Η μεγαλύτερη εν ζωή μπαλαρίνα Σβετλάνα Ζαχάροβα, μιλάει στο Documento και την Αφροδίτη Ερμίδη με αφορμή την παράσταση «Amore» που θα δούμε σε λίγες ημέρες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και τονίζει: «Τα περισσότερα βήματα στη ζωή μου τα έχω κάνει χορεύοντας».
-Ο Λιθουανός σκηνοθέτης Τσέζαρις Γκραουζίνις ανεβάζει για λογαριασμό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος τη «Ρώσικη Επανάσταση» και στη συνέντευξη του στη Στέλλα Χαραμή αναφέρεται στη σημερινή Ευρώπη επισημαίνοντας: «Η ελληνική κρίση ήταν ο μπαμπούλας που χρησιμοποίησε η προπαγάνδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης για να τρομοκρατήσει τους ανθρώπους και να τους καταστήσει πιο υπάκουους»
-Μια κουβέντα της Έμυς Ντούρου με τον Δημήτρη Γ. Υφαντή, συγγραφέα της έρευνας «Τοξικομανία δι’ ηρωίνης – Η χρήση ουσιών στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου» (Εκδόσεις Αγρα) πάνω στις εξαρτήσεις, έχει εκτός από κοινωνιολογικό και ιστορικό ενδιαφέρον.
-Αντισυμβατική και χειμαρρώδης η γνωστή τραγουδίστρια Φωτεινή Βελεσιώτου μιλάει για όλα και για όλους στον Γιάννη Παπαϊωάννου αναφέροντας: «Αν δεν τραγουδούσα, θα ήμουν μια ευτυχής συνταξιούχος, θα έκανα εκδρομές, θα πήγαινα για ψάρεμα. Η ζωή μου δεν είναι μόνο το τραγούδι, έχει πάρα πολλές πτυχές».
–O Teodosio Sectio Aurea ανήκει στους σημαντικότερους shadow artists παγκοσμίως. Στα έργα του ξαναδίνει ζωή σε αντικείμενα όπως παλιά ηλεκτρόδια, ελάσματα, λαμαρίνες, ανταλλακτικά αυτοκινήτων ενώ αγαπάει την pop art και το χρώμα. Με αφορμή την έκθεσή του στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο (στην οποία εκθέτει 24 καρδιές-γλυπτά) μιλάει στο Documento για τη ζωή του –από την Αμπχαζία στην Ελλάδα– και για την ομορφιά που βρίσκεται παντού.
–Η καρδιά της Κρήτης χτυπά κινηματογραφικά και το 5ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων ανοίγει τις πόρτες του στο Documento. Ο διευθυντής του φεστιβάλ Ματθαίος Φραντζεσκάκης γράφει για τον θεσμό και τη φετινή διοργάνωση και υπογραμμίζει τη σημασία ενός κινηματογραφικού θεσμού που αναπτύσσεται στην ελληνική επαρχία.
-Eνα νέο μουσείο ανοίγει στην Αθήνα την Κυριακή 22 Οκτωβρίου. Το Μουσείο Παιχνιδιών είναι αφιερωμένο στην παιδική ηλικία και υπό την αιγίδα του Μουσείου Μπενάκη ετοιμάζεται να υποδεχτεί μικρούς και μεγάλους στο «πυργόσπιτο» του Παλαιού Φαλήρου, το οποίο παραπέμπει από μόνο του σε παραμύθι.
–Οι λουλουδούδες των νυχτερινών μαγαζιών έχουν δει και έχουν ζήσει καταστάσεις που άλλοι άνθρωποι δεν έχουν συναντήσει ούτε μια φορά στη ζωή τους. Η Έμυ Ντούρου συνάντησε δύο από αυτές και τις άφησε να ξετυλίξουν το κουβάρι των εντυπωσιακών αναμνήσεων τους.
–Στην περιοχή του Υμηττού, σε ένα βουλκανιζατέρ στην οδό Αναγεννήσεως αργά το βράδυ τα παλιά ποδήλατα «ζωντανεύουν» και διηγούνται στον Mario Volante ιστορίες ξεγνοιασιάς, έντασης, καθημερινότητας από τα παλιότερα χρόνια. Ο ιδιοκτήτης συστήνεται στο Documento και εξομολογείται τη μεγάλη αγάπη του: «Αγαπώ αυτό που αποκαλούν πατίνα. Τη φυσική φθορά του χρόνου, τη σκουριά και τα σημάδια που αφήνει πάνω τους. Ενα από τα πιο παλιά ποδήλατα που έχω είναι αυτό το αγωνιστικό μοντέλο κούρσα του 1920, το οποίο έχω αφήσει όπως το πήρα».
–Στο 14ο γυμνάσιο στα Καμίνια του Πειραιά στεγάζεται το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά, το οποίο αποτελείται από 32 εθελοντές διδάσκοντες και ένα σύνολο 43 τάξεων με ελληνόγλωσσα και ξενόγλωσσα τμήματα. Η πρωτοβουλία αυτή ξεκίνησε αρχικά για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, διευρύνθηκε, συνδέθηκε με τη γειτονιά και τους ανθρώπους της και έγινε αναπόσπαστο και πολύτιμο κομμάτι της. Το ρεπορτάζ της Ηλέκτρας Ζαργάνη αναλύει τα χαρακτηριστικά αυτού του σπάνιου σχολείου.
