Τις δύσκολες ώρες που περνά το προσωπικό που απασχολείται στη δημόσια Υγεία περιγράφει με μία συγκλονιστική ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook νοσηλεύτρια του Ασκληπιείου Βούλας.
Αυτές τις δύσκολες ώρες που γιατροί και νοσηλευτές δίνουν τη δική τους μάχη απέναντι στον κορονοϊό.
Η ανάρτησή της
«Παρατηρώ τον εαυτό μου. Έχει μειωθεί η ένταση της φωνής μου τελευταία. Μιλάω λίγο με τους δικούς μου ανθρώπους. Ανταλλάσσουμε αναγκαίες πληροφορίες είτε στο τηλέφωνο, είτε βίντεο κλήση. Ξαπλώνω λίγο πιο συχνά. Όχι για να κοιμηθώ. Για να ξεκουράσω τα πόδια μου. Είναι και το νοσοκομείο και οι βάρδιες. Εκεί, τον τελευταίο καιρό, με το που μπαίνεις μέσα, σαν να σε «λουζουν» με μια βουβή ανησυχία που εκδηλώνεται σε σωματική υπερένταση.
Δεν θέλω να μιλάω στο σπίτι για το νοσοκομείο, και όποιος με ρωτά, του απαντώ.. «ακόμη καλά». Τα παιδιά στο σπίτι ψάχνουν κάτι να κρατηθούν. Μια καλή κουβέντα. Μια προτροπή. Μια ελπιδοφόρα προοπτική που θα τους ενισχύσει την ανοχή της απομόνωσης. Κάθε βράδυ φτιάχνω στο μυαλό μου το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας. Το πρωί το ανακοινώνω στα παιδιά. Αυτό, τα βοηθά πολύ στην σκέψη τους. Είναι ένας μικρός χρονικά στόχος. Μέχρι και το βραδινό μπάνιο που πρώτα ήταν ρουτίνα, τώρα αναφέρεται σαν δραστηριότητα. Κάθε βράδυ ωστόσο μετρώ τις δικές μου αντοχές. Ξέρω πόσο σκληρός άνθρωπος είμαι και πως δεν σπάω εύκολα.
Παρατηρώ τον εαυτό μου. Έχει μειωθεί η ένταση της φωνής μου τελευταία. Ίσως γιατί κάτι μέσα μου φωνάζει.. “πρόσεχε μην αρρωστήσεις”. Η ασθένεια είναι τόσο κοντά τελικά»
