Η περίπτωση του καθηγητή Λοιμωξιολογίας Σωτήρη Τσιόδρα θυμίζει την αμερικανική ταινία φαντασίας «Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον», η οποία με αφορμή το σύνδρομο Hutchinson-Gilford (προγηρία) περιγράφει την ιστορία κάποιου πάσχοντα από αυτή την εξαιρετικά σπάνια ασθένεια ο οποίος γερνούσε αντίστροφα.
Η ιστορία της πανδημίας γέννησε –στη δημόσια σφαίρα– τον ώριμης ηλικίας σεβαστό καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα.
Ηταν η περίοδος του πρώτου πανδημικού κύματος (άνοιξη του 2020), όταν η αβελτηρία για τη μη χρήση της «επικίνδυνης» μάσκας (από μη ειδικούς και μη υγειονομικούς στους ανοιχτούς χώρους) διαδεχόταν τις οδηγίες για την ανάγκη καθολικής εφαρμογής της μάσκας, με ανακοινώσεις (του Nick Hard) για τσουχτερά πρόστιμα στους ξεχασιάρηδες ή τους οπαδούς του κινήματος κατά της χρήσης της.
Ο ανατέλλων αστέρας καθηγητής Τσιόδρας –καθημερινά στις 18.00 νταν– μας ενημέρωνε για την εξέλιξη την πανδημίας (διεθνώς και στην Ελλάδα) με απόλυτους αριθμούς
κρουσμάτων και θανάτων, με ποσοστώσεις επί του γενικού πληθυσμού, επί γεωγραφικών διαμερισμάτων, επί ηλικιακών ομάδων και επί υποκειμένων ή μη νοσημάτων.
Ηταν η περίοδος που ο Σ. Τσιόδρας θεοποιήθηκε ως επιστήμονας και ως άνθρωπος, ιδιαίτερα όταν κάποιες φορές μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και ενώ η φωνή του έσπαγε δεν κατόρθωνε να συγκρατήσει τα δάκρυά του αναφερόμενος στους γονείς και τους παππούδες: «Θέλουμε όλους να τους έχουμε μαζί μας του χρόνου. Τις μανάδες μας, τους πατεράδες μας, τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Τους τιμούμε όλους, τους σεβόμαστε όλους».
Υπακούσαμε, κλειστήκαμε σπίτι, μείναμε ασφαλείς και σωθήκαμε για να υμνολογήσουμε τον Σ. Τσιόδρα και να δοξάσουμε τον Κ.Μ. (Κυριάκο Μωυσή).
Το δεύτερο, σφοδρότερο κύμα της πανδημίας ήρθε το φθινόπωρο, ως αποτέλεσμα του καταστροφικού ανοίγματος του τουρισμού χωρίς μέτρα, χωρίς ελέγχους και παράλληλα με τεράστιο συνωστισμό στους μαζικούς χώρους εργασίας, στα σχολεία και τα ΜΜΜ.
Ηταν η περίοδος που ο καθηγητής Σ. Τσιόδρας μεγαλώνοντας αντίστροφα έγινε ο Σωτήρης (όπως τον
αποκαλούσε δημόσια ο Μητσοτάκης), ένας απερίσκεπτος έφηβος.
Στο όνομα της επιτροπής (της οποίας ακόμη είναι επικεφαλής) η κυβέρνηση καταλόγιζε τα καταστροφικά μέτρα του ακορντεόν ενώ αυτός διαφωνώντας σιωπούσε εμφατικά. Κι όταν δεν σιωπούσε κατρακυλούσε: «Εχουμε τα μέσα μεταφοράς. Είναι ασφυκτικές οι συνθήκες, το κατανοώ. Είναι αδύνατο να επενδύσουμε αυτήν τη στιγμή σε περισσότερη και μεγαλύτερη άνεση στα μέσα μεταφοράς. Γνωρίζω ότι προσπαθούνε. Προσπαθήστε όσο μπορείτε να αποφύγετε στα μέσα μεταφοράς τον συνωστισμό. Φορέστε τη μάσκα σας, μην τη φοράτε με λάθος τρόπο».
Το τρίτο φονικό κύμα συνέπεσε με το πέρασμα στην τρίτη ηλικία του Σωτήρη, που κατέληξε να γίνει το βρέφος Σωτηράκης.
Μόνο που τα βρέφη δεν μιλούν και δεν αντιδρούν, τουλάχιστον δημόσια. Μιλάει και αντιδρά όμως ο Αδ. Γεωργιάδης, που τους κρεμάει στο τσιγκέλι: «Διαφωνώ με την απόφαση των λοιμωξιολόγων, ελπίζω να μην έχει συντεχνιακή λογική επειδή εξυπηρετεί τους γιατρούς».
Βλέπεις, κ. Τσιόδρα, Σωτήρη ή Σωτηράκη, «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι».
