Στην πολιτική όπως και στη ζωή τα πράγματα είναι πιο απλά από όσο φαίνονται, ή θέλουμε να φαίνονται.
Ο Πάνος Καμένος, διέπραξε ένα τεράστιο (για τον ίδιο) πολιτικό σφάλμα. Δεν αντιλήφθηκε πως η συμφωνία των Πρεσπών είναι ο καταλύτης για το μεταμνημονιακό πολιτικό σύστημα, έχασε την ευκαιρία να εκφράσει τη μετριοπαθή (για κάποιους Καραμανλική) Δεξιά, να πορευθεί δηλαδή στο ύψος και με την σοβαρότητα των συμφερόντων που εξυπηρετεί, και ταυτίστηκε με τους Κυριάκο Μητσοτάκη και Αντώνη Σαμαρά, σε ένα εκ των πραγμάτων χαμένο για τον ίδιο, κυνήγι «πατριωτικών» ψήφων. Καλά να πάθει κι άντε γεια, η ζωή άλλωστε οφείλει να συνεχίσει το δρόμο της.
Από την άλλη ο Σταμάτης Μαλέλης είναι ευφυής άνθρωπος. Κυνικός αλλά ευφυής. Ξέρει ότι οι Βενιζέλος, Λοβέρδος νοιάζονται μόνο για την εκλογική τους επιβίωση και αδιαφορούν πλήρως για το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ ή όπως αλλιώς, κι έκλεισε πονηρά το μάτι στον ΣΥΡΙΖΑ για ένα μετεκλογικό ραντεβού στα τυφλά της προοδευτικής παράταξης. Αύριο θα πει κάτι άλλο, κατά της κυβέρνησης και υπέρ της ΝΔ, αλλά οι αναταράξεις από την πετριά που έριξε στη λίμνη θα ταξιδεύουν.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης πάλι, είναι ένας Μαλέλης δίχως κόμμα, αλλά ξέρει πως το σωσίβιο της συμφωνίας των Πρεσπών θα τον ξεβράσει στην παραλία των μετεκλογικών συνεργασιών.
Τα ξέρει όλα αυτά ο Αλέξης Τσίπρας; Φυσικά και τα ξέρει. Είναι άλλωστε η μοναδική σταθερά από τον Σεπτέμβριο του 2015 και εντεύθεν σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο πολιτικό σκηνικό. Μια σταθερά με ισχυρά διεθνή ερείσματα με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για μια χώρα που ακόμη και για να μειώσει μια μονάδα το ΦΠΑ στα ακριτικά της νησιά θέλει την έγκριση των δανειστών της!
Και τι κάνει, θα αναρωτηθεί κανείς; Πριν κοιμηθεί το βράδυ αναφωνεί τρεις φορές τη ρήση του Μάο «μεγάλη αναταραχή θαυμάσια κατάσταση» και γι αυτό θα φέρει τη συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή για κύρωση. Μια συμφωνία για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μοναδικό κόμμα που έχει την ίδια στάση και άποψη γι αυτήν εδώ και τρεις δεκαετίες. Από τότε που οι σημερινοί ομοτράπεζοι του Σταμάτη Μαλέλη στη ΔΗΜΑΡ και την Ανανεωτική Αριστερά αγωνίζονταν να πείσουν τους συντρόφους τους στον Συνασπισμό και το Αριστερό ρεύμα (μεταξύ αυτών και τον νονό του σημερινού πρωθυπουργού Αλέκο Αλαβάνο) ότι είναι εθνικά ωφέλιμη. Μύλος η πολιτική στην Ελλάδα.
Θα την φέρει λοιπόν ο Τσίπρας τη συμφωνία στη Βουλή κι όποιος θέλει ας ανεβεί στο τρένο της μεταμνημονιακής φυγής (με τροχονόμο τη Δύση) ή ας πάρει το ρίσκο να το σταματήσει στο τέλος της ανηφόρας με 900 προαπαιτούμενα βαρύ μνημονιακό φορτίο.
Εγώ πάω στοίχημα, ότι δεν θα το σταματήσει κανείς. Ούτε και στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη που έκανε το ολέθριο σφάλμα να βάλει τη συμφωνία στο πρώτο βαγόνι. Αλλά είπαμε, καλά να πάθουν κι άντε γεια…