H προστασία από τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις επιτυγχάνεται μόνο με την κατάργηση τους

H προστασία από τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις επιτυγχάνεται μόνο με την κατάργηση τους

Όταν το 2021 δίναμε την μεγάλη μάχη κατά του Νομοσχεδίου του Χατζηδάκη (μετέπειτα Νόμος 4808/21), πολλοί μας έλεγαν ότι αυτό ήταν η οριστική ταφόπλακα της εργασίας, όπως την είχαμε γνωρίσει. Ήταν λάθος, οι ορέξεις των ακραία νεοφιλελεύθερων εργοδοτικών κύκλων, της ακραίας, διαπλεκόμενης, κρατικοδίαιτης, παραβατικής, ιδεοληπτικής και αδηφάγου εργοδοσίας, είναι ανικανοποίητες και το βαρέλι της εξαθλίωσης των εργασιακών σχέσεων δεν έχει τελικά πάτο. Ο διαχωρισμός γίνεται γιατί υπάρχει και η υγιής επιχειρηματικότητα, που ποτέ, ούτε στα χρόνια των μνημονίων δεν εφάρμοσε αυτές τις άθλιες πολιτικές.

Το βαρέλι λοιπόν δεν έχει πάτο, αρκεί να βρεθεί ένα γιουσουφάκι για να τους υπηρετήσει. Στην περίπτωση μας το γιουσουφάκι είναι ο Γεωργιάδης, ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση τους.

Το λέω για το χρήσιμο γιουσουφάκι, γιατί και στην περίοδο που ήμασταν στην κυβέρνηση είχαν τολμήσει να εμφανιστούν και πάλι εκπρόσωποι διάφορων εργοδοτικών κλάδων (κυρίως από τον τομέα του πολιτισμού και της εστίασης) ζητώντας τα ανάλογα, αλλά με την συνεργασία των υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου εισέπραξαν την άρνηση μας, αφού για όλα τα πλαίσια της εργασίας υπάρχουν οι λύσεις που δεν εξοντώνουν τον εργαζόμενο και την αξιοπρέπεια του. Αντι για όλα αυτά εμείς νομοθετήσαμε τα γνωστά, αλληλέγγυα ευθύνη άμεσου και έμμεσου εργοδότη, βάσιμος λόγος απόλυσης, υποχρεωτικότητα κλαδικών ΣΣΕ κλπ, με τις γνωστές, θετικές για την εργασία επιπτώσεις.

Πέρα από αυτά το Νομοσχέδιο, λοιπόν που κατέθεσε ο Γεωργιάδης είναι απόλυτα παραπειστικό και έχει, επιπλέον, τα χαρακτηριστικά μιάς μεγάλης πολιτικής απάτης. Χρησιμοποιεί μια Ευρωπαική Οδηγία που έγινε για να προστατεύσει (όπως ρητά αναφέρει), τους ευάλωτους εργαζόμενους, οι οποίοι έχουν συμβάσεις μηδενικών ωρών στα κράτη μέλη που έχουν θεσπίσει αυτές τις συμβάσεις-πρόκληση, για να την παρουσιάσει, ψευδώς, ότι πρέπει υποχρεωτικά να κυρωθεί στην χώρα μας.

Η χώρα μας όμως δεν έχει θεσπίσει αυτού του τύπου τις συμβάσεις. Απλώς το γιουσουφάκι βρίσκει αυτό ως δήθεν αφορμή για να θεσπίσει για πρώτη φορά στην χώρα μας τις πιό ακραία ευέλικτες σχέσεις εργασίας, την σύμβαση μηδενικής απασχόλησης και την σύμβαση κατά παραγγελία. Να σημειώσω ότι υπάρχει η περίπτωση ένας εργαζόμενος να εργάζεται με αυτό τον τρόπο για μία ώρα την εβδομάδα και έτσι να χάνει την ιδιότητα και το επίδομα ανεργίας, για μία μόλις ώρα την εβδομάδα.

Τι και αν στην Ευρώπη γίνεται ο «κακός χαμός» σε βάρος αυτού του τύπου των εργασιακών σχέσεων. Στην Ιρλανδία από το 2019, η Βουλή κατάργησε αυτές τις συμβάσεις, στην Ολλανδία η κυβέρνηση ανακοίνωσε την άνοιξη του 2023 ότι καταργούνται και αντικαθίστανται από μόνιμες και σταθερές συμβάσεις. Στην Σκωτία, έχουν ξεκινήσει μεγάλες κινητοποιήσεις για την κατάργηση τους, με την αντίστοιχη ΓΣΕΕ να χαρακτηρίζει αυτές τις συμβάσεις ως την «μάστιγα της κοινωνίας».

Στην Νέα Ζηλανδία τέλος, το κοινοβούλιο το 2016, αποφάσισε ΟΜΟΦΩΝΑ, νόμο που τις απαγορεύει. Όλα αυτά ο Γεωργιάδης τα κρύβει, όπως κρύβει ότι η προς κύρωση ΟΔΗΓΙΑ ΔΕΝ προβλέπει καμμία υποχρέωση για την καθιέρωση αυτών των συμβάσεων. Τι κάνει λοιπόν ο Γεωργιάδης σε αντίθεση με όλο τον Ευρωπαικό χαμό; Πάει ανάποδα σε όλο το Ευρωπαικό κεκτημένο.

Τι και αν σε όλη την Ευρώπη, μην πουμε σε παγκόσμια κλίμακα, η τάση που διαμορφώνεται για την αξιοπρέπεια της εργασίας και την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, είναι η μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας χωρίς μείωση μισθών. Αντίθετα στην χώρα της εργασιακής παρακμής, διαπλοκής και ιδεοληψίας οι ωρες εργασίας αυξάνονται από 48 εβδομαδιαία (με τις υπερωρίες) στις 60, ενω οι μέρες εργασίας την εβδομάδα (που αλλού πέφτουν στις 4) φτάνουν στις 6 με πλήρες ωράριο (που απαγορευότανε μέχρι σήμερα), οι δε υπερωρίες, όπως ξεκίνησε ο ανεπάγγελτος με τον νόμο του και ολοκληρώνει ο Γεωργιάδης παραμένουν απλήρωτες.

Τι και αν σε όλη την Ευρώπη και πολύ παραπάνω με την συνδρομή του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, έχει κηρυχθεί πόλεμος σε βάρος της μαύρης και της υποδηλωμένης εργασίας, εδω ο Υπουργός γιουσουφάκι, καταργεί την ασπίδα ενάντια στην υποδηλωμένη εργασία, που είναι η προδήλωση των υπερωριών ανάγοντας σε πανάκεια την ψηφιακή κάρτα εργασίας και αγνοώντας πλήρως τις δεκάδες των καταγγελιών που γίνονται στο τηλεφωνικό κέντρο του Υπουργείου , για μεγάλους ομίλους που στις 3 με 3:30 ζητείται από τους εργαζόμενους να χτυπήσουν τις κάρτες τους και να επιστρέψουν στην εργασία για τα υπόλοιπα…!!!!! Ποιός θα τους ελέγξει;, το διαλυμένο ΣΕΠΕ;

Αντι για την προστασία της εργασίας και της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων ο Γεωργιάδης προχωρά και σε ένα ακόμα μέτρο εξαθλίωσης των εργαζομένων, στην παράλληλη απασχόληση μέχρι τις 13 ώρες ημερησίως. Μέχρι σήμερα η παράλληλη απασχόληση επιτρεπόταν μόνο στα πλαίσια του 8ωρου και μόνο για την μερική απασχόληση, σήμερα αυτό ξεχειλώνει υπό το πρόσχημα «τι να κάνουμε αφού γίνεται και αφού έτσι μπορεί κάποιος εργαζόμενος να βγάζει παραπάνω λεφτά». Προφανώς και γίνεται, αλλά πρέπει να περιοριστεί γιατί επειδή γίνεται, έχουμε αύξηση των εργατικών ατυχημάτων και μάλιστα των θανατηφόρων και αν τόσο κόπτεται ο Υπουργός για τα οικονομικά των εργαζομένων, ας μην τους υποχρεώνει να δουλεύουν ως ρομπότ 13 ώρες την ημέρα. Ας αυξήσει τους μισθούς. Στο χέρι του είναι. Απλά προσφέρει φτηνή εργασία στα αφεντικά του.

Μετά από όλα αυτά, δηλαδή την διπλή εργασία, την εξαήμερη εργασία, αντι νέων προσλήψεων, την διεύρυνση των ωρών εργασίας, την δουλειά μέχρι τα 74, πως θα αντιμετωπίσει ο Υπουργός την ανεργία; Πως θα την κατεβάσει κάτω από το 10% για να μπουν σε ισχύ οι τριετίες; Μήπως επειδή οι τριετίες θεωρούνται ακριβές για αυτούς από τους εργοδότες, επιδιώκεται να μην μπούν σε εφαρμογή με αυτά τα μέτρα που λαμβάνει αυτή κυβέρνηση υπηρέτης τους;

Ήδη είμαστε στην αρχή της διαβούλευσης για το έκτρωμα του Γεωργιάδη. Πολλά θα γραφτούν και άλλα τόσα θα ακουστούν. Νομίζω όμως πως ήρθε ο καιρός να επισυμβεί μιά ποιοτική αλλαγή στην μορφή διεκδίκησης της εργασιακής αξιοπρέπειας. Αυτό δηλαδή που στο τέλος της ημερας πρέπει να διεκδικήσουμε είναι η απόσυρση αυτού του εκτρώματος και η μεταφορά της ευθύνης για ό,τι αφορά στις εργασιακές σχέσεις που θα ισχύουν στην χώρα μας στην συλλογική διαπραγμάτευση των κοινωνικών εταίρων, στην ΕΓΣΣΕ. Να αποσυρθεί άμεσα η όποια πρόταση ποινικοποιεί την απεργία.

Γνώμονας για μας είναι πως η προστασία από τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις επιτυγχάνεται ΜΟΝΟ μέσα από την κατάργηση τους. Εμπρός λοιπόν

  • Ο Ανδρέας Νεφελούδης είναι μέλος της ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, συντονιστής τμήματος εργατικής πολιτικής, πρώην Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Εργασίας.
Documento Newsletter