Για άλλη μια χρονιά η Στέγη συνεργάζεται με το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, ένα από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ χορού παγκοσμίως, που φέρνει στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα σημαντικούς εκπροσώπους της ελληνικής και διεθνούς σύγχρονης χορευτικής σκηνής.
Την Παρασκευή 16 Ιουλίου χανόμαστε μέσα στον χορό στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας μέσα από τέσσερα συμπεριληπτικά ντουέτα υπό τον γενικό τίτλο Mixed Doubles, που δημιούργησαν οι Faizah Grootens (Cornered), Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη (Re-call), Diego Tortelli (Feeling Good) και Roser López Espinosa (Fine Lines) στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δικτύου Europe Beyond Access. Το Σάββατο 24 Ιουλίου στο Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας οι RootlessRoot αποτίνoυν φόρο τιμής στην ανθρώπινη ύπαρξη και τη μνήμη με το Stones & Bones, που είχε προγραμματιστεί να κάνει παγκόσμια πρεμιέρα τον Απρίλιο του 2020 στη Στέγη, αλλά αναβλήθηκε λόγω πανδημίας, παρουσιάστηκε την Πρωτοχρονιά του 2021 στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση και συναντά για πρώτη φορά το ζωντανό κοινό. Την Κυριακή 25 Ιουλίου στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας αιωρούμαστε με το Zeppelin Bend της Κατερίνας Ανδρέου που μετεωρίζεται διαρκώς ανάμεσα στη σκληροπυρηνική πειθαρχία του σώματος και στην κοπιώδη αναζήτηση της απόλαυσης. Η πρώτη εκδοχή της παράστασης είχε παρουσιαστεί ως work in progress στο 7ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων στη Στέγη τον Φεβρουάριο του 2020. Από τις 17 έως τις 19 Ιουλίου, η χορογράφος Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη και οι χορεύτριες Ειρήνη Κουρούβανη και Βιβή Χριστοδουλοπούλου συντονίζουν ένα εργαστήριο κινητικής έκφρασης και δημιουργίας για άτομα με ή χωρίς αναπηρία, με ή χωρίς προηγούμενη εμπειρία στον χορό.
Όλες οι παραγωγές υποστηρίζονται από το πρόγραμμα Εξωστρέφεια της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας διοργανώνεται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, τον Δήμο Καλαμάτας, την Περιφέρεια Πελοποννήσου και την Κοινωφελή Επιχείρηση Δήμου Καλαμάτας ΦΑΡΙΣ, υπό την Καλλιτεχνική Διεύθυνση της Λίντας Καπετανέα.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ακολουθεί πιστά το υγειονομικό πρωτόκολλο των αρμόδιων αρχών και τα εξειδικευμένα μέτρα προστασίας κατά της πανδημίας για τους χώρους τέχνης και πολιτισμού, όπως αυτά ορίζονται και προσαρμόζονται διαρκώς από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Αναλυτικά για τις παραστάσεις
MIXED DOUBLES
16.7 I 19:30 I 90΄ | Black Box– Eναλλακτική Σκηνή του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
Τέσσερις παραγωγές, τέσσερα ντουέτα συμπερίληψης. Το Cornered της Faizah Grootens, το Re-call της Βενετσιάνας Καλαμπαλίκη, το Feeling Good του Diego Tortelli και το Fine Lines της Roser López Espinosa, σε ανάθεση των Holland Dance Festival (Ολλανδία), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα), Oriente Occidente Dance Festival (Ιταλία) και Skånes Dansteater (Σουηδία) αντίστοιχα. Τα ντουέτα δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο του τετραετούς ευρωπαϊκού δικτύου Europe Beyond Access με συγχρηματοδότηση του προγράμματος «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οργάνωση συνεργασίας με το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας: Χριστίνα Λιάτα & Βέρα Πετμεζά (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση)
Συντονισμός Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων: Ντόρα Βουγιούκα (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση)
FAIZAH GROOTENS, CORNERED (15’)
Το ντουέτο Cornered της Φαϊζά Χρούτενς είναι η εμπειρία δύο σωμάτων που συναντιούνται μέσα στον χώρο αλλά και σε ένα εσωτερικό επίπεδο. Η συνάντηση των δύο αυτών σωμάτων άλλοτε γεννά ένταση και άλλοτε όχι, πάντοτε όμως επιτυγχάνεται η σύνθεση. Το Cornered μιλά για την ενσυναίσθηση και τους αγώνες που τη συνοδεύουν. Πώς μένουμε πιστοί στον εαυτό μας, διατηρώντας ταυτόχρονα τη σύνδεση και την ενσυναίσθηση;
ΒΕΝΕΤΣΙΑΝΑ ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΗ, RE–CALL (20΄)
Τι είδους ταυτότητες φέρουν τα κινούμενα σώματα; Στην παράσταση Re–call η χορογράφος Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη εστιάζει στην ταυτότητα του σώματος και στο πώς αυτή διαμορφώνεται τόσο από το παρελθόν όσο και από την κάθε στιγμή στο παρόν. Σε ένα απογυμνωμένο σκηνικό, τα σώματα των χορευτριών είναι οι πρωταγωνιστές που αναμετριούνται με τον χρόνο σε κάθε τους βήμα.
DIEGO TORTELLI, FEELING GOOD (15΄)
Ο Ντιέγκο Τορτέλι χορογραφεί το ντουέτο Feeling Good για έναν χορευτή με αναπηρία και έναν χωρίς. Ένας κύκλος, ένα τετράγωνο και στο κέντρο η εμβληματική μορφή ενός άντρα. Οι αναφορές στον Άνθρωπο του Βιτρούβιου είναι προφανείς κι αυτό μπορεί να ξενίσει ή να προκαλέσει αντιδράσεις. Αν, όμως, δεν ασχοληθούμε με την ίδια την εικόνα, με αυτό που βλέπουν τα μάτια, αλλά επικεντρωθούμε στην ποιητική και τη σημασία της, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για ένα σώμα που βιώνει τη σύνδεση με τον εαυτό του και τον περιβάλλοντα χώρο του, τόσο σε νοητικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο.
ROSER LÓPEZ ESPINOSA, FINE LINES (20΄)
Η δουλειά της Ροσέρ Λόπεθ Εσπινόσα είναι έντονα σωματική, με πάθος για την ακρίβεια, τη λεπτότητα, τα ακροβατικά στοιχεία και τη λεπτομέρεια. Ένα ζωντανό και παιχνιδιάρικο σύμπαν, με εκλεπτυσμένη ποιητική και, συχνά, μια δόση χιούμορ. Το ντουέτο Fine Lines είναι ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο υπέροχες γυναίκες. Μια συνάντηση που φωτίζει τις λεπτές γραμμές μεταξύ μας, υπενθυμίζοντας τις διαφορές μας, τα όρια μας, τα περιγράμματα των προθέσεών μας. Τι μας φέρνει πιο κοντά; Τι θέλουμε να θαυμάσουμε ο ένας στον άλλο; Δύο γυναίκες επί σκηνής. Τόσο λεπτεπίλεπτες, τόσο δυνατές.
ROOTLESSROOT, STONES AND BONES
24.7 | 22:00 | 65΄ | Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας
Στο νέο τους έργο Stones and Bones, οι RootlessRoot συνεργάζονται με τον Άγγλο γλύπτη Peter Randall-Page και δημιουργούν μια παράσταση για την παροδικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Στο επίκεντρο του έργου τοποθετείται το λευκό μάρμαρο –το υλικό με τη μεταφυσική διάσταση, το θεμέλιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού– παρόλο που η φυσική του θέση είναι μέσα σε μεγαλόπρεπα βουνά και έξω από θεατρικές συμβάσεις. Στο Stones and Bones, τέσσερις ερμηνεύτριες, με τη συνοδεία της πρωτότυπης μουσικής σύνθεσης του Βασίλη Μαντζούκη, δημιουργούν ένα ποίημα για την εύθραυστη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης και την ανάγκη να αφήσουμε το σημάδι μας στον κόσμο.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΝΔΡΕΟΥ, ZEPPELIN BEND
25.7 | 19:30 | 50΄ | Black Box– Eναλλακτική Σκηνή του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας
Στο ντουέτο Zeppelin Bend, του οποίου ο τίτλος παραπέμπει στον ισχυρό κόμβο που χρησίμευε στο δέσιμο αερόπλοιων, η Κατερίνα Ανδρέου και η Ναταλί Μάνδηλα συναρμολογούν χορό, κίνηση και ήχους με σκληρή πειθαρχία και αχαλίνωτη φαντασία. Σε έναν κόσμο όπου το να «γειώνεσαι» ή το να «φτιάχνεσαι» αντιμετωπίζονται συχνά ως μηχανισμοί επιβίωσης, δοκιμάζουν και τα δύο. Αναζητώντας στιγμές ελευθερίας, πασχίζουν να παραμείνουν αληθινές, εστιάζοντας στο σώμα τους ενώ κινούνται.
Στην εν εξελίξη έρευνά της για την ελεύθερη βούληση επί σκηνής και την υποκειμενική της φύση η Κατερίνα Ανδρέου προσεγγίζει διαφορετικές κινητικές πρακτικές και νέες δεξιότητες σαν να πρόκειται για νέες τεχνολογίες. Διαρκώς μαθαίνει με στόχο να «ξεμάθει». Μέσα από την αυστηρότητα και την πειθαρχία αναδύεται η επιθυμία της να έρθει αντιμέτωπη με έννοιες όπως ο έλεγχος και οι δομές εξουσίας. Μέσα από την ταξινόμηση αυτής της γνώσης κατασκευάζει τη δική της προσωπική κουλτούρα: ποια πρακτική είναι καλύτερη για ποια παράσταση, ποια προσπάθεια για ποιο στόχο.
ΒΕΝΕΤΣΙΑΝΑ ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΗ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΥΡΟΥΒΑΝΗ, ΒΙΒΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΧΟΡΟΥ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
17-19.7 | Αμφιθέατρο «Θόδωρος Αγγελόπουλος»
Η χορογράφος Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη και οι χορεύτριες Ειρήνη Κουρούβανη και Βιβή Χριστοδουλοπούλου συντονίζουν ένα εργαστήριο κινητικής έκφρασης και δημιουργίας για άτομα με ή χωρίς αναπηρία, με ή χωρίς προηγούμενη εμπειρία στον χορό. Το εργαστήριο έχει στόχο την εμβάθυνση των συμμετεχόντων στην προσωπική τους κίνηση και την αλληλεπίδρασή τους με τον χώρο, τον χρόνο και τους άλλους. Οι συμμετέχοντες προετοιμάζουν το σώμα τους με ένα καλό ζέσταμα και στη συνέχεια, μέσα από ασκήσεις αυτοσχεδιασμού και ομαδικά παιχνίδια, εξερευνούν τον χώρο μέσα και έξω από το σώμα τους. Πειραματίζονται με στοιχεία όπως ο ρυθμός, η επανάληψη, οι παύσεις και ο συντονισμός, εστιάζοντας στις ιδιότητες που ενισχύουν την παρουσία τους στο εδώ και το τώρα. Δουλεύουν ατομικά και ομαδικά, δίνοντας χώρο στον κάθε έναν και στην κάθε μία να διαμορφώσει ένα προσωπικό κινητικό λεξιλόγιο, το οποίο θα οδηγήσει στην ανάπτυξη ενός σωματικού διαλόγου με την ομάδα. Το εργαστήριο διερευνά το περιβάλλον που διαμορφώνουμε με το σώμα μας και τους κώδικες επικοινωνίας που χρειάζεται να ενεργοποιήσουμε ώστε να λειτουργήσουμε ως ομάδα. Θέλοντας να μοιραστούν μέρος της διαδικασίας που ακολούθησαν για τη δημιουργία του έργου Re–call, οι συντονίστριες του εργαστηρίου αντλούν εργαλεία από την χορογραφική τους έρευνα και σύνθεση στρέφοντας το βλέμμα στην κίνηση και στους χώρους που δημιουργεί το σώμα.
