Η σκληρή αλήθεια πίσω από τα χρυσά μετάλλια της σπουδαίας αθλήτριας Σιμόν Μπάιλς

Η σκληρή αλήθεια πίσω από τα χρυσά μετάλλια της σπουδαίας αθλήτριας Σιμόν Μπάιλς

Τι να πεις για τη Σιμόν Μπάιλς που στα 27 της χρόνια έχει επτά χρυσά, δύο ασημένια και δύο χάλκινα ολυμπιακά μετάλλια, ενώ κινήσεις της ενόργανης γυμναστικής έχουν πάρει το όνομά της; Οι εντυπωσιακές της κατακτήσεις, όμως, έχουν χτιστεί πάνω σε δύσκολα παιδικά χρόνια, ανοιχτά τραύματα κακοποίησης, ανελέητο ανταγωνισμό, εξαντλητικές προπονήσεις.

Όλα αυτά τα είδαμε στο ντοκιμαντέρ του Netflix «Simone Biles: Rising» που αποκαλύπτει τον σκληρό κόσμο όπου οι χορηγοί και τα χρήματα ξεπερνούν τους ίδιους τους αθλητές που συχνά εξαθλιώνονται σωματικά και ψυχικά προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα ολυμπιακό μετάλλιο για τη χώρα τους.

Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τη στιγμή που η αθλήτρια αποφασίζει να εγκαταλείψει τους τελικούς στο Τόκιο εξαιτίας των «twisties», δηλαδή της απώλειας προσανατολισμού κατά τη διάρκεια των αλμάτων, και στη συνέχεια τον αγώνα που έδωσε για να επανέλθει δίνοντας ηχηρή απάντηση στους επικριτές της και στα social που έσπευσαν να την κατασπαράξουν.

«Είσαι φυγόπονη», «Με ποιο δικαίωμα εγκατέλειψες;», «Προδίδεις τη χώρα σου» είναι μόνο μερικά από τα μηνύματα που λάμβανε ενώ εκπομπές στην αμερικανική τηλεόραση την κατακεραύνωναν.

Και όλα αυτά επειδή η Σιμόν Μπάιλς, που μεγάλωσε σε ανάδοχες οικογένειες λόγω της τοξικοεξαρτημένης μητέρας της και τελικά τεκνοθετήθηκε από τους παππούδες της, επέλεξε να προστατέψει τον εαυτό της και να μιλήσει ανοιχτά για τους δαίμονες που αντιμετώπιζε και είχαν κλονίσει σοβαρά την ψυχική της υγεία.

Το 2018 η αθλήτρια αποκάλυψε ότι υπήρξε και η ίδια θύμα του πρώην γιατρού της εθνικής ομάδας γυμναστικής των ΗΠΑ Λάρι Νάσαρ, ενώνοντας τη φωνή της με δεκάδες αθλήτριες. Μια μελανή σελίδα κακοποίησης και συγκάλυψης στην ιστορία της γυμναστικής ακαδημίας των ΗΠΑ.

Στην Αμερική η συμμετοχή σε ολυμπιακά αθλήματα σημαίνει αναγνώριση και πιθανή πανεπιστημιακή υποτροφία. Ενα αμερικανικό όνειρο που όμως γίνεται εφιάλτης για πολλούς αθλητές που αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμα προϊόντα. Ο δρόμος μόνο στρωμένος με ροδοπέταλα δεν είναι και αυτός είναι ο λόγος που μετά τους Ολυμπιακούς του Τόκιο η Σιμόν Μπάιλς χάραξε στο στέρνο της τη φράση της ποιήτριας Μάγια Αγγέλου «Θα σηκωθώ και πάλι».

Πόσο ταιριαστή στη διαδρομή και τη στάση ζωή της η κίνηση της Σιμόν Μπάιλς να υποκλιθεί μαζί με την Τζόρνταν Τσάιλς, την ώρα που ανέβαιναν στο βάθρο των νικητών, στη χρυσή ολυμπιονίκη Ρεμπέκα Αντράντε, τη Βραζιλιάνα αθλήτρια που μεγάλωσε στις φαβέλες. Γιατί γνωρίζουν τις σκιές που κρύβει η λάμψη ενός χρυσού μεταλλίου.

Documento Newsletter