Πολύς κόσμος χάρηκε για το άλμα του διεθνούς αμυντικού του Ολυμπιακού Κώστα Τσιμίκα, ο οποίος γλίτωσε από τη μιζέρια του ελληνικού ποδοσφαίρου και θα αγωνίζεται πλέον στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη με τη φανέλα της θρυλικής Λίβερπουλ.
Το οξύμωρο στην παραμυθένια ιστορία του 24χρονου άσου είναι ότι οι περισσότεροι οπαδοί και δημοσιογράφοι που χάρηκαν για τον νεαρό ποδοσφαιριστή αποτελούν μεγάλο μέρος της μιζέριας που επικρατεί στο ποδόσφαιρό μας.
Είναι οι ίδιοι που «σκοτώνονται» για τις ομάδες τους που παίρνουν άξια τα πρωταθλήματα ενώ οι αντίπαλοι τα παίρνουν βρόμικα.
Είναι οι ίδιοι που γράφουν και λιβανίζουν προέδρους. Είναι οι ίδιοι που έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης στην απαξίωση του αθλήματος φανατίζοντας και δηλητηριάζοντας καθημερινά το κλίμα μέσα από δηλώσεις, κείμενα και σχόλια. Είναι αυτοί που φροντίζουν συστηματικά να διαλύουν το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο έφτασε να πιάσει πάτο και στα ευρωπαϊκά δρώμενα αφού η Ελλάδα έπεσε στη 18η θέση της UEFA με συνέπεια να χάσει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Παράλληλα ο πρωταθλητής θα ξεκινάει από τον α΄ προκριματικό και οι άλλοι τρεις δεν θα μετέχουν στο Europa League αλλά στην τρίτη και υποβαθμισμένη (όσο κι αν κάποιοι θέλουν να ωραιοποιήσουν την κατάσταση) νεοσύστατη διοργάνωση, το Conference League.
Μια διοργάνωση που φτιάχτηκε από την UEFA μόνο και μόνο για να μην γκρινιάζουν οι μικρές ποδοσφαιρικά χώρες που νιώθουν αποκλεισμένες από τις μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αντί λοιπόν όλοι να παραδειγματιστούν από το άλμα του Κώστα Τσιμίκα στο όνειρο και να δουν για ποιους λόγους θα πρέπει να αφήσουν στην άκρη τη μιζέρια και τα θλιβερά εξωποδοσφαιρικά «εγώ» τους, δήθεν χαίρονται για τον μικρό αλλά μέχρις εκεί. Τρεις μέρες μετά όλοι επιστρέφουν στην κακομοιριά τους…
