«Δεν μας ενδιαφέρει σίγουρα η προσωπική ζωή του καθένα. Όμως δεν μπορούν και αυτοί να αγνοούν βασικούς κανόνες πολιτικής και να προβάλουν τόσο δυνατά την προσωπική τους ζωή. Υπάρχει θέμα..»
Το διαβάζω αυτό στο facebook ως σχόλιο και μπορεί να ήταν αποδεκτό ως θέση αν δεν κατηγοριοποιούσε τους πολίτες.
Έως σήμερα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ένα μεγάλο ποσοστό 90+% πολιτικών (ανδρών κυρίως γιατί αναλογικά λίγες γυναίκες συμμετέχουν στην πολιτική ζωή) να προβάλουν κατά τη διάρκεια της καριέρας τους και κυρίως κατά την προεκλογική εκστρατεία τους φωτογραφίες με συζύγους, παιδιά και πρόσφατα και κατοικίδια.
Αυτό γιατί προβάλλουν την «εικόνα» μιας κανονικότητας και μιας ευτυχίας/επιτυχίας σύμφωνα με τα αυστηρά πρότυπα της κοινωνίας -της Εκκλησίας συμπεριλαμβανομένης- ώστε να συγκεντρώσουν ψήφους. Εικόνα δηλαδή διαβατήριο για να γίνουν αποδεκτοί, αναπαράγοντας τα «αποδεκτά» πρότυπα.
Το «πρότυπο» αυτό λειτουργεί απαγορευτικά για ό,τι διαφορετικό.
Μόνον που η κοινωνία αλλάζει, αλλού έχει ήδη αλλάξει και το πρότυπο αυτό της οικογένειας και της «επιτυχίας» αντικαθίσταται σταδιακά από το σεβασμό της κάθε επιλογής, από το να είναι κάποιος μόνος ή να έχει ομόφυλο σύντροφο.
Έχει άραγε το ομόφυλο ζευγάρι το δικαίωμα να προβάλει την ταυτότητά του ή απλά να την κοινοποιεί;
Εννοείται πως έχει, αυτό ωστόσο δεν γίνεται αποδεκτό πάντα από μια κοινωνία που έχει μείνει δεκαετίες πίσω.
Σκανδαλίζεται, φοβάται, κατεβαίνουν τα ιερά και τα όσια και για να μην φανεί κανείς «οπισθοδρομικός» γίνεται υποκριτικός..
«Δεν μας ενδιαφέρει σίγουρα η προσωπική ζωή του καθένα. Όμως δεν μπορούν και αυτοί να αγνοούν βασικούς κανόνες πολιτικής και να προβάλουν τόσο δυνατά την προσωπική τους ζωή. Υπάρχει θέμα..» θα σου πουν για να καλύψουν την αντίδρασή τους και να δημιουργήσουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Να καταδικάσουν πολίτες στην αφωνία, να τους κλειδώσουν στην ντουλάπα.
Είναι η λογική «να’σαι αλλά δεν χρειάζεται να το δείχνεις ή να το λες…»
Ας είναι βέβαιοι πως ο διαφορετικός ερωτικός προσανατολισμός υπάρχει από την ύπαρξη του ανθρώπου και όλες οι σύγχρονες κοινωνίες το αποδέχονται όπως αποδέχονται την «επιλογή» του καθένα για να επιλέξει τον ή την σύντροφό του.
Και όταν λέμε «επιλογή» στην ουσία δεν πρόκειται για επιλογή, αλλά για την ανθρώπινη φύση. Ο σεξουαλικός προσανατολισμούς είναι η ίδια η φύση. Δεν τον επιλέγεις όπως επιλέγεις τι θα φας ή πιο έργο θα δεις…
Ούτε αρρώστια είναι, ούτε κολλητική είναι, ούτε είναι κάτι κακό. Είναι κάτι σύμφυτο με την ανθρώπινη φύση.
Αφορά την προσωπική ευτυχία και πρέπει να είναι απόλυτα σεβαστό, με τους ανθρώπους να έχουν ίδια και ίσα δικαιώματα.
Ο κόσμος αλλάζει, προχωρά και δεν κυνηγάει μάγισσες όπως τον Μεσαίωνα (που μάλλον ήταν και τα πιο ξύπνια μυαλά τότε).
Το μόνο που μπορείτε να φοβάστε είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου να μπορεί να δηλώσει την σεξουαλική ταυτότητά του γιατί αυτή δεν θα είναι κατακριτέα.
Τότε δεν θα γίνει υποκριτής, δεν θα χρειαστεί να βάλει ψεύτικο στεφάνι για να κοροϊδεύει όλους γύρω του και τον/την εαυτό του/της με δεσμά σε όλη τη ζωή.
Λέγεται ευτυχία, λέγεται προσωπικότητα, λέγεται ελευθερία.
Ας αποδεχθούμε και ας σεβαστούμε τους ανθρώπους όπως είναι και όχι μέσα σε φυλακές.
Η σεξουαλική ταυτότητα είναι προσωπικό δικαίωμα, ανθρώπινο δικαίωμα και δεν πρέπει κανείς να δίνει ιδιαίτερη σημασία, όπως δεν πρέπει να δίνει σημασία στο διαφορετικό χρώμα του δέρματος, τη διαφορετική θρησκεία και κάθε διαφορετικότητα. Και έχουν τα ίδια δικαιώματα, δεν αποτελούν πολίτες περιορισμένων δικαιωμάτων.
Εξάλλου πολλά από αυτά τα άτομα μπορεί να βρίσκονται μέσα στο ίδιο σας το σπίτι…
Και είναι απολύτως φυσιολογικά και ανθρώπινα…
