Είδαμε την “Σωτηρία” της Γκλεν Κλόουζ που πατά στην παράδοση του “Εξορκιστή”
Η συμμετοχή της Γκλεν Κλόουζ, μιας αγαπημένης ηθοποιού, ήταν ο λόγος που έκατσα να δω στο Netflix από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας της μία αμερικανική ταινία μεταφυσικού τρόμου. Στην πραγματικότητα η Κλόουζ είναι η μόνη λευκή ηθοποιός που παίζει σε μια ταινία με αφροαμερικανούς ηθοποιούς, γυρισμένη από έναν μαύρο σκηνοθέτη, τον Λι Ντάνιελς. Πόσο μάλλον όταν στα 77 της η Γκλεν Κλόουζ υποδύεται μία ελευθέρων ηθών καρκινοπαθή γυναίκα, η οποία σώθηκε από τα ναρκωτικά εξ αιτίας της χριστιανικής μεταστροφής της. Είναι η γιαγιά μιας οικογένειας που θα έρθει αντιμέτωπη με το απόλυτο Κακό όταν τα μέλη της, η κόρη της με τα τρία παιδιά της, θα μετακομίσουν σε μια έπαυλη της Πενσυλβάνια. Η Έμπονι, η μητέρα των παιδιών, που τα μεγαλώνει μόνη της, είναι πρώην αλκοολική και δεν έχει καλό παρελθόν με το νόμο. Σύντομα, από το υπόγειο του σπιτιού τους, θα ξεπεταχτούν δαιμονικές δυνάμεις που θα κυριεύσουν το σώμα και την προσωπικότητα του Άντρε, του μικρότερου γιού της. Έχοντας από κοντά την Σύνθια, μία κοινωνική λειτουργό, που την απειλεί συνεχώς ότι θα της πάρει την επιμέλεια των παιδιών της, η Έμπονι αναζητά τη βοήθεια της Μπέρνις, μίας ιερωμένης, προκειμένου να τελέσει τη «Σωτηρία», μία τελετή που παραπέμπει στον εξορκισμό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Στη διάρκεια της τελετής η Μπέρνις θα αφήσει την τελευταία της πνοή με τον μικρό Άντρε να παίρνει τη μορφή της ίδιας της γιαγιάς του, η οποία επίσης βρήκε το θάνατο από τον δαίμονα που φώλιασε μέσα στο παιδί. Θα πάρει όμως και τη μορφή της μάνας του, της Έμπονι, φέρνοντας την Έμπονι αυτοπροσώπως σε κανονική πάλη με τον πιο σκοτεινό εαυτό της. Στο τέλος η στροφή της Έμπονι στον χριστιανισμό θα σώσει τα τρία παιδιά της από τη φρικιαστική δαιμονική κατοχή τους.
Η ταινία βασίζεται, υποτίθεται, σε πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα το 2011 στην Ιντιάνα των ΗΠΑ και που έγιναν γνωστά ως «η υπόθεση δαιμονισμού των Άμονς»: Άμονς δηλαδή ονομαζόταν η οικογένεια που αντιμετώπισε μεταφυσικά προβλήματα με τη μετακόμιση στο νέο τους σπίτι. Εννοείται πως οι δαιμονισμοί αποδόθηκαν σε ψυχιατρικά θέματα των παιδιών και όχι φυσικά στον…Εξαποδώ, αλλά αυτή η δόση αληθείας αρκεί για να δώσει στην ταινία του Ντάνιελς μία ανατριχιαστική χροιά. Το ίδιο που είχε συμβεί και στον Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι όταν έγραψε το μυθιστόρημα «Ο Εξορκιστής» το 1971, βασισμένος κι αυτός σε μία πραγματική ιστορία ενός δαιμονισμένου αγοριού στη δεκαετία του 1940. Αναμενόμενο, λοιπόν, η ταινία «Σωτηρία» να πήρε και πολλά στοιχεία από τον κινηματογραφικό «Εξορκιστή» (1973) του Γουίλιαμ Φρίντκιν. Στη διάρκεια της τελετής του εξορκισμού, π.χ., πεθαίνει η γυναίκα ιερέας – το ίδιο είχε συμβεί και στον Πατέρα Μέριν του «Εξορκιστή». Τα δαιμονισμένα παιδιά εμφανίζονται να μιλάνε σε αλλόκοτες γλώσσες, να βγάζουν στη φόρα τα θαμμένα απόκρυφα μυστικά των ανθρώπων του περιβάλλοντός τους και, φυσικά, να τα χρησιμοποιεί ο δαίμονας για να επικοινωνεί με τη δική του τρομακτική φωνή. Κι εδώ υπάρχουν εν ολίγοις όλα τα κλισέ των ταινιών με τον δαιμονισμό στο επίκεντρο, αλλά με μία βασική διαφορά: Ο δαιμονισμός στην ταινία του Λι Ντάνιελς λειτουργεί και σαν ένα σχόλιο για τον σύγχρονο αμερικανικό ρατσισμό απέναντι στους Αφροαμερικανούς υπήκοους, όπως για την πατριαρχία, αλλά και για το μισογυνισμό. Ο τελευταίος εκφράζεται στο πρόσωπο της απελευθερωμένης γιαγιάς (Γκλεν Κλόουζ), η οποία αποζητά την ερωτική συντροφιά νέων μαύρων αντρών, φίλων της οικογένειας της.
Υπό αυτή την έννοια, η «Σωτηρία» πετυχαίνει να ανανεώσει πραγματικά το είδος των «δαιμονισμένων παιδιών» στο χώρο του φανταστικού κινηματογράφου και, σίγουρα, να έχει μεγαλύτερη σχέση με τον «Εξορκιστή» του 1973 συγκριτικά με το σίκουελ – φιάσκο του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν («Εξορκιστής: Ο Πιστός») της περασμένης χρονιάς.
Εξαιρετικό και το σάουντρακ του βραβευμένου Ισπανού συνθέτη Λούκας Βιδάλ με την αντιστικτική χρήση των βιολιών να θυμίζει πολύ έντονα τόσο τον Μπέρναρ Χέρμαν των ταινιών του Χίτσκοκ, όσο και την πολυσυλλεκτική μουσική υπόκρουση του «Εξορκιστή». Την Έμπονι, τη μητέρα των δαιμονισμένων παιδιών, υποδύεται η Άντρα Ντέι, που την είχαμε δει ως Μπίλι Χολιντέι στο βιογραφικό δράμα «The United States vs. Billie Holiday» του ίδιου σκηνοθέτη.
Διαβάστε επίσης
Πατάει το κουμπί ο Πολάκης – Στο Documento που κυκλοφορεί – Μαζί το Docville
Καιρός – Meteo: Σφοδρές καταιγίδες σε Σποράδες, Πελοπόννησο και Εύβοια Έπεσαν σχεδόν 54.000 κεραυνοί
Παρά το αφήγημα Μητσοτάκη, στην Ευρώπη ο πληθωρισμός πέφτει ενώ στην Ελλάδα ανεβαίνει
Βόλος: Αγώνας δρόμου για να απομακρυνθούν τα νεκρά ψάρια – Οικολογική υγειονομική βόμβα (Videos)
