Η Σβέβα είναι κάτι σαν υδράργυρος που αλλάζει συνέχεια μορφή. Γοητευτική, εύθραυστη, σέξι, τρελή (οι φίλοι μου με αγαπούν γιατί είμαι ευαίσθητη και μισούν γιατί μπορώ να γίνω εντελώς τρελή), έσπασε τα νεύρα του φωτογράφου, και όχι αδίκως, με άρνηση ντίβας να βγάλει τα γυαλιά ηλίου απόγευμα στο Γαλλικό Ινστιτούτο, όπου τη συνάντησα.
Εγώ, από την άλλη, διπολικός από τη φύση μου, ήμουν ανάμεσα στο «τη λατρεύω» και «θέλω να τη χαστουκίσω». Η επιλογή της για τον ρόλο της Δαλιδά σε μια από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς ήταν έκπληξη, με δεδομένο το σχεδόν ανύπαρκτο υποκριτικό της παρελθόν. Οι επιδόσεις της εκπληκτικές στην οθόνη. Η ψιθυριστή, λίγο Μπαρντό φωνούλα της Ιταλίδας καλλονής στη συνομιλία μας και οι απαντήσεις φλέρταραν πολύ με το «επιτηδευμένα εύθραυστο». Δεν ξέρω ποιο είναι το παιχνίδι της, αλλά και μόνο που με «μπριζώνει» να το παρακολουθήσω, μάλλον το παίζει καλά.
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι στην προετοιμασία σας για τον ρόλο όσον αφορά το να νιώσετε και να αποδώσετε την πολυπλοκότητα ενός τέτοιου χαρακτήρα;
Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες ώρες πέρασα βλέποντας τα σόου της, ντοκιμαντέρ και συζητώντας με τον αδερφό της. Η πιο συγκλονιστική συναισθηματικά στιγμή ήταν όταν μου έδωσε το προσωπικό κρυφό της ημερολόγιο. Ηταν μια γυναίκα που κουβαλούσε μέσα της τεράστιο πόνο αλλά ταυτόχρονα και πολύ μεγάλη ευτυχία και φυσικά επιτυχία. Ηταν όλα τόσο αντιφατικά στη ζωή της. Υπήρξαν στιγμές που έκλαψα πραγματικά και στη διάρκεια των γυρισμάτων παρασυρμένη από το τόσο δυνατό της συναίσθημα.
Είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεστε την Ελλάδα;
Οχι, έχω έρθει για διακοπές στη Σαντορίνη – δεν υπάρχει αυτό το ηλιοβασίλεμα, θέλω να πάω σύντομα εκεί ξανά.
Εχω διαβάσει ότι από το casting για την ταινία πέρασαν εκατοντάδες γυναίκες. Τι πιστεύετε ότι βρήκε πάνω σας η σκηνοθέτιδα Λίζα Αζουέλος;
Δεν έχω καταλάβει ακριβώς. Εγώ ήμουν στο τελευταίο γκρουπ για casting, πήγα με μια τυπική επαγγελματική κατάσταση στο μυαλό μου, χωρίς να προσδοκώ κάτι ιδιαίτερο, απλώς μια αίσθηση ότι ήθελα να μεταδώσω κάτι κι απλά άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο τραγουδώντας το «Je suis malade». Εκεί ήταν νομίζω που η Λίζα αισθάνθηκε ότι είχα κατανοήσει τον χαρακτήρα της Δαλιδά. Αρχισε να με καδράρει και μετά δακρύζοντας μου είπε: «Είσαι η Δαλιδά».
Απλά άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο τραγουδώντας το «Je suis malade». Εκεί ήταν νομίζω που η Λίζα αισθάνθηκε ότι είχα κατανοήσει τον χαρακτήρα της Δαλιδά
Ως καλλιτέχνης πώς συνεισφέρετε στο να γίνει ο κόσμος καλύτερος;
Με το να βρίσκω την ευκαιρία να υποδύομαι χαρακτήρες που προσπαθούν να κάνουν μια διαφορά στον κόσμο και όταν βγαίνεις από το σινεμά να αισθάνεσαι ότι μπορείς κι εσύ.
Ποιες είναι οι εμπνεύσεις σας;
Πριν από δύο μήνες ήμουν στο Παρίσι, έκανε τρομερό κρύο, ήμουν στο σουπερμάρκετ κι απ’ έξω περίμενε μια μεγάλη σε ηλικία γυναίκα σε άθλια κατάσταση. Αυτόματα, χωρίς να το καταλάβω, της έδωσα τα ψώνια μου και λίγα χρήματα και απλώς σκεφτόμουν πόσο απλό θα ήταν, αν ο καθένας μας έκανε μια φορά στο τόσο κάτι τέτοιο, να άλλαζε ο κόσμος.
INFO
Η ταινία «Δαλιδά» της Λίζα Αζουέλος με πρωταγωνίστρια τη Σβέβα Αλβίτι παίζεται στις αίθουσες από την Πέμπτη.
Η σταρ και τα πάθη της
Dalida, vous êtes là? (Δαλιδά, είστε εκεί;). Ήταν ποτέ εκεί, αλήθεια; Και πόσο ιδιαίτερο και περίεργο και τρυφερό και εγωιστικό πολλές φορές από την πλευρά της ήταν το δικό της, πιο αστραφτερό εκεί; Εκεί πού; Στην Αίγυπτο όπου γεννήθηκε το 1933 ως Γιολάντα Κριστίνα Τζιλιότι με ιταλική καταγωγή; Στην απίστευτη καριέρα της αρχικά στη Γαλλία και μετά σε όλον τον κόσμο; Στα 170 εκατ. άλμπουμ που πούλησε σε όλο τον κόσμο; Στο «Ντιρλαντά» που τραγούδησε στα ελληνικά; Στο ότι ξεκίνησε φάλτσα, ψάχνοντας καριέρα ως ηθοποιός, για να ανακαλυφθούν στην πορεία οι απίστευτες οκτάβες στη φωνή της; Στο ότι αρχικά πλασαρίστηκε σαν μια νέα Εντίθ Πιαφ για να ξαναχτίσει από την αρχή την καριέρα της σαν disco diva στα 80s; Στο ότι αποτελεί την επιτομή της pop drama queen, με μια ζωή και ένα πάθος που δεν τολμούσαν να το προσεγγίσουν εκείνη την εποχή 100 Μαντόνες; Στο ότι ο ένας σύζυγός της, δύο εραστές της κι ένας κοντινός της φίλος αυτοκτόνησαν; Κάτι που επιχείρησε και η ίδια το 1967, ανακαλύπτοντας ότι η έκτρωση που έκανε της κατέστρεψε τις σάλπιγγες; Για να το πετύχει, την αυτοκτονία εννοώ, το 1987 με βαρβιτουρικά.
Καμιά ταινία, κανένα βιβλίο δεν πρόκειται να σε κάνει να καταλάβεις ποια ήταν η Δαλιδά. Και ίσως να μη χρειάζεται. Μπλεγμένη ανάμεσα στο προσωπικό της πάθος και τη δημόσια εικόνα της, τη δημοσιότητα και τη φοβία να αφεθεί στο να αγαπήσει και να αγαπηθεί, όπως πραγματικά επιθυμούσε, παρέσυρε στην καταστροφή τούς πιο κοντινούς της, σαν πρόβα της δικιάς της επιθυμίας καταστροφής. Με φόντο μια λαμπερή πίστα κι ένα υπέροχο σόου, ένα βλέμμα που μέσα του υπήρχε πάντα μια μελαγχολική κραυγή κρυμμένη κάτω από μάσκαρα και μακιγιάζ. Στις 3 Μαΐου 1987 άφησε μια επιστολή που έγραφε: «Συγχωρήστε με, η ζωή είναι κάτι ανυπόφορο για μένα». Στην αναγγελία του θανάτου της οι δρόμοι του Παρισιού γέμισαν ασφυκτικά με συγκλονισμένο κόσμο που, δυστυχώς αργά γι’ αυτήν, προσπαθούσαν να της πουν: «Σε αγαπάμε γιατί είσαι η ζωή».
