Στήνουμε το γαϊτανάκι της καλοσύνης, ονειρευόμαστε μια γιορτή, βιώνουμε τη δοκιμασία του κάλλους, σκαλίζουμε τις μνήμες της επούλωσης, ταξιδεύουμε στα θέρετρα της δικαιοσύνης, ακούμε τις νότες των κυμάτων.
Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Ιουλίου-Αυγούστου 2019 (τεύχος #72).Από την Τετάρτη 26 Ιουνίου στους δρόμους της πόλης.
«Το γαϊτανάκι της καλοσύνης». Μπαίνοντας στο χώρο του «σχεδία home», στο ιστορικό κτίριο της οδού Κολοκοτρώνη, αρ. 56, αν κάποιος σηκώσει το βλέμμα ψηλά, θα δει ότι από την οροφή κρέμονται 43 σπιτάκια. Κάθε σπιτάκι είναι και μια ανθρώπινη ιστορία. Για την ακρίβεια, κάθε σπιτάκι είναι και ένας άνθρωπος που μέσα από τη «σχεδία», πουλώντας το περιοδικό και με την αγάπη και την υποστήριξη του κόσμου που τον έκανε να πιστέψει ξανά, να ξανανιώσει καλά με το εαυτό του και με τους γύρω του, έφυγε από το δρόμο, άφησε πίσω του την αστεγία και την ακραία φτώχεια και μπήκε στο δικό του σπίτι. Θέλουμε τα σπιτάκια αυτά να γίνονται όλο και περισσότερα. Μάλλον αναπόφευκτα, όπως είχαμε προαναγγείλει, άλλωστε, στο καλοκαιρινό τεύχος της σχεδίας, φιλοξενείται ένα αφιέρωμα στο «σχεδία home», στο χώρο, στο όραμα, μα κυρίως στους ανθρώπους του.
«Ονειρευτήκαμε μια γιορτή». Το «σχεδία home» δεν είναι απλά «για τον άνθρωπο». Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Επί πολλούς μήνες, πολλές δεκάδες άνθρωποι, σε όλους τους τομείς δραστηριότητας, δούλεψαν αδιάκοπα, με πολύ μεράκι για την ολοκλήρωση του έργου. Άνθρωποι που συναντήθηκαν στο «σχεδία home» μιλούν για τον εαυτό τους, τη δουλειά τους, αυτά που αγαπούν και αυτά που ονειρεύονται, για το πώς ένιωσαν συμμετέχοντας στο χτίσιμο του σπιτιού της «σχεδίας». Από την Ολένα, τον Νίκο και την Αγγελική, που πλέον εργάζονται στο χώρο, μέχρι τον ξυλουργό μας Νίκο Ιωάννου, τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Ποτηρόπουλο, το γραφείο του οποίου έκανε την αρχιτεκτονική μελέτη για το χώρο του ισογείου, αλλά και τη Ρόζαλιν Μπέντζαμιν από τη Διεύθυνση Δωρεών του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», που μας υποστηρίζει από τα πρώτα μας βήματα, ο τόπος και ο τρόπος είναι κοινός.
«Η δοκιμασία του κάλλους». Το κυνήγι για την κατάκτηση της σωματικής τελειότητας, πέρα από μάταιο, είναι και άκρως επιβλαβές για την υγεία μας. «Η εικόνα της τέλειας γυναίκας που προβάλλουν τα ΜΜΕ είναι ανέφικτη για το 99% του πληθυσμού, ενώ οι ηθοποιοί και τα μοντέλα αποτελούν μόλις το 5% των γυναικών και ζυγίζουν 23% λιγότερο από τη μέση γυναίκα. Ταυτόχρονα, μια γυναίκα με το σώμα της Μπάρμπι δεν θα είχε καν περίοδο εξαιτίας της ανεπαρκούς αναλογίας σωματικού λίπους», επισημαίνει ο κ. Γιώργος Αλεξιάς, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. «Μία προδρομική μελέτη που έγινε στις ΗΠΑ έδειξε ότι τα ΜΜΕ, καθώς και η προσδοκία να μοιάσουν στα πρότυπα που προβάλλονται από αυτά, αποτέλεσαν τον δεύτερο αιτιολογικό παράγοντα διατροφικά διαταραγμένης συμπεριφοράς για τα κορίτσια(ο πρώτος ήταν το κληρονομικό ιστορικό)», σημειώνει, από την πλευρά του, ο ψυχίατρος κ. Φραγκίσκος Γονιδάκης.
«Σκαλίζοντας τις μνήμες». Οι έρευνες για τον εντοπισμό αγνοουμένων στη Μεγαλόνησο φέρνουν στο φως ανεπούλωτα τραύματα, υπενθυμίζοντας πως ο πόνος είναι κοινός και για τις δυο κοινότητες του τόπου. «Προσφέρουμε στις οικογένειες ελπίδα. Επιστρέφουμε τα αγαπημένα τους πρόσωπα, ώστε να μπορούν να προχωρήσουν σε μία κανονική ταφή», σημειώνει στη «σχεδία» η αρχαιολόγος Ράνια Μιχαήλ, μέλος της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοούμενους στην Κύπρο.
«Οι ταξιδευτές της δικαιοσύνης». Τα «δίκαια ξενοδοχεία» προσφέρουν σανίδα σωτηρίας στους απασχολούμενους στην τουριστική βιομηχανία της Ισπανίας από την εργασιακή εκμετάλλευση. Το διαφημιστικό σλόγκαν για την προβολή αυτού του εγχειρήματος δεν είναι διόλου τυχαίο: «Τα πραγματικά αστέρια του ξενοδοχείου μας είναι οι εργαζόμενοι».
«Νότες στα κύματα». Καινοτόμοι καλλιτέχνες που μετατρέπουν τα ακριτικά νησιά του Αιγαίου σε πολιτισμικές κιβωτούς μιλούν στη «σχεδία» για τις βουτιές της τοπικής κοινωνίας στα ύδατα της κλασικής μουσικής, την πολυπολιτισμικότητα, το προσφυγικό, αλλά και το μοναδικό ελληνικό καλοκαίρι. «Η πολυπολιτισμικότητα, η διασταύρωση πολιτισμών, η αίσθηση του ακριτικού νησιού συνθέτουν ενα τοπίο με έντονα χαρακτηριστικά που μέσω της μουσικής μπορεί να εκφραστεί», υπογραμμίζουν η Όλγα Holdorff-Μυριαγκού, βιολονίστα, και ο Λευτέρης Βενιάδης, συνθέτης, καλλιτεχνικοί διευθυντές του Chios Music Festival.
Ακόμη, μέσα από την ιστορία μιας μικρής αγγελίας, μαθαίνουμε να κάνουμε γουιντσέρφινγκ. Ο Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος μάς ταξιδεύει στις θάλασσες της ανάγνωσης, ενώ ένας άνθρωπος της «σχεδίας», ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, ζωγραφίζει τα χρώματα της καλοκαιρίας. Από την πλευρά τους, η ηθοποιός Αγγελική Μαρίνου και ο σκηνοθέτης Κώστας Παπακωνσταντίνου αφηγούνται στιγμές της κοινής τους πορείας. Οι φακοί του Χρήστου Παπαχρήστου και του Κωστή Μπακόπουλου καταγράφουν βραδινά και απογευματινά στιγμιότυπα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα. Κλείνουμε τραπέζι σε ένα παραδοσιακό καφενείο της πρωτεύουσας, το οποίο μας μεταφέρει σε γεύσεις, ήχους και εικόνες της κρητικής υπαίθρου, ενώ δοκιμάζουμε μακαρόνια τσουχτά από μια Μανιάτισσα που άφησε τη λακωνική γη της φτώχειας και των στερήσεων, σαλπάροντας με τα πλοία του ξενιτεμού, μέχρι να ρίξει άγκυρα σε ένα αθηναϊκό προάστιο. Παράλληλα, κάνουμε νέες εγγραφές στο «Ημερολόγιο» της «σχεδίας».
Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #72 της «σχεδίας» (Ιούλιος-Αύγουστος 2019), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 26 Ιουνίου 2019.
Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (4,00€), το 62,5% (δηλαδή τα 2,50€) αφορούν απευθείας τον ίδιο τον πωλητή, εκ των οποίων τα 1,52€ ως απευθείας καθαρό έσοδο.
«Πάνω από 100 εφημερίδες δρόμου, 34 χώρες, 5 ήπειροι, 24 γλώσσες, 9.300 άστεγοι πωλητές κάθε μέρα, 21.000 άστεγοι πωλητές κάθε χρόνο, 2.000 εθελοντές, 5.000.000 αναγνώστες, 20.000.000 πωλήσεις για το 2017, που σημαίνει 2.300.000€ έσοδα μηνιαίως και 27.000.000€ ετησίως έσοδα για τους πωλητές παγκοσμίως και, συνάμα, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.insp.ngo).
ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!
