών μαρτυριών αλλά και μυθοπλαστικής φαντασίας από τον Τάσο Μπουλμέτη. Αναλαμβάνοντας ένα έργο-παραγγελιά από την επίσημη ΚΑΕ ΑΕΚ, ο δημιουργός της «Πολίτικης Κουζίνας» στρέφεται και πάλι, τρόπον τινά στις αυτοβιογραφικές μνήμες (ο ίδιος ήταν 11 ετών και άκουγε το ματς από το ραδιόφωνο μαζί με τον πατέρα του) μετά από τον προπέρσινο «Νοτιά» και δίνει το στίγμα της εποχής με την γνωστή σφραγίδα του. Η νοσταλγία ως αφηγηματικό όχημα επιλέγεται από τον κωνσταντινουπολίτη σκηνοθέτη για να δέσει γερά το φιξιόν με το ντοκιμαντέρ. Για να το κάνει ακόμη πιο στέρεο και ελκυστικό στο θεατή επιλέγει τρεις οδούς. Αρχικά πατάει στην περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο κεντρικός αφηγητής της ταινίας είναι ο γνωστός σπορτκάστερ που στα εκτεταμένα τηλεοπτικά στιγμιότυπα του ματς, η φωνή του δίνει την ακριβή – αλλά όχι και αμερόληπτη αφού κάτι αχ και ωχ ακούγονται σε κάθε καλάθι της Σλάβια ενώ στα αντίστοιχα των παικτών της ΑΕΚ οι ύμνοι προς την Παναγία και το Θεό ξεφεύγουν από κάθε μέτρο και φέρνει στο νου την βιβλική τρίτη εντολή (Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω)- περιγραφή του ματς. Στη συνέχεια προβαίνει σε μια λεπτομερή και εξονυχιστική έρευνα που απλώνεται σε πολλά επίπεδα: εκτός από τα ντοκουμέντα και τα αρχεία γύρω από το ματς, παρακολουθούμε on camera τις μαρτυρίες των πρωταγωνιστών του ματς. Ιδιαίτερη αξία έχουν τα λεγόμενα των παικτών της Σλάβια που ακόμη θυμούνται την περίφημη ελληνική «φιλοξενία» με διαμονή στον Αστέρα Βουλιαγμένης, επισκέψεις σε αθηναϊκά στριπτιζάδικα κλπ. Τέλος, το μυθοπλαστικό κομμάτι ξεδιπλώνεται σε 4-5 μικρές ανθρώπινες ιστορίες όπου ξεχωρίζει το ιλαροτραγικό σκετς με το γκαρσόνι (Ορφέας Αυγουστίδης) που υπόσχεται στην αρραβωνιάρα του (Βασιλική Τρουφάκου ) πως θα την παντρευτεί αν η ΑΕΚ κερδίσει τον τελικό, κάτι που θεωρούνταν αδιανόητο πριν από το ματς αφού ακόμη και οι ίδιοι οι ΑΕΚτζήδες θεωρούσαν ότι η ομάδα τους θα φάει 40 πόντους! Η ταινία δεν γυρνά την πλάτη στο χουντικό σκηνικό: ένας νεαρός κομμουνιστής κρατούμενος πανηγυρίζει με κάθε πόντο της ΑΕΚ προκαλώντας έκπληξη στους δεσμοφύλακες του ενώ ένα πρακτορείο ΠΡΟΠΟ γίνεται εξομολογητήριο παλιών και πρόσφατων τραυμάτων από την εποχή του εμφυλίου. Δεν δένουν απόλυτα με το υπόλοιπο σκελετό του φιλμ αυτά τα δύο σκετς αλλά τουλάχιστον έχουν την εντιμότητα να δείξουν ότι δεν ήταν όλα «μαγικά» ή ρόδινα εκείνη τη βραδιά.
Σκηνοθεσία: Τάσος Μπουλμέτης
Παίζουν: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Γιώργος Μητσικώστας, Στέλιος Μάινας, Μανώλης Μαυροματάκης, Βασιλική Τρουφάκου, Ορφέας Αυγουστίδης, Ταξιάρχης Χάνος, Αντώνης Αντωνίου.
