Ο συγκλονιστικός μονόλογος του Ζουζέπ Μαρία Μιρό «Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» επιστρέφει στη σκηνή του Θεάτρου Θησείον με τον Αργύρη Ξάφη.
Η σκηνοθέτρια και ηθοποιός Ζωή Ξανθοπούλου μοιράζεται μαζί μας τη διαδρομή αυτής της παράστασης θέτοντας καίρια ερωτήματα για την κακοποίηση, τη διαφορετικότητα και την τέχνη του θεάτρου.
Διαβάστε επίσης: Αργύρης Ξάφης: «Επιλογή και ευθύνη μας να μην ξεχαστεί κανείς»
«Η σκηνή είναι ένας ασφαλής χώρος για να μιλήσει κανείς για ανασφάλεια»
Κάποια λίγα λόγια από τα πολλά ανείπωτα για την παράστασή μας
Αυτό είναι το ωραίο όταν ξεκινά ένα θεατρικό ταξίδι. Δεν ξέρεις πού θα φτάσει. Όπως και στη ζωή δηλαδή.
Πέρασε καιρός μέχρι να μπει σε μια σειρά η παραγωγή της παράστασης. Μέσα μου υπήρχε η πεποίθηση ότι θα γίνει. Και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο. Οι παραστάσεις αυτονομούνται. Από τη στιγμή που μπαίνει ο σπόρος της δημιουργίας μια παράστασης, ξεκινά η πορεία για την αυθυπαρξία της. Γεννιέται, μεγαλώνει, ζητάει, δίνει και παίρνει.
Οι πρόβες, σε κλίμα όμορφο, δημιουργικό, ζεστό. Αισθανόμουν ότι η δουλειά μας θα επικοινωνήσει με τον κόσμο. Κανείς δεν είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα. Μπορεί να βάλεις υπέροχα συστατικά και η παράσταση να μη “βρει” το κοινό της. Μπορεί και το αντίστροφο. Στο θέατρο όλα παίζονται στα πίσω κείμενα. Και τα λόγια επί σκηνής αλλά και η αίσθηση της συνολικής δημιουργίας.
Διαβάστε επίσης: Κριτική θεάτρου – «Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος»
Ο Αργύρης βούτηξε στο Σώμα. Με χαρά, ικανοποίηση κι ανυπομονώντας τον παρατηρούσα κάθε μέρα, σε κάθε πρόβα, να εμπνέεται απ’ όσα λέγαμα και δοκιμάζαμε, να πλησιάζει τα πρόσωπα, να φωτίζεται μέσα τους αλλά κι εκείνα μέσα από τον Αργύρη.
Όλη η δημιουργική ομάδα ωραία, ικανή κι αγαπησιάρικη. Σε καθημερινή επαφή. Ο Βασίλης με τον μοναδικό κόσμο του που πάντα ανοίγεται στον δικό μου, ο Φώτης που βρεθήκαμε πρώτη φορά εδώ αλλά περιμένω να συναντηθούμε πάλι, η Γιώτα πολύτιμη, η Έρρικα υποστηρικτική, η Μάγια ήρεμη δύναμη. Όλοι. Όμορφοι άνθρωποι.
Έχω συναισθήματα γι’ αυτή τη συνεργασία που δε μπορώ να περιγράψω – ακόμα τουλάχιστον. Άλλωστε η δουλειά μου είναι να λέω ό,τι θέλω μέσα από την τέχνη μου. Αλλιώς δε θα έκανα τίποτα απ’ όλα όσα κάνω. Μάλλον.
Θα μοιραστώ όμως κάποιες ερωτήσεις και σκέψεις που προκύπτουν από το έργο και την παράσταση, που με απασχολούσαν από την αρχή κι εξακολουθώ να τις αναζητώ σε κάθε παράσταση και να ανοίγω νέα παράθυρα στην εμπειρία μου από αυτή την παράσταση.
Ερωτήσεις που ίσως προκύπτουν
Τι είναι το σώμα;
Ποιο είναι το σώμα (μας) ;
Τι δικαιώματα έχει και ποιος πάνω σ’ ένα σώμα;
Πολλά σώματα δημιουργούν ένα Σώμα;
Ποιο είναι το Σώμα του ηθοποιού;
Ποια είναι η εικόνα που πιστεύουμε ότι έχουν οι άλλοι για εμάς;
Ποια εικόνα θα θέλαμε να έχουν οι άλλοι για εμάς;
Πιθανές απαντήσεις
Όλα είναι σώμα
Όλα έχουν σώμα
Το κάθε σώμα ανήκει στο σώμα
Καμιά εικόνα δεν είναι πιο δυνατή από αυτή που έχουμε στο μυαλό μας
Κάποιες από τις σκέψεις
Όσο προχωράνε οι παραστάσεις έχω την αίσθηση ότι τα πρόσωπα του έργου έχουν πλέον εγκατασταθεί στο γκαζόν του σκηνικού μας. Πώς κάποιος μπορεί την αύρα; Ε, έτσι κι εγώ βλέπω το ζωτικό τους χώρο πλέον. Τον είχα “δει” και στις πρόβες αλλα τώρα είναι ορατός κι ανοιχτός και είναι εκεί.
Ο Αργύρης μ’ εντυπωσιάζει κάθε φορά που βλέπω την παράσταση. Βλέπω πολλές από τις παραστάσεις πάντα. Πώς μπαίνει κάθε φορά σα να είναι η πρώτη παράσταση. Πώς ενσωματώνει την δική του δεδομένη κατάσταση και την κάνει στοιχείο της παράστασης. Αυτό μ’ αρέσει κυρίως σ’ έναν ηθοποιό. Αυτό πιστεύω ότι είναι το βασικό συστατικό του θεάτρου σήμερα.
Η σκηνή είναι ένας ασφαλής χώρος για να μιλήσει κανείς για ανασφάλεια. Για όλα. Ακόμα κι αν ο ήρωας πεθαίνει, ο ηθοποιός θα βγει πιο ζωντανός απ΄ όσο ένιωθε όταν ξεκίνησε η παράσταση. Είναι μια μικρή νίκη μέσα στη ζωή μας αυτό.
Ο θεατής έχει χώρο να μπει, να ζήσει, να σκεφτεί, να νιώσει. Κι αυτό ακριβώς είναι ένας βασικός ρόλος του θεάτρου. Ν’ αλλάξει τις διαστάσεις. Να σταματήσει το χρόνο, να μεταφέρει τον χώρο. Να κάνει τον θεατή να νιώσει άνθρωπος, να πάρει δύναμη, να συνεχίσει, να δει, να αποδεχτεί, να γελάσει, να κλάψει, να ερωτευτεί, να ταυτιστεί, να αλλάξει – ίσως.
Ζωή Ξανθοπούλου
INFO
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου
Μουσική: Φώτης Σιώτας
Σκηνογραφία-ενδυματολογία – φωτισμοί: Βασίλης Αποστολάτος
Α’ Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώτα Παναγή
Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Έρρικα Ρούσσου
Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
Τρέιλερ παράστασης: Νατάσσα Ε. Ιωάννου
Παραγωγή: ΕΠΤΑΡΧΕΙΑ
Ερμηνεύει ο Αργύρης Ξάφης
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
ΘΕΑΤΡΟ ΘΗΣΕΙΟΝ
ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ
Τουρναβίτου 7, Θησείον
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ & ΩΡΕΣ
Τρίτη 1/10 & Τετάρτη 2/10 στις 21:00
Δευτέρα, Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00
Κυριακή στις 19:00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
18€ Γενική είσοδος
15€ μειωμένο
12€ Ομαδικό (άνω των 10 ατόμων)
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ