Ένας συγκινητικός, τρυφερός, ώριμος αλλά και απρόσμενα χαμηλόφωνος και… ήρεμος Αλμοδόβαρ υπογράφει μια ταινία που θα χαραχτεί βαθιά στο θυμικό όλων των θαυμαστών του. Η 21η ταινία του 70χρονου ισπανού είναι και η πλέον αυτοβιογραφική του.
Πρωταγωνιστής του φιλμ είναι ο Σαλβαντόρ Μάγιο, ένας διάσημος σκηνοθέτης του κινηματογράφου που βουλιάζει σε βαθιά υπαρξιακή και καλλιτεχνική κρίση. Το μόνο ενδιαφέρον που βρίσκει πλέον στη ζωή είναι να «ξεχνιέται» με την ηρωίνη και να χάνεται στις μνήμες της παιδικής του ηλικίας.
Εδώ η εξομολογητική διάθεση του Αλμοδόβαρ βρίσκεται σε μετωπική σύγκρουση με το προηγούμενο έργο του. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η κατάθλιψη και η χρήση ουσιών του ήρωα και alter ego του (μια σπουδαία ερμηνεία από τον Μπαντέρας που καταφέρνει να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι βλέπουμε εκείνον στην οθόνη αφού σταδιακά αρχίζει να μοιάζει όλο και περισσότερο με τον Αλμοδόβαρ) μοιάζουν να επηρεάζουν άμεσα την ταινία «Πόνος και δόξα». Το γοητευτικό τούτο παράδοξο έχει κι άλλες παρενέργειες καθώς δεν θυμίζει σε τίποτα τις προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη. Καμιά ανάλαφρη διάθεση, κανένας αυτοσαρκασμός, ελάχιστες σκηνές όπου ίσως σκάσει λίγο χαμόγελο ο θεατής. Μόνο μελό και συγκίνηση. Η επιστροφή στην παιδική του ηλικία στη δεκαετία του ’60 είναι μια επώδυνη διαδικασία που επιβαρύνεται από την απέραντη φτώχια, τον καταπιεστικό καθολικισμό, την αδυναμία επικοινωνίας με μια μάνα-κουράγιο που έδωσε τα πάντα για να του δώσει ένα καλύτερο μέλλον αλλά εκείνος την «απογοήτευσε καθώς δεν ήταν ο γιος που περίμενε», την δίψα για μάθηση και ζωή. Μια ζωή που αλλάζει στα 80ς όταν ο ήρωας ανακαλύπτει την λυτρωτική δύναμη του έρωτα και της τέχνης. Ένας κατασταλαγμένος λοιπόν, εσωστρεφής και μετρημένος Αλμοδόβαρ πραγματοποιεί τον πικρό αλλά ειλικρινή απολογισμό ζωής και καριέρας για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το τίμημα της επιτυχίας είναι πολύ βαρύ και η σχέση ζωής και τέχνης είναι μόνο ένα μελόδραμα. Η ταινία πήγε με φιλοδοξίες στις Κάνες (όλοι πίστευαν ότι ο Αλμοδόβαρ με το «Πόνος και δόξα» θα αποκτούσε επιτέλους το Χρυσό Φοίνικα αλλά τελικά έφυγε μόνο με το βραβείο ερμηνείας για την συγκρατημένη ερμηνεία του Αντόνιο Μπαντέρας) αλλά έπεσε πάνω στα δυναμικά «Παράσιτα».
– Δραματική ισπανικής παραγωγής 2019 (113)
– Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ Πρωταγωνιστούν: Αντόνιο Μπαντέρας, Πενέλοπε Κρουζ, Λεονάρντο Σμπαράλια, Ασιέρ Ετσεαντία
